बहरलेला वृक्ष होतो ,
एकदा मी छानसा -
गळुन गेली फूल पाने..
एकटा मी हा असा !
नाचती पक्षी कसे
बघुनिया खांद्यावरी..
खेळताना, होइ मजला
हर्ष माझ्या अंतरी -
फूल फळ हुंगावया
जमति जेव्हां पाखरे -
हृदय माझे भरुनिया
जातसे तेव्हां खरे !
सावली शोधावया
पांथस्थ ते येती कुणी -
बाहु पसरुन स्वागताला
धन्यता वाटे मनीं !
आज काही नाही उरले
भोवती माझे इथे -
एकटा मी दु:ख माझे
सांगतो मजला इथे !
.
प्रतिक्रिया
29 Jan 2013 - 11:26 pm | पक्या
ह्म्म्म्..गरज सरो अन वैद्य मरो !
छान आहे कविता.