देशाला स्वातंत्र्य मिळवून देण्यात सिंहाचा वाटा कोणाचा, महात्मा गांधींचा कि नेताजी सुभाषचंद्र बोसांचा

आम्ही पटियाला पेग बनवला अन चिनारभाऊ न खंबाच् तोंडी लावला बापा!!!

ओके ओके चालू द्या ! इथे आम्ही पण प्रेक्षक मग. उगाच बॅटिंग करायला लावू नका ;-)
-(बॕटिंग करून दमलेला) उका.

ह्म्म.. मग हे झाड काय कामाचं नाय. चला सगळे, दुसरीकडे जाऊ.

हे "तू कोंबडी म्हणून जन्माला आलीस, कोंबडी म्हणून वाढलीस, पण आजपासून तो बटाटा आहेस" या वाक्याच्याअ चालीवर वाचायचे का?

आणि खुळ्या लोकांचा नाद कुण्णीच करत नाही.

सबब नो गणती नो पणती..

मी स्पॅरो असल्याने काही संबंधचं येत नाही.

मीच एक धागा काढणार आहे: स्वैपाक विसरा, झाडावर चढा.

आम्ही आज काल ट्यारपी बघतो, देत नाही. त्या काकांनी काय काय तारे तोडले स्त्रियांच्या ("शिव शिव") नसलेल्या भावनांबद्दल, गेलो का आम्ही ट्यारपी द्यायला? हल्ली झाडावर बसुन पॉकॉ खायलाच लय भारी वाटतं. स्वैपाक पण नाही करावा लागत.

'मिशन वुइथ माउंट्बॅटन' साठी अनेक धन्यवाद! अशी पुस्तके खरंच संदर्भ म्हणून जवळ असली पाहिजेत. त्या काळातले असे निरपेक्ष लिखाणच जास्तीत जास्त समोर आले पाहिजे. प्रोपगंडा बुक्स ऐतिहासिक संदर्भ म्हणून वापरणे हेच चुकते असे वाटते.

यथा राजा तथा प्रजा आणि people गेट द government they deserve
हे दोन्ही खरे आहे ...

परंतु तुमचे मत असे आहे का कि नेते नाहीत तर केवळ सामान्य माणूस देशाची प्रगतीची दिशा ठरवतो ?
नेते हे समाजातूनच आलेले असतात. नेत्यांनी काय करावं हे बरेचदा समाजाच्या इच्छेवर, प्राप्त परिस्थितीवर अवलंबून असतं. स्वयंभू कुणीही नेता कुठल्याही निर्णयाला एकमेव जबाबदार नसतो. जगातल्या विकसित व बलाढ्य देशांची यादी बघितली तर ते देश कुणा एका माणसामुळे नाही तर त्या समाजातल्या विशिष्ट गुणांमुळे प्रगत झाले असे दिसून येते. राजकिय नेत्यांवर देशाच्या प्रगतीची पूर्ण भिस्त टाकणे भारतीयांच्या मानसिकतेचे व्यवच्छेदक लक्षण आहे.

तसे असेल तर मनमोहन सिंग- नरसिंह राव यांना आर्थिक उदारीकरणाचे श्रेय द्यावे का ? कि त्यांनी केलं नसतं तर अन्य कोणीतरी केलं असतं असे म्हणावे ?
ममो-न.राव. यांना आर्थिक उदारिकरणाचा निर्णय घ्यायला भाग पाडण्यामागे त्यांच्याच सरकारचे चुकलेले निर्णय होते. कम्युनिजमच्या नादी लागून अर्थव्यवस्थेचे होणारे नुकसान गळ्याशी आल्यावर त्यांच्या जागी त्यावेळेस जे कुणी असते त्यांना ते निर्णय घ्यायला भाग पडलेच असते. हा जर तर चा प्रश्न आहे खरा पण आर्थिक उदारिकरणाचा निर्णय त्यांच्या हस्ते झाला म्हणून त्यांना श्रेय. सकाळी उठुन चला आर्थिक उदारिकरण आणूया म्हणून मॉर्निंगवॉक करत दोघांनी नक्कीच ठरवले नसेल.

