बापाने पोर कशी संभाळायची ?

अजून वेळ आहे. ;)
नंतर देतो प्रतिसाद.

श्री मुक्त विहारी यांनी काही काळापूर्वी मूलांची शेती.... हे सदर चालवले होते. हे वाचून कदाचित काही प्रश्नांची उत्तरे मिळू शकतील.

जशी जमतील तशी!
आपल्या बापाने आपण लहान असतांना आपल्याला संभाळताना काय काय चुका केल्या होत्या ते आठवायचं आणि मग अजिबात गिल्टी वाटून घ्यायचं नाय!!! मुख्य म्हणजे पोराच्या आईने दाखवून दिलेल्या आपल्या चुकांकडे (आणि त्यानंतरच्या अपरिहार्य लेक्चरकडे!!)फुल्ल दुर्लक्ष करायचं!!!
:)
माझा एक सदरा देणे आहे, इच्छुकांनी व्यनि करावा!!१
;)

विनोद / गंमत / टीपी शी आपलं वावडं नाही आई च्या "ड्युटी" शी एरव्ही आपला काही संबंध नाही असा असंवेदनशील मेसेज जातोय. उत्तराबद्दल गंभीर असाल तर सिंगल मेल पॅरेंटसना हा प्रश्न विचारून पहा. घरचं बाहेरचं पाहून बाळाचं कसं काय पहायचं या कल्पनेनेच छाती दडपून जाते. तुमच्या बाबतीत एक करता येईल, जेव्हां जेव्हां घरी असाल तेव्हा नेट बाजूला ठेवून जास्तीत जास्त वेळ बाळाचं तुम्हीच पहायला सुरूवात करा. बाळ आणि पप्पा दोघांनाही काहीच दिवसात (चांगला) फरक दिसेल.

मुलाला सांभाळायला, सगळ्या गोष्टी एका फटक्यात जमतील.

बाई ठेवा.

वॉव मग तर किती धागे?
आईचा धागा: या नवर्‍याला त्या बाईपासून कसे सांभाळू?
बाईचा धागा : पोराला सांभाळेन बापाचे काय करु?
पोराचा धागा: मला सांभाळायचे सोडून हे काय करतायत?
बापाचा परत एक धागा: काय काय सांभाळू?

कुणाला विचारत बसू नका. केलं की सगळं जमतं.
पहिल्यांदा मुलांना वेळ द्या. ती झोपली की मगच नेटवर वावरा.

हे असले सल्ले ऐकलेत तर, बाकी काही होवो न होवो पण तुमची घरातुन गच्छंती नक्की होईल..!!

मी काय म्हणते पोरांची भरपूर म्हणजे सॉलीड आबाळ करुन पहा आपोआप आईचच "इमोशनल ब्लॅकमेलींग" होईल ;) आणि आई सुतासारखी सरळ होईल. हाकानाका :D

दुसरी मोठी अडचण आली की पहिलीचा विसर पडतो असं म्हणतात म्हणून सल्ला दिला हो. नाहीतर आपल्याला काही त्यातलं कळत नाही. तेव्हा दुसरा किंवा तिसरा, स्वजबाबदारीवर निस्तरा..

बाबा काका तुमाला येतायेत ते सेम प्रोब्लेम माझ्या पप्पाना यायचे !

बिच्चारे :(

व्हायचं काय कि पप्पांना सुट्टीच्या दिवशी बाहेर पडायचा कंटाळा यायचा . एकदा दोनदा( च. ) आईला म्हणले
" तु जा मी बघतो पोरांकडे " . आम्हि तीन भावंडं , दादा आणी दी मोठे कळते होते थोडे
मी शेंडेफळ ;)

मी तर आईला म्हणायची तु जा बाबा छान सांभाळतात ...आई बाजारात गेली कि
मी पप्पांना सॉल्लिड ब्लॅक्मेल करायची =)) .....
आई परत आली कि आई म्हणायची " फार त्रास नै नं दिला हिने ?? नै च देणार ,
शानं गं ते पिल्लु माझं " =))

बाबा फक्त एवढच म्हणायचे " नेक्स्ट टैम लिस्ट बनवुन देत जा मी जात जैन बाजारात " :(

:-/

हे आनंदिताच्या पोस्टवर मी आता वाचलं :

बाबा पाटील - Wed, 23/01/2013 - 12:59
माझ्या लेकीला देखील असेच भयानक उद्योग पडलेले असतात त्यामुळे घरातली सगळी १० माणसे आणी दोन कुत्री तिच्यावर डोळ्यात तेल घालुन लक्ष ठेवत असतात.....

