आकाशातील मी घन काळा
रोज शृंगारीत होतो मी
लेऊन रंग शलाका
नाही सीमा नाही बंधन
नभात स्वैर फिरणारा
मी मेघ-राजा
पण लोभ असा मज जडला
प्रवास संपून गार हवेच्या
प्रेमात जीव अडखळला
प्रीतीत तिच्या मी
जग विसरून गेलो
अस्तित्वास मुकून मी
आज बरसून गेलो
आसवांच्या झाल्या जलधारा
जीवनाचा हा खेळ सारा
जन्मण्यास पुनश्च देह माझा
नदीसागरात विलीन झाला
--------- शब्दमेघ ( २००७)
प्रतिक्रिया
15 Feb 2011 - 7:46 pm | प्रकाश१११
गणेशा -खूप अंतराने छान कविता.
पण लोभ असा मज जडला
प्रवास संपून गार हवेच्या
प्रेमात जीव अडखळला
प्रीतीत तिच्या मी
जग विसरून गेलो
अस्तित्वास मुकून मी
आज बरसून गेलो
लागे राहो. शुभेच्छा !!
16 Feb 2011 - 9:34 am | मदनबाण
प्रीतीत तिच्या मी
जग विसरून गेलो
अस्तित्वास मुकून मी
आज बरसून गेलो
मस्त... :)
16 Feb 2011 - 1:38 pm | हरिप्रिया_
खूप सुंदर...
तुमच्या कविता अप्रतिमच असतात...
16 Feb 2011 - 8:50 pm | स्पंदना
जन्मण्यास पुनश्च देह माझा
नदीसागरात विलीन झाला
..या दोन ओळी अतिशय आवडल्या.