[कसाही का असेना]

प्रेरणा अन माफी- मुळकविंची!

कामांना घरातल्या पटापट उरकत जा ना
बैलोबा नुसता; म्हणे नवऱ्याचा दर्जा द्या ना..!!

सवलती मला दे की, चालते भुणभूण रोज ती
तीच ती कारणे अन त्याच त्या फुसक्या गर्जना..

निस्तरतांना थकते मी चुका तुझ्या पुन्हा पुन्हा
करते का हे सहन मी हेच मला समजेना..

काय रे ते निर्वाणाचे बोललास काय नेमके
होणार नाही दुःख मला, तुला बाहेर काढतांना...

बोच दुखरी आहे तरी मनाला माझ्याही
ठोंब्या असला तरी नवराच माझा आहेसना..

एऽऽ, दुपारी थोडीशी विश्रांती तू घेशील ना
कामाला त्या नंतरच्या ताकद तर हवीना..

सुटकेची ती स्वप्ने पाहतोसच तू कशाला
व्यर्थ आहेत ती बरे, गाठ माझ्याशी आहेना..!