अद्रुश्य भावनांचे,
अस्तित्व जाणवावे.
विसरुनी या जगाला,
तुजला मिठीत घ्यावे.
स्पंदनांनी ही मग,
वेगळे नसावे.
असल्या एका क्षणाचे,
मी काय मोल द्यावे.
असता जवळ तूची,
इतरत्र क्षुद्र आहे.
बिन तू चातक हा मी,
तव-वृष्टी वाट पाहे.
आठवणी तुझ्याच,
एकेक गोड आहे.
या कोरड्या निशांना,
तुझीच ओढ आहे.
प्रतिक्रिया
21 Jan 2013 - 11:44 am | स्पंदना
व्वा!
21 Jan 2013 - 11:45 am | निवेदिता-ताई
सुंदर..... :)
21 Jan 2013 - 11:56 am | अनिल तापकीर
छान आहे
21 Jan 2013 - 12:05 pm | व्हिआदेश
सूंदर
22 Jan 2013 - 10:50 pm | अत्रुप्त आत्मा
मस्त गुंफण...। :-)
22 Jan 2013 - 10:51 pm | मिसळलेला काव्यप्रेमी
झक्कास जमून आली आहे.