मलाही एकदा मृद्क्कण बनून
गरारा वार्यावर भरारायचय
खूप खूप उंच जाऊन
एकदा त्या आभाळाला शिवायचं
नात, मुलगी, बहिण, प्रेयसी
मैत्रीण सुद्धा नाही बनायचंय
हात पसरून खुल्या मनान
फक्त मी म्हणून जगायचंय
बांधीव उंबरा ओलांडून
मला स्वत:ला ओळखायचंय
मोकळा मोकळा श्वास घेऊन
मनावरल मळभ पुसायचंय
तो उंबरा ओलांडताना
मन स्थिर ठेवायचंय
खोल काही तुटेल आत
तरी स्वत:ला सावरायचंय
स्वैर करताना संचार
जगापासून अलिप्त राहायचंय
सारे सारे तुटतील आधार
तरी स्वप्नांना जगवायचंय
त्या स्वप्नांचा ध्यास घेऊन
वेड्यासारख त्यांमागे धावायचंय
सारी सारी बंधने झुगारून
फक्त एकदाच स्वत:साठी जगायचंय
प्रतिक्रिया
26 Feb 2012 - 11:30 am | पियुशा
रेशा कविता छान :)
स्वैर करताना संचार
जगापासून अलिप्त राहायचंय
सारे सारे तुटतील आधार
तरी स्वप्नांना जगवायचंय
अशा आधारहीन स्वप्नाना काय अर्थ मग ?
बाकी तु म्हणतेस तस मुक्त जगण समस्त स्रीवर्गाला(अपवाद सोडता) अशक्य आहे ;)
कारण स्त्री ही कुठल्या न कुठल्या नात्यामध्ये स्वतःला गुफुन घेते /किवा गुन्तली तरी जाते :)
( मी फक्त मत नोन्दवले ) :)
26 Feb 2012 - 2:13 pm | अन्या दातार
पियुबै, निदान मानवी जीवनात तरी थोडीशी फँटसी हवीच की. प्रत्येक ओळ तुम्ही प्रत्येक क्षण जगाल असं नाही, पण थोडा काळ तरी जगू शकता ना??
रेशे, कविता छान आहे.
26 Feb 2012 - 2:16 pm | पैसा
मिपावर स्वागत! पहिल्याच कवितेत जिंकलंस ग! ही फक्त स्त्रियांचीच नाही, प्रत्येक माणसाचीच सुप्त इच्छा असावी कधीतरी पतंगासारखं वार्यावर जायची !
26 Feb 2012 - 4:35 pm | प्रशांत उदय मनोहर
ह्या ओळी विशेष आवडल्यात.
26 Feb 2012 - 5:16 pm | जाई.
छान कविता
26 Feb 2012 - 10:32 pm | काव्यवेडी
मस्त जमली आहे कविता. खूप आवडली.
26 Feb 2012 - 11:34 pm | रेशा
आभार मंड्ळी ...
निरर्थक नाहीयेत ती स्वप्न इच्छा जरुर आहे ...
3 Mar 2012 - 4:33 pm | सांजसंध्या
छान आहे रचना..:)