अमेरिकेची संयुक्त राष्ट्रे लिंकनच्या प्रयत्नांनी बनली असे म्हणावे कि नाही ?
अमेरिकेची संयुक्त राष्ट्रे बनवण्यात लिंकनसाहेबांचे अथक प्रयत्न कुणीच नाकारणार नाही. पण ही घटना दखल घेण्याजोगी व्हावी ह्यासाठी सगळ्या अमेरिकन जनतेनेही अहोरात्र मेहनत करून देशाला महासत्ता बनवले. अन्यथा अमेरिका संयुक्त राष्ट्रे झाल्यावर काही वर्षांनी परत खिळखिळी झाली असती, पन्नास देश तयार होऊन परत यादवी करून संपले असते आणि अमेरिका नावाचे काही नामोनिशान राहिले नसते तर लिंकनच्या प्रयत्नांना एवढे महत्त्व आज राहिले असते काय?

शिवाजी महाराज, लेनिन, हो ची मिन्ह, माओ, हिटलर इ. व्यक्तींनी इतिहास बदलला ना ? कि ते नसते तर अजून कोणी केलं असतं असं म्हणावं ?
मी मांडलेला मुद्दा नेत्यांच्या कृतींचा देशाच्या जनतेवर झालेल्या परिणामांचा आहे. इतिहास तर प्रत्येक व्यक्ति चांगल्या वाईट कृतीने बदलत आली आहे, बदलत राहणार आहे. महत्त्व देशाच्या विकासात समाजाच्या सातत्यपूर्ण योगदानाला आहे/असतं. हिटलरने जे केलं त्याच्यामुळे जर्मनी उभीही राहिली आणि कोसळलीही. पण परत उभी करायला कोण हिटलर आला? हिटलर नंतरचे कोण मोठे नेते आठवतात का? पण जर्मनी बलाढ्य व प्रगत आहेच. इजरायलच्या मागे कोण मोठा नेता आहे?

प्रोजेक्ट मध्ये फक्त कामगार महत्त्वाचे, टीम लीड म्हणून कोणी चालतो असे म्हणून चालेल का ?
देश वा समाज हा प्रोजेक्ट नसतो. ते नेमून दिलेलं काम नसतं. राजकिय पुढारी आणि प्रोजेक्ट टीमलीडमध्ये मूलभूत फरक आहे. तुलना योग्य नव्हे.

स्वातंत्र्यासाठी कोणी एक व्यक्ती जबाबदार नाही हे मान्य, पण काही निवडक लोकांचा त्यात मोठा वाटा आहे हे अमान्य करणे कसे योग्य ठरेल?
वाटा अमान्य कुणीच करत नाही. विरोध फक्त ह्याचा वाटा मोठा की त्याचा वाटा मोठा हा जो वाद होतो त्याला आहे. व्यक्तिपुजकांच्या झोंबाझोंबीला आहे. सर्वांच्या सहभागास योग्य मान देण्यात समस्या काय आहे? गांधी असो वा बोस वा नेहरू वा सावरकर वा फडके वा राजगुरु वा भगतसिंह वा बाबू गेनू वा खुदिराम बोस कुणाचेच योगदान कमी जास्त का मानावे?

