झालरी वसने तरूंची मूक त्यांची स्नेहभाषा
जाणिवांच्या भावरंगी उन्मनी एकच दिशा
जे मिळे तेथेच देई अंबरी पायातही
गूढ नाते या चराशी अंतरी हळवी नशा
कोष गाभ्याचे कळे ना कोण विणतो साखरी
अंशकण मजला मिळावे आळवे निज वैखरी
..............................अज्ञात
प्रतिक्रिया
21 May 2012 - 10:07 am | प्रचेतस
आवडली कविता.