आई
============
अ॑कुरले बीज माझे मम आईच्या पोटी
नऊ महिने वाढविले तिने मज आपुल्य गर्भासी
नवे जीवन दिले तिने मजला
मरण यातना स्वता: सोसुनी
तान्हुल्याचे मग लाड किती करती
जपती तळ हतावरील फोडा परी
तिच्या पदराची पडता छाया डोक्यावरी
आभाळही ठे॑गणे होई तिच्या मायेपुढती
आईचे हे रुण फेडाया कितीक जन्म
अपुरे पडती
पण कधीही ती माऊली
त्याचे व्याज न मागती.
पल्लवी
प्रतिक्रिया
25 Apr 2010 - 1:46 pm | टारझन
छाण लेख आहे :) अजुन येउ द्या !!
25 Apr 2010 - 5:56 pm | मीनल
कवितेचा आशय उत्तम आहे.
मीनल.
http://myurmee.blogspot.com/
25 Apr 2010 - 6:44 pm | वेताळ
अजुन लिहा. :)
वेताळ