आपले सगळे प्रतिसाद मागे. तुम्ही आपलं स्वतःला सांभाळा!

तुम्ही 'सांभाळायची' असे म्हटले आहे. आता येथे ती पोर म्हणजे स्रीलिंगी म्हणजे फक्त मुलगी. पोरं म्हटलं तर लिंगनिरपेक्ष अनेकवचनी. तुम्हाला नक्की बापाने आई नसताना मुलीला कसे सांभाळावे हा प्रश्न पडला आहे की बापाने आई नसताना मुलांना कसे सांभाळावे हा प्रश्न पडला आहे? अनेकांनी पोरगा वगैरे सुद्धा प्रतिसादात लिहिले आहे. त्यांना कसे कळले की पोरगा आहे?

गेले एकदोन दिवस जाहिरातींतील अशुद्धलेखनाबाबत तावातावाने चर्चा झाल्याने मलाही शुद्धलेखनाबाबत हे विचारावे वाटले.

तेच म्हणतो .. बापाने पोर कशी संभाळायची ? हा सद्य परिस्थितील सिरियस धागा वाटला
एक अनुस्वार आपका वाक्य बदल सकता है :-)

पोर किती वयाचं आहे?

थोडक्यात सांगतो. पोराच्या आयुष्याची फार थोडी सुरुवातीची वर्षं ती आपल्या जवळ येतात, बालहट्ट म्हणता येईल असे हट्ट करतात, झळंबतात, कुशीत शिरतात, मारामारी करतात, दात घासायला आ करतात, ..झालीSSS असं खच्चून ओरडतात, आपल्या हातात घास बनण्याआधी चोच वासतात, मनापासून रडतात आणि मनापासून प्रेम करतात.

नंतर वर्षावर्षागणिक हे सगळं मागे पडणार, करतो म्हणालात तरी ती त्यांचं काही करु देणार नाहीत, गाडीच्या चाव्या मागण्यापुरते येतील, त्यांचे अगदी कितीही मित्र बनलात तरी नंतर हे होणारच आहे.

या सर्वात आपल्याला त्याच्याइतक्या वयाचं होऊन पुन्हा वाढण्याची संधी हात पसरुन उभी असते.

तेव्हा पोराला पोर म्हणून भेटायची ही अतिशय लिमिटेड पीरियड ऑफर आहे. एखादं चॉकलेट पोरासाठी आणणारे आणि त्याला शी लागताक्षणी "ए याला घेऊन जा गं..", असं पडल्याजागी म्हणण्यात सुख मानणारे नवरे हे पुरुषप्रधान संस्कृतीचे लाभार्थी दिसत असले तरी प्रत्यक्षात ते दुर्दैवी असतात.

धागा फक्त विनोदी असल्यास हा प्रतिसाद ग्राह्य समजू नये..

बाबांना विचारून सांगतो ..

त्यांच्या सोबत असताना मी शांत असायचो .. (म्हणे) :D

बापाने पोर कशी संभाळायची ?

हा प्रश्न तुम्हाला पडला या बद्दल तुमचे अभिनंदन. कारण बर्‍याच घरात , स्त्री नोकरी करणारी असो वा नसो, घर, मुलं इ. ची जबाबदारी फक्तं आणि फक्तं स्त्रीचीच असते.

तसं मुलांना सांभाळणं (मोठ्यांच्या तुलनेत) काहीच अवघड नसतं. प्रत्येक मुल हे युनिक असतं, त्या मुळे दुसर्‍यांचे अनुभव उपयोगी पडतीलच असं नाही. आणि "आलिया भोगासी ..." अशा अविर्भावात हे काम करण्यापेक्षा, ती एक आनंददायक जबाबदारी आहे अशा पद्धतीने स्विकारले तर आपोआप मार्ग मिळत जाईल..

