तुझ्या रूपातले राग

क्रांती यांची क्षमा मागुन...

काही दारात बारात, थोडे वेळात चुकले,
माझ्या मनात होते, का तु झोपुन घेतले?..

रात्री जागवल्या साधु, राज-हरणाला पीत
आर्त विनवण्या केल्या जोगियाच्या प्रहरात
भल्या पहाटेला मस्तक तुझ्या चरणी झुकले

काळजात कोमेजले मुक्या मागण्यांचे नि:श्वास
तरि नकाराचा तुझ्या नाही केला ग दुस्वास
घोरण्याच्या सुरांत तुझ्या, माझ्या मागणीला जपले

मल्हाराच्या लडिवाळ, सरी आळवल्या कानात,
आळविले दाराचे सूर, ठेवुन आशा ग मनात
तुझ्या भुपाळाच्या ताना, वाटे निमीत्त हुकले.

अखेरच्या प्रहरात रानी, लाज माझी राख
ऐक जीण्यातुन घुमे, रामु दुधवाल्याची हाक
दयाघना, मरो आता; शोधु मार्ग ते एकले..