या चोरांचे काय करायचे?

www.bedhundlahari.com

येथेही बरेच चोरीचे लेख आहेत !!

औघड आहे !
याला आळा घालणे कठीण आहे. कॉपीराईट अ‍ॅक्टचा काही उपयोग होईल ?

तात्यांची रौशनी सिरीज एका ठिकाणी चोरली आहे.रामदास काकांच्या कविता दुसरीकडे पाहिल्या आहेत..छोट्या मोठ्या लेखन चोर्या चलतच राहतात..

बघुया एखादा तंत्रज्ञ काही ऊपाय काढतो का ते?
चोप्य्पस्ते बंद करणे हा तेवढा सोपा ऊपाय वाटत नाही.

प्रत्येक चोरिवर कारवाई करता येइल पण त्या कोर्ट कचेरिसाठी वेळ अन पैसा कुठून आणनार ? मोठे खेळाडु दमले पायरसीपुढे तिथे तुम्ही आम्ही किती खर्च करणार ?

माझ्या काही लेख/ गोष्टी चोरी झाल्या होत्या. काहींचे ई मेल शोधून जाब विचारला. काहींनी माफी हि मागितली. काहींनी नाव खाली दिले, काहींनी कुठलेच औदार्य दाखविले नाही. काय करणार.
ओळख - उचलगिरी करणाऱ्यांची
http://www.misalpav.com/node/31899
या लेखात काहींची नावे दिली आहे.

अपुर्व ओकची कविता पण अशीच सगळीकडे पसरली हौती

धाग्यात व्यक्त केलेल्या काळजीशी सहमत.

कॉपी पेस्ट डिसेबल करणे

याने फारसा फरक पडत नाही. वेब पेज सेव्ह करून सगळा मजकूर सहजपणे मिळवता येतो.

मागे मिपाकर गणेशाने अशाच एका धाग्यावर पूर्वी व्यक्त केलेले विचार आठवतात.

"तुम्ही माझी रचना स्वतःच्या नावावर खपवू शकता. परंतु ती लिहिताना मला मिळणारा नवनिर्मितीचा आनंद हिरावून घेऊ शकत नाही".

शब्द थोडे फार वेगळे असतील पण विचार हाच होता.

सभासदा शिवाय लेख वाचायला परवानगी नसावी आणि सर्व सभासदांचे वैयक्तिक व्हेरिफिकेशन केल्या शिवाय अकाउंट क्रिएट करू नये,अशाने डुप्लिकेट id हि सहज बॅन होतील,आणि जे हि लेख आहेत ते सर्व jpg (इमेज)फॉरमॅट मध्ये प्रकाशित व्हावेत ।

बंदीपेक्षा प्रबोधन जास्त चांगला परिणाम करते.

या चोरट्यांच्या मायला,!!!! कॉलेज मधे असतानाची गोष्ट आहे, खुप सारी नरसाळी पोरं पोरी नेटवरनं ढापलेल्या कविता द्याची म्यागझीनात छापायला, तवा आमी संपादक मंडळात विद्यार्थी संपादक हुतो, तर लय वैताग याचा कॉपी आयटम न खर्या अभिव्यक्ती शोधायला. १सो१ कॉपी बहाद्दर भेटायचे, आमी मरायचो कि पहिल्या ३ मदी बसावं आपलं म्यागझीन आन हे खुशाल चोर्या करायचे आन आनुन द्याचे

शक्य तितक्या संस्थळावर एकाच वेळी प्रसिद्ध करावे. एकट-दुकट संस्थळावर लिहित राहल्यास लेखनकंडू शमतो पण अनेक संस्थळावर सातत्याने लिहित राहल्यास दोन फायदे होतात. एक, आपसूक पोहोच वाढते. चोराला प्रसिद्धीसाठी प्लेटफॉर्म मिळत नाही. सर्व संस्थलांवर नेहमी एकाच, खर्‍या नावाने लिहावे. तुमचे टोपणनाव कोणीही माझेच आहे म्हणून खपवू शकतो.

चोर विनाकष्टाच्या प्रसिद्धीस हपापलेले असतात. त्या गरजेस आपले साहित्य उपयोगी पडणार नाही याची काळजी घ्यावी. म्हणजेच जिथे जिथे व्यापक जनसमुदाय आहे अशा सर्व संस्थळावर प्रसिद्धी करणे. थोडे कष्टाचे आहे पण नंतर येणारी उद्विग्नता टाळता येते, रसिकांचे प्रेमही मिळते, त्या प्रेमापोटी संरक्षणही. ज्यांनी वाचलंय ते अशी चोरी पटकन पकडतात.

बाकी तंत्रज्ञानाच्या मदतीने काहीही होण्यासारखे दिसत नाही.