तसेच स्वतंत्र भारतात बहुतांश काळ काँग्रेस सत्तेवर असेल, देशाची धोरणे आखत असेल तर जनता या काळातील घटनांचे श्रेय आणि जबाबदारी अर्थातच त्यांच्याकडे सोपवणार ! चीन सारखी धोरणे का राबवली नाहीत ? आर्थिक उदारीकरण सुरु करायला नेहरू-गांधी घराण्याबाहेरील पंतप्रधान का लागला ? हे प्रश्न निघणारच.
काँग्रेस सत्तेवर होती म्हणजे जनतेने निवडून देऊन सत्तेवर होती, हुकूमशाही नव्हे. त्यामुळे काँग्रेसने सत्ताधारी सरकार म्हणून घेतलेले निर्णय हे जनतेच्या पाठिंब्याने घेतलेत. त्याची जबाबदारी तत्कालिन जनतेवर आहे. आज भाजपाला सत्ताधारी म्हणून निवडून दिले, त्यांच्या बर्‍यावाईट निर्णयांचे मुखत्यार आजची जनताच असणार. त्यांच्याही 'आजच्या' निर्णयांवर 'आजच' प्रश्न उपस्थित केले जातात, ते प्रश्नही योग्य आहेत असे आपणांस वाटते का?

आपण एका लोकशाही देशात राहतो हे समजून घेणे इतके कठिण का जाते?

इतिहास उकरत न बसता देशहित लक्षात घेऊन असे फुटीचे उद्योग बंद करायला हवेत आणि विकासाकडे वाटचाल करावी हे मान्य पण समाजाला तिकडे नेण्यासाठी नेता, शासनाची धोरणे महत्त्वाची असतात. त्या शासनाचा नेता महत्त्वाचा ठरतो. आणि हा नेता निवडताना सध्या इतिहास आड येतोय (आमच्या सोसायटीचा वॉचमन फक्त 'गांधी' नावाला मत देतो).

मला तुमच्या सध्या ह्या शब्दावर आक्षेप आहे. शासनाचा नेता निवडतांना जनतेने गांधी या आडनावाला आज तर डावललेच आहे, ह्या आधीही डावलले आहे. त्यामुळे गांधी आडनाव वाला नेता आजतरी शासक नाही असे दिसते यापुढेही येणार नाही असेही दिसते. त्यामुळे इतिहासावर आक्षेप घेऊन वाद उकरत बसण्याचे नक्की कारण काय असावे?

दुसरे असे की 'गांधी' आडनावाला तुमचा वॉचमन मत देतो म्हणूनच 'दुसरे कुणीतरी सत्तेत येऊ शकत नाही' असे वाटणार्‍यांनी ते आडनाव जास्तीत जास्त मलिन करणे, त्या आडनावाच्या व्यक्ति कशा हिन, नालायक व देशविरोधी कृत्य करणार्‍या होत्या हा जो प्रचार खुल्या-छुप्या पद्धतीने करणे चालवले आहे ते नक्कीच स्विकारार्ह नाही. आपली रेष मोठी करण्याच्या कष्टात न पडता दुसर्‍याची रेष मिटवणे राजकारणासाठी, सत्ता मिळवण्यासाठी आवश्यक व ग्राह्य असेलही. पण देश बांधण्यासाठी, सर्वांच्या संतुलित विकासासाठी नक्कीच नाही. ती गरज नाही आत्ताच्या घडीची. अशा बातम्या, चर्चा, वाद निघणे खरेच कुणाच्या फायद्याचे आहे? कुणा राजकिय पक्षासाठी, राजकिय स्वार्थासाठी असेल पण देशाच्या ७०% तरूणाईच्या तरी नाही. ती तरूणाई जी अमेरिका, सिंगापुर, इंग्लंड, जर्मनी, जापानसारखी प्रगती करण्यास आसुसलेली आहे, जिच्यात प्रचंड उर्जा, बुद्धीमत्ता, भूक आहे. त्या तरुणाईला इतिहासाच्या निरर्थक वादांमध्ये गुंतवून, फूट पाडून ते रिसोर्सेस वाया घालवून देशाचा तरी काहीच फायदा होणार नाही.

बोस मोठे की गांधी हे ठरवण्याची आत्ता आपली गरज नाही. सुभाषचंद्र बोस नव्हे तर सुभाष पाळेकर ही आपली आत्ताची प्रायोरिटी हवी. तुम्हाला काय वाटतं?

