एकांग

मी तुझा; तुझ्याविण फास पारधी; हरलो
तुज छबी मागुती वलय गणत उलगडलो
तू मुक्त लोळ तडितेचा; मी वृक्ष जखडला मातीचा
पसरून विशाखा ओंजळ होउन फुललो

पाताळ शोधिले पाहिले न कधि मागे
हृदयातिल स्पंदन अंकुर अजुनी जागे
भ्रमणात; भ्रमाच्या छायेपाठी फिरलो
नवक्षितिजावर मेघांकित दिनकर झालो

पाहून पालखी पलकांची; मी फसलो
बोलक्या स्मिताच्या लहरींवरती झुललो
क्षण कांही पण अंतरास स्पर्शुन गेले
एकांग रणी काजळात अंती विरलो

...........................अज्ञात