माझ्या नवर्‍याला विचारा... (त्या साठी आधी मला व्यनी करा!)
माझा मुलगा आणि माझा त्याचा बाबा ह्यांचा एकमेकांवर भयंकर जीव आहे. एकदा ऑफिस मधुन घरी आलो की नवरा आणि पोरगा किंचाळत एकमेकांकडे झेप घेतात. दोघांचे चेहरे बघण्या लायक असतात. माझा नवरा बर्‍याचदा मला आराम म्हणुन रात्रि ३ द पोरगं रडत उठलं कि ३ ही वेळा उठुन गरम दुधाची बाटली घेउन येतो आणि त्याला पाजतो. शी-शु च त्याला वावडं नाही. शी चे लंगोट स्वतः धुवुन टाकतो.. एक जन्म दिला त्यानंतर आता असं काहीच नाहीये की मी आई म्हणुन वेगळं करु शकते आणि माझा नवरा नाही. हो फक्त झोपताना त्याला माझ्या मांडीची सवय आहे आणि बाबांची मांडी टोचते म्हणुन तेवढं मात्र मीच करते. बाकी कामावर जाणार्‍या आयांचे नवरे कसे असायला हवेत ह्याचा माझा नवरा वस्तुपाठ आहे.
एकदा बाळ रात्री सारखे उठवते म्हणुन सासुबाई त्याला स्वतःपाशी घेउन गेल्या. मी अत्यंत आनंदात ताबडतोब झोपुन घेतलं (हो हो.. झोप हीच सर्वोच्च आनंददायक गोष्ट असु शकते..) नवरा मात्र ४ दा उठुन बाळाकडे जाउन आला..
मुळात तो इतका आनंदात असतो त्याच्या मुलासोबत की त्याला ही जबाबदारी वाटतच नाही..

'हे बेबी' चित्रपट पहा...
एका(पोरा)स एक नाही, तीन तीन 'बाप' सँपल्स पहायला मिळतील...

गवि आणी पिलीयन रायडरशी १००% सहमत.

ह्याच्यासाठीच आधी विचार करून मग कृती करायची असते.

असो...

घरी बाबा आल्यावर मुलगा खांद्यावर हात टाकून मित्रासारखा बसतो. ओरडण्याचे काम आईचे असा अलिखीत नियम आहे आमच्या घरी! गतिमान आयुष्यातील स्वागतार्ह बदल आहेत हे!
माझ्या बाबांना मी खूप घाबरत असे, पण तेवढच प्रेमही होत. आई हरीतालिकेचा उपवास कड्क करायला लावायची. रात्री बाबा मस्त पिठलं-भात करीत आणि खायला लावीत. मला म्हणायचे, मी देईन तुला चांगला नवरा बघून, उगाच उपाशी नको झोपू!

मला उगीचंच 'इन पर्स्युट ऑफ हॅपीनेस' आठवला. त्यातला बाप, अत्यंत प्रतिकूल परिस्थितीत कुठलीही सपोर्ट सिस्टीम नसताना आपल्या मुलाला कसा सांभाळतो हे खरंच बघण्यासारखं आहे. त्या चित्रपटात मुलगा जरा मोठा दाखवला आहे. मात्र खर्‍या आयुष्यात त्या माणसाचं मूल फक्त दीड-दोन वर्षांचं होतं. म्हणजे त्याला सांभाळायला जिवाचा किती आटापिटा करायला लागला असेल.

एकुन मस्त चर्चा झालीय ..... बालपणात शिरायलाहि वेळ लागला नाहि ...
वडील खुप हळवं व्यक्तिमत्व असतं .. लहानपणी त्यांच्या कुशीत जेवढं सुरक्षित वाटतं
तेवढच सुरक्षित त्यांचं सतत आपल्यावर लक्ष असल्यावर वाटतं .
मी इकडे यायला निघाल्यावर पप्पा एअर्पोर्ट्वर येइपर्यंत माझ्यासमोर अजिबात रडले नाहित ...
पण मी आत शिरल्यावर मात्र त्यांचे भरुन आलेले डोळे आजहि विसरायला होत नाहित .
मी इकडे आल्यावरहि पप्पाना घरात माझ्या बडबडीचा भास व्हायचा ...
कितीहि लांब असलं तरी ते सतत जवळ असल्यासारखं वाटतं .. खुप एकटं वाटलं ,
कुणाशी भांडण झालं , अगदि कधी कधी काहि कारण नसलं तरि मी कधीहि त्यांना
फोन करते ... खुप हलकं वाटतं त्यांच्याशी बोलुन ... अटॅच्मेन्ट इतकी गोड आहे कि
स्वताहाला नशिबवान समजन्याइतकी .....

वाचतीये. थोडे प्रतिसाद सोडल्यास बाकीचे चांगले आहेत.

अरे तुम्हा लोंकांना असले विषत रोज सुचतात कुठुन????

१००!

बाबांच संगोपन ऑलरेडी झालय. आयांच संगोपन सुद्धा झालेलय. त्यांनी `एकमेकांच संगोपन कसं करावं' अशी चर्चा शुचिच्या पोस्टवर चालू आहे.

आजकाल त्याला संगोपन म्हणतात काय... :)) बरी सामान्य ज्ञानात भर पडली... :)
बाकी ( मी) बाबा नसल्यामुळे, अण्भव णाय म्हणून पास....