बकुळीच्या झाडाखाली फुले वेचुया

सह्हिच !!!!

आजकाल जागुताईचे धागे असेच काहितरी सुंदर वाचायला/बघायला मिळेल या आशेने उघडले जातात आणि ती पूर्णही होते :)

बकुळीच्या झाडाबद्दल आणि फुलांबद्दल आजपर्यंत कित्येक गाण्यांत आणि प्रेमकथांत वाचलं/ऐकलंय पण हे झाड बघण्याचं आणि त्या फुलांचा सुगंध घेण्याचं भाग्य काही मला अजून लाभलेलं नाही :(

मस्त... बकुळीचा सुगंध वेड लावतो. :-) प्राजुतै खुपच भाग्यवान आहात तुम्ही. आम्हाला अशी झाडे शोधावी लागतात. :(

मला खुप आवडतात बकुळीचे गजरे :)
बकुळीचा सुगंध मनाला वेड लावणारा आहे :)
धन्यवाद

फुलं म्हटलं की लगेच फुलं आली.(कोण म्हटलं रे ते धोतर्‍याची फुलं म्हणून ;) ?)

माफ करा. बकुळ फुले बघून मिस्टेक झाली. ;)जागुतै म्हणायचे होते मला. :-)

अवांतर : जागुतैंचे सासरचे नाव प्राजक्ता असे वाचलेले आठ्वते आहे.

सुंदर फुले, सुंदर लिखाण.

मस्त ताई नेहमीप्रमाणे छानच... बकुळीच्या फुलांबरोबर जास्त संबंध आला नाही मात्र याच निमीत्ताने 'बकाणी' च्या(उंच झाड आणि लांब दांडिची पांढरी) फुलांची आठवण झाली. आता टंकत असताना ऑफिसच्या खिडकीतून मस्त बहरलेली पांढर्‍या, पिवळ्या आणि गुलाबी चाफ्याची झाडे दिसतात आहेत. माझ्या घरीसुद्धा आईने चमेली, जाई, जुई, जास्वंद, दूध मोगरा, मोगरा, निशीगंधा, काटेकोरांटी, लीली, चक्री, नानाविध प्रकारचे गुलाब लावले आहेत. पूर्वी घरी एक बोगनवेल पण होता रोज त्याच्या कागदी फूलांचा लाल सडा अंगणात पडलेला असे. सहजच आठवण झाली.

अमृत

फुलराणी जागुतैचा विजय असो !

बाकी 'प्राजक्ता'ने 'बकुळी'ची फुले वेचणे ही कल्पनाच मनोहर आहे. ;)

मलाही बकुळीच्या फुलांचा वास आवडतो. पण सध्या चिमण्यांप्रमाणेच ही झाडेही शोधावी लागतात.

जागु, तुझे लेख म्हणजे माझ्यासाठी लहानपणात जाणे असते.

मी शाळेत असताना आम्ही मार्च-एप्रिलमध्ये अशी सकाळी सकाळी फुले वेचायला जात असू. अगदी लवकर नाही पण सकाळी सहाच्या सुमारास गेले की भरपूर फुले असत. मला माहिती नाही, तुम्ही गेलात तेव्हा सकाळी कशी नव्हती. आम्हाला उलट रात्रीच्या वेळी बकुळीकडे जाऊ नये असे सांगायचे, कारण माहिती नाही.

बकुळीच्या झाडाची लहानशी फळेही पडतात असे आठवते. तीही आम्ही खात असू.

पर्वाच मी बकुळीचे अगदी जेनुइन अत्तर मिळवले,आणी आज हा लेख...मी पण अम्च्या गावाला(लहान असताना) विहिरिवर हे झाड आहे,तिथे सुपारीच्या होडित ही भरपुर फुले वेचुन आणायचो...आई,मावशी यांना दिली की अखंड ५०पैसे मिळायचे...जागु तैंचे धागे म्हणजे आंम्हाला ''बालपणीच्या सुखाच्या काळात'' परत नेणारे झाले आहेत,बकुळीचा गोड सुगंध जितकं वेड लावणारा आहे,तितक्याच त्या अठवणीही वेडं करणार्‍या आहेत... :-)

वाह
निसर्गकन्येची आणखी एक अप्रतिम भेट

छान लेख जागुतै

नेहेमीप्रमाणे सुंदर लेख .
या लेखाच्या निमीत्ताने काही सुंदर गाणी आठवली .त्यापैकी एक म्हणजे धाडीला रामा का तिने वनी ह्या नाटकातील एक पद. घाई नको बाई अशी आले रे बकुलफुला आणि दुसरे मंगला नाथ यांचे एक भावगीत बकुलफुला कधीचे तुला धुंडते वनात .