फाळणी होणार ही काळ्या दगड़ावरची रेघ होती. स्थलांतरित लोकांना सुखरूप बाहेर काढणे ही त्या वेळच्या सरकारची जबाबदारी होती. पाकिस्तानी सरकारवर फाजिल विश्वास ठेऊन ह्या लोकांना स्थलांतरित होउ दिले. परिणाम हजारो लोक मारले गेले. हजारो स्त्रियांवर बलात्कार झाले. गांधीजींच्या बाजूने बोलणाऱ्या लोकांनी स्वताला या परिस्थितीत कल्पुन बघावे मग याची भीषणता लक्षात येईल. एका रात्रित तुमचे सर्वस्व जाते वर भर म्हणुन तुमच्च्या ईज्जतीचे धिंडवड़े देखिल निघतात. ही सर्वस्व गमावली गेलेली माणसे जेव्हा दिल्लीत आलि तेव्हा त्यांनी अनेक मंदिरातून , मशिदीतून आश्रय घेतला तेव्हा ऐन थंडीत त्यांना मुस्लमानाच्या भावना दुखावतात म्हणुन बाहेर काढण्यात आले व हे गांधीजींच्या आदेशानुसार झाले.
महात्मा बनण्यासाठी गांधीजीनि फार मोठी किमंत देशाला मोजायला लावली आहे. या गोष्टीचा अनेक वेळा उहापोह झालेला आहे. मी काही वेगळे सांगत नाही आहे.

दक्षिण आफ्रीकेला स्वातंत्र्य १९९४ मध्ये?

दक्षिण आफ्रीका कितीतरी आधीपासून स्वतंत्र देशच होता. तिथल्या वर्णद्वेषी धोरणाला मूठमाती देण्यात आली असं म्हणा हवंतर. आणि ते सुद्धा १९९० मध्ये.

+ १

आजतरी कोण विचारतो? ट्रकभर पुरावे देणारे खैरनार गेले, अण्णा हजारे यांची आंदोलने थंडावली, सलमान खानच्या अंगरक्षकाचे नामोनिशाण उरले नाही.एखाद्या जिल्हाधिकार्‍याने लोकसेवेचे व्रत कठोरपणे राबवायला सुरुवात केली की त्याची बदली ठरलेलीच.

---------------------------------

"शुध्द हुकुमशाहीची चव घेता आली असती ..."

शक्यच नाही....

कारण आम्ही जन्माला पण नसतो आलो.ज्यू लोकांनंतर इतर धर्मीयांचा नंबर होताच.स्वस्तिक उलटा असला तरी, हिटलरचे आणि त्याच्या नंतर येणार्‍या गेस्टापोंचे धोरण, इतर धर्मीयांचा नायनाट, असेच असते.

फरक इतकाच की युरोपपेक्षा भारतात गॅस चेंबरची संख्या सगळ्यात जास्त असती.

स्वगत मोड ऑन--------

परत एकदा हॅरी पॉटर मधले वाक्य आठवले, आधी मगलू, मग रक्ताचा घात करणारी, शेवटी उरतील ती फक्त पाणभक्षी मंडळी.हिटलरही टॉम रीडलपेक्षा वेगळा न्हवता.हॅरीला मदत करण्यासाठी इतर मित्र मंडळी तरी होती.भारताच्या बाबतीत ती पण गोष्ट कठीणच.अद्याप आपल्याला उत्तम शेजार पण मिळाला नाही, परदेशांची तर गोष्टच सोडा.

हिंदू धर्मीय नेपाळ असो, किंवा बौद्ध धर्मीय श्रीलंका असो.

नेभळट आणि दुर्बळ राष्ट्राला मित्र नसतात, इति कौटिल्य.
---------

स्वगत मोड ऑफ.

.....आणीबाणी बरी होती की मग?