मजल

या मजलेचं बीज -
रहिमन धागा प्रेम का, मत तोडो छिटकाय
टूटे तो फिर ये ना जुडे, जुडे तो गाठी पड जाय

या दोह्यामध्ये सांगितलेल्या वास्तवामध्ये आहे. अनुप जलोटांनी फार सुंदर म्हटले आहेत असे दोहे.
अब्दुल रहिम खानखाना हे कबीरांचे समकालिन मुस्लिम संत, कवी. ते कोणा बादशहाच्या पदरी सरदारही होते.
त्यांच्या रचना सुंदर आहेत.
आता आठवलीच आहे एक तर लिहून टाकतो.
रहिम दानधर्म करीत असत.. दान देताना डोळ्यांच्या पापण्या झुकवत.
ते पाहून कबीरांनी त्यांना दोह्यातून प्रश्न विचारला -
'ऐसी करनी देन ज्यूं कित सीखे हो सैन
ज्यों ज्यों कर ऊंचो करो, तो तो नीचे नैन'

रहिम यांनी कबिरांना प्रत्युत्तर पाठवलं -
देनहार कोई और है, जो भेजत दिन रैन
लोग भरम हम पर करे, तासो नीचे नैन

अनुप जलोटांच्या चदरिया झीनी रे झीनी मध्ये हे असायलाच पाहिजे.. यातच आहे का ते आता पक्कं आठवत नाही.

http://www.youtube.com/watch?v=uR2VAl-AXQ4

'

तुझा परत एकदा प्रेमभंग झालाय का? Wink

काय हे?
लाजलो ना मी एवढ्या पब्लिकमध्ये विचारल्यानं. ती लाजल्याची स्मायली पोरींसाठी असते म्हणून टाकत नाही.
प्रेमभंग नाही झाला, मी पुन्हा एकदा प्रेमात पडू शकतो याचा शोध लागला... च्यायला मला आधी वाटलेलं माणूस आयुष्यात एकदाच प्रेमात पडू शकतो की काय.
पण हे बरंय, दिल को बहलाने के लिये ग़ालिब ये खयाल अच्छा है.
कधी प्रेमात पडणं, कधी हृदयभंग.
काल कविता लिहायला बसलो तर काही सुचेना पण.. मग मागच्याच प्रेमभंगाच्या वेळी केलेली टाकलीय. पण मिपाकरांसाठी नवीनच.
पोरींनो, जरा मनापासून प्रेम करा.. कविताही धड होत नाहीयेत.. काय दिवस आलेत..

आणि लोकहो, सगळ्यांचे धन्यवाद बरं का, ते राहून गेलं होतं.

(सभ्यतेच्या बुरख्याआडचा विकृत) यशवंत (विकृतीचा बुरखा करुन सभ्य व्हावं का या विचारात)