आहाहा! मादक सुगंधाच्या या फुलांचा गजरा मला लहानपणी कधीही माळावासा वाटला नाही पण आज्जी मात्र आवडीनं दोन तीन दिवस तिच्या आंबाड्यावर घालायची. मला त्यावेळी बुचाच्या फुलांचं भयंकर आकर्षण होतं आणि त्याच्या लांब देठांचा बीन सुईदोर्‍याचा गजरा करत असे. बहुगुणींनी सुचवलेले आकाशमोगरा हे नाव समर्पक आहे. आज्जीच्या अठवणीनं कासावीस झाले. वरचे सगळे फोटू मस्तच. चांदण्यांसारखे!

आमच्या एका 'बकुळफुले' नामक मिपामैत्रिणीची याद ताजा करुन दिलीत. :D

मलाही बकुळफुलांचा सुगंध खूप आवडतो.
सर्व फोटो आवडले.

दिल्याघेतल्या वचनांची शपथ तुला आहे
मनातल्या मोरपिसाची शपथ तुला आहे

बकुळीच्या झाडाखाली निळ्या चांदण्यात
हृदयाची ओळख पटली सुगंधी क्षणात
त्या सगळ्या बकुळफुलांची शपथ तुला आहे

शुभ्र फुले रेखित रचिला चांद तू जुईचा
म्हणालीस, "चंद्रोत्सव हा सावळ्या भुईचा !"
फुलांतल्या त्या चंद्राची शपथ तुला आहे

भुरभुरता पाउस होता सोनिया उन्हात
गवतातुन चालत होतो मोहुनी मनात
चुकलेल्या त्या वाटेची शपथ तुला आहे

हळूहळू काजळताना सांज ही सुरंगी
तुझे भास दाटुनि येती असे अंतरंगी
या उदास आभाळाची शपथ तुला आहे
- मंगेश पाडगावकर

काय शब्द आहेत! या सुंदर गीताप्रमाणेच आपला लेख सुरेख आहे. असल्या देखण्या अन सुवासीक लेखांमधून सुवास पोहचविण्याची सुविधा आंतरजालावर पाहिजे होती.

मला आत्ता पायजे बकुळीचा वास आणि गजरा.......

बकुळीचा मनसोक्त वास घेऊन आणि धुंद होऊन किती वर्षे होऊन गेलीत सांगता येत नाही. बुचाची दोन मोठ्ठी झाडे माझ्या बहिणीच्या बागेत आहेत. गम्मत अशी कि हिच दोन झाडे तिला लहान पणापासुन अतिशय आवडत आणि जणूकाही त्यांच्या सर्व फुलांवर तिचाच हक्क असे. ती ( बहिण)मोठी झाल्यावर ( अनेक वर्षांनी ) ते घर विकायला काढ्ले होते, तिने ते घर केवळ त्या झाडांसाठी विकत घेतले... काय ऋणानुबंध झाडांशी !!!
मलाही कधीतरी आयुष्यात असेच एक बकुळीचे झाड माझ्या अंगणात हवे आहे. .. सध्या मी जेथे सायकल चालवते किंवा फिरायला जाते तिथे काही फुले बकुळीसारखी दिसतात ...पण वास वेगळा आहे आणि पानेही... झाडांची वेगळीच जात असावी...
जागु ... या वर्षी च्या सीझन मध्ये माझ्या नावाने २ गजरे घाल नक्की....

माझ्याकडुन - घाई नको बाई अशी आले रे बकुळफुला - जाम भारी आहे हे नाट्यपद.

बकुळीची फुलं म्हणजे सोलापुरातली हुतात्मा बाग आठवते, सावरकर मैदानाकडच्या गेटमधुन आत गेलं की पहिल्याच टर्नला दोन मोठी झाडं आहेत, मोठ्या बहिणींनी भेळ खाउ घालण्याच्या अटीवर अर्धा अर्धा तास फुलं वेचली आहेत, नंतर भेळ खातानाही हाताला तोच वास यायचा, त्यावेळी सक्त मजुरी वाटायची पण आज कधीतरी पुन्हा अशी फुलं गोळा करुन बहिणींकडं जायचंय, रडुन भेळ वसुल करायचीय.

