साहित्य संमेलनाच्या निमित्ताने

मस्त!

जरा जळजळ होतेय वाचून.फार इच्छा होती एकदा तरी साहित्य संमेलन अनुभवावे .
पुस्तक प्रदर्शन कसे वाटले?

आजकाल, साहित्य संमेलन अध्यक्षपदाच्या निवडणूकी मुळे गाजायला लागल्यामुळे, इथे जाणे नकोसे वाटते.

कार्यक्रमांपेक्षा पुस्तक प्रदर्शनात जास्त इंटरेस्ट असतो. कितीही वेळ घालवता येईल तिथे!

मस्तं वृत्तांत.

वाह , मस्त

मी १७ तारखेला कविकट्टा कार्यक्रमात इथे मिपावरच प्रकाशित केलेली "अंबाडा" ही कविता सादर करणार आहे.

सम्मेलनपूर्व सम्मेलनातही माझा सहभाग होता!

मिपाकरांपैकी कोणी तिथे असल्यास कळवा. भेटूयात.

@प्रचेतस: तुम्हाला भेटायची खूप उत्सुकता आहे. शक्य असल्यास गरीबाला दर्शन द्या तिथे रविवारी!

धन्यवाद,
Sandy

वल्ली सॉरी प्रेचेतस मस्त धागा. छायाचित्रही मस्तच. साहित्य संमेलन एक उत्सव असतो. गावाकडे जशा जत्रा भरतात त्या प्रमाणे मला हा उत्सव वाटतो. मला साहित्य संमेलनातल्या गोष्टी आवडतात त्या म्हणजे उद्घाटन आणि मान्यवरांची भाषणं. कवी संमेलन, त्या नंतर पुस्तक प्रदर्शन. खुप दुर्मीळ पुस्तकं घेता येतात. लेखकांच्या भेटी होतात त्यांना जवळुन पाहता येतं. पुणे विद्येचं माहेरघर तेव्हा येथील अनुभव वेगळा ठरावा असे वाटते. जवळपास पाचशे पानांचं अध्यक्षीय भाषण आणि गेल्या पन्नास वर्षात असं अध्यक्षीय भाषण झालं नसेल अशा बातम्यांनी माझी उत्सुकता वाढली आहे.

प्रचेतस मोठेपणा तुम्हाला नै सांगायचा तर कोणाला सांगायचा. साहित्य संमेलन अध्यक्ष निवड होते ना त्याचा मी मतदार आहे. आमच्या मराठवाडा साहित्य परिषद औरंगाबाद या घटक संस्थेच्या कार्यकारणीचा मी सदस्य आणि मतदार आहे. डॉ. श्रीपाल सबनीसांनी मला फोनही केलेला आणि आम्ही बोललोही आहे. आता ते प्रत्यक्ष भेटीत ओळख देतील की माहिती नाही. पण साहित्य संमेलनाचा आपण एक घटक असतो तो आनंद वेगळा असतो. साहित्य संमेलनात मी हजेरी लावत असतो. पुण्यात मी जर हजेरी लावली तर काही मतं इथे धाग्यात लिहिनच. धन्स.

-दिलीप बिरुटे

संदीप भौ अभिनंदन. रेकाॅर्ड करा कविता वाचन आणि इथे टाका जमलं तर.
पुस्तक प्रदर्शनाचे वर्णन वाचून फारच जळजळ वाढली :(
रविवारी चक्कर मारावी तर फार गर्दी असेल :(

पुस्तक प्रदर्शन हे एकमेव कारण आहे साहित्य संमेलनाला जायचं. मुंबईत झालेल्या संमेलनातली पुस्तकं अजून वाचतोय.
संदीपभौ, अभिनंदन. कविता जरुर मिपावर टाका!
प्रचेतसभौ, ते दिव्य कुरआन विनोबा भाव्यांचं आहे का?

खूप इच्छा असूनही कुठेहि येता येणार नाहीये! :(
पण तरीही इथे बघून समाधान मिळणार आहे, म्हणूनच हा धागा काढल्या बद्दल आगोबा चे आभार!

नक्की कुठे आहे?पिंपरी/चिंचवड?

गुलजारसाहेबांचे भाषण सुरू आहे. त्यांनी विविध भाषांतील साहित्याच्या देवाणघेवाणीच्या आवश्यकतेवर भर दिलाय.

आचार्य अत्रे नाट्यगृहात कथावाचन आहे अडीच वाजता.

श्रीपाल सबनीस यांच भाषण ऐकलं,छान बोलले ते.
संतांची जातीय विभागणी,उजवे-डावे,प्रतिगामी-पुरोगामी-विद्रोही वगैरे वगैरे.

श्रीपाल सबनीस यांची साहित्यिक कामगिरी नक्की काय आहे? यापूर्वी कधीच त्यांचे नावही ऐकलेले नाही.

भाषण भारी होते, पहिल्यांदाच साहित्य संमेलन अनुभवतो आहे. थोड्या फार रेकॉर्डींग सुद्धा केल्या आहेत

पुणेकरांचा नेहमी हेवा वाटतो तो याचसाठी.
साहित्य आणि साहित्यिक यांच्या मांदियाळीत विहार करतात बेटे.
विशेष वृ मिपाकरांकडून ऐकण्यास उत्सुक

घरबसल्या ताजा वृत्तांत वाचायला मिळणार, हे वाचून आनंद झाला. मुख्य म्हणजे तो वृत्तांत वर्तमानपत्रीय नसेल, तर अस्सल प्रचेतसी असेल.

प्रचेतसचे नाव बघितले आणि मोठ्या अपेक्षेने धागा उघडला आणि (अर्थातच) अजिबात निराशा झाली नाही. घरबसल्या संमेलनाचा वृत्तांत मिळणार हे वाचून छान वाटले.

आजचे अध्यक्षीय भाषण दूरदर्शनवरून ऐकले आणि ते चक्क आवडले.

साहित्य संमेलनाविषयी अजून वाचायला आवडेल .

सकाळी साडेदहाला बायकोला 'डि-मार्ट ला थोडी खरेदी करून येऊया' असे म्हणून संमेलनाच्या ठिकाणी घेऊन गेलो. त्याशिवाय ती आलीच नसती! ;-) मग संमेलनच्या अमाप गर्दी असलेल्या मुख्य दरवाजावर जाऊन पोचलो आणि तिच्या लक्षात आले, पण तोपर्यंत उशीर झालेला! :) जीतम! जीतम! जीतम!

मग प्रचेतस यांनी इथे दिलेले सारे फोटो एक एक करुन प्रत्यक्ष पाहिले. माझा सहभाग असलेला कविकट्टा हा कार्यक्रम नेमका कुठे असणार ते शोधून काढले. तिथे जाऊन जरा चौकशी केली तर समजले की आंगतुकांना(नावनोंदणी न करता आलेले) आज आधी संधी दिलेली आहे, कविता वाचण्याकरिता! मग तिथेच बाहेर आजच्या नियोजीत कवींची आणि त्यांच्या वेळेची एक यादी लावण्यात आली. उद्याची यादी तिथे उद्या लागेल. ज्यात मला किती वाजताची वेळ दिली आहे ते समजेल.

दरम्यान, मुख्य मंडपात श्