तुझे हात नाग गळ्याभोवताली
सुर-केवड्याचे रान बहरून आले
देहवाटेवरी मिठीचा चकवा
हरवणे सापडावे नव्याने जीवघेणे
सुखाचा बसे काळजास दंश
शरीरावरी शरीर ठिणगी सोसणारे
विष-वादळानंतर उरे दगडदेह
अन मन पिसापरी तरंगणारे
चांदणे रमावे असा हा प्रदेश
स्पर्शाच्या समेवर निःश्वास सांडणारे
-पुर्वप्रकाशित
प्रतिक्रिया
27 Jul 2012 - 11:21 pm | पक पक पक
काय ..? काय नक्की काय म्हणायचे आहे तुम्हाला.... ? :crazy: :crazy: :crazy:
28 Jul 2012 - 12:15 am | अत्रुप्त आत्मा
@नक्की काय म्हणायचे आहे तुम्हाला.... ?
28 Jul 2012 - 3:14 pm | पिंगू
आयला घंटा कळालं नाही...
28 Jul 2012 - 3:26 pm | यशोधरा
पेशवा, सुरेख कविता आहे. आवडली.
बोरकरांच्या ओळी आठवल्या..
कात सोडिल्या नागिणीचे ते नवयौवन होतें
विलख्याविळख्यातुनी आलापित ज्वालांची गीतें
गरळ तनूतील गोठूनी झाले अंतरांत गोड
कळले का मज जडते देवां नरकाची ओढ
28 Jul 2012 - 7:30 pm | पक पक पक
पेशवा, सुरेख कविता आहे. आवडली.
बोरकरांच्या ओळी आठवल्या..
:bigsmile: :bigsmile: :bigsmile:
अभिनंदन
28 Jul 2012 - 9:25 pm | चिगो
ह्यावेळी अंमळ रोमँटीक झालात की, राव.. छान छान..
30 Jul 2012 - 12:39 pm | चैतन्य दीक्षित
आवडली कविता.
देहवाटेवरी मिठीचा चकवा
हरवणे सापडावे नव्याने जीवघेणे
या ओळी विशेष.
हरवणे सापडावे यातला (शब्दांतला) विरोधाभास,
हरवणे सापडावे तेही कसे? तर नव्याने आणि पुन्हा 'जीवघेणे' .. क्या बात है!
या एका ओळीसाठी 'कुर्बान' अशी कविता आहे
जियो!
30 Jul 2012 - 1:01 pm | कवितानागेश
सुंदर उपमा वापरल्या आहेत पण घाईघाईनी लिहिल्यासारखी वाटत आहे.
हेच सगळे अजून चांगले लिहिता येइल.
30 Jul 2012 - 1:28 pm | आत्मशून्य
संपुर्ण काव्यच किंकी* (Kink) भासत आहे.
* मराठी शब्द आठवत नाही.