मस्त लेख.
या लेखावरून ९वी का १० वीत अभ्यासाला होती ती एक कविता आठवली.

उद्यानात अनंत वृक्ष फुलले, त्यांची सुंगंधी फुले,
घेतो जो न करात तोच सुकती, पस्तावतो त्यामुळे |
यांचा (बकुळीच्या फुलांचा) गंध अनंत काळ टिकतो, जाती न कोमेजुनी

मेमरीनं आयत्या वेळी दगा दिला :( शेवटची ओळ आठवेच ना :(:(
कुणाला आठवत असेल तर द्या इथे.

अवांतरः बुचाच्या फुलांचे फोटो पाहून सातार्‍याचा खिंडीतील गणपती आठवला. त्या परिसरात किमान ६-७ तरी झाडे आहेत बुचाच्या फुलांची. फुलं असली म्हणजे आख्ख्या परिसरात नुसता घमघमाट असतो.... आहा !!

वा.वा.. लेख जास्ती सुरेख की त्यातले फोटो, की त्यावरच्या प्रतिक्रिया असा सुखद स॑भ्रम कि हो पडला ?
बकुळीची फुले म्हणजे माझा weak point ! (चिमण्या॑सारखा..) आणि बुचाची फुलेपण. त्या॑ना गगनजाई असेपण नाव आहे. फोटो पाहूनच सुग॑ध दरवळल्यासारख॑ वाटल॑...

जागु ताई लहानपणी ची आठवण करुन दिलीत.शाळेतुन घरी आलो कि हात-पाय धुवून जेवण करुन परडी घेवुन हि फुले वेचायला जायचो. खुप मजा यायची फुले वेचायला.वरती झाडाकडे बघायचो आणी फुल पडले कि झेलायचो.खुप फुले झाली की घरी येवुन त्याचे गजरे विणायचे,मग हे गजरे रुमाल ओला करुन त्यात ठेवायचे व दुसर्‍या दिवशी शाळेत जातान केसांत घालुन जायचे. खुप मजा व भांडणे हि केली हि फुले वेचताना.
पण आता हे बकुळीचे झाडच नाही आहे, आहेत त्या फक्त आठवणी. पण आजही अजुनही तशाच ताज्या आहेत मनात.
आजही बकुळीच्याफुलांची आठवन येते. खुप खुप लिहावेसे वाटते आहे ,पण शब्दच नाही आहेत भावना व्यक्त करायला.
आता या क्षणाला असे वाटते की ऑफीस मधुन निघुन घरी जावे हातात परडी घ्यावी व बकुळीची फुले वेचायला जावे.

:-)

आजकाल शहरांतून जशा चिमण्या, पोपट दिसत नाहीत तशीच ही बकुळ, बुच अशी झाडेही दिसेनाशी होत आहेत.
लेखिकेने बकुळीची फुले वेचण्यासारख्या अत्यंत साध्या गोष्टीतूनही किती आनंद मिळवता येतो ते दाखवले आहे. तो आनंद प्रतिसादांतूनही परिमळतो आहे.
धन्यवाद.

अख्खं मिपा आज बकुळमय झालंय असं वाटतंय.
जागु, तुझ्या या फोटोंपैकी तो केळीच्या पानावरचा फोटो मी सेव करून घेतलाय गं.. तुला न विचारताच. :)

फोटो फार आवडले. हल्ली बकुळीचे गजरे १५/२० रुपयानी असतात, पण येतात तेव्हा मी न चुकता घेतेच! ५/७ वर्षाची लहान मुलं सकाळी लवकर उठून ताज्या बकुळीच्या फुलांचे गजरे बस स्टँडवर विकत असतात, त्याना गजरे विकून शाळेत जायचं असतं, तेवढीच आपल्याकडून मदत. स्वार्थ आणि परमार्थ दोन्ही झाले! या फुलांचा वास मंद असतो, आणि त्याच सुमाराला येणारी सुरंगी अगदी घमघमणारी! त्यामुळे बकुळी केव्हाही जास्त आवडीची.