सख्या मला सवे तुझ्या कवेत रे फिरायचे
नभात शुक्रचांदणे अजून ही दिसायचे
कशास लाज लाजसी घडी घडीस साजणा
मनात काय माझिया, कळेल का प्रिया तुला
मिठीतले शहार हे धुक्यात रे जपायचे
अजून "श्यामसावळ्या" कुशीत गुंतलास ना
बटेत सोनकेवडा अजून माळलास ना
नको व्रुथा करु उशीर मावळेल चांद रे
तुझ्याच आज अंगणी हरीप्रिया खुणावते
भरून टाक भांग ही हळूच कुंकवात रे
उठेल आसमंत हा जपून कोर श्वास रे
बेहेरे मकरंद
०१२०२१२०
प्रतिक्रिया
18 Dec 2011 - 10:01 am | मिसळलेला काव्यप्रेमी
सुरेख.
18 Dec 2011 - 10:02 pm | काव्यवेडी
मस्त जमली आहे कविता !!!
20 Dec 2011 - 9:50 pm | गणेशा
सुंदर कविता...
'जपुन कोर श्वास' हे जास्त आवडले..
20 Dec 2011 - 11:19 pm | अत्रुप्त आत्मा
व्वाहव्वा..! मस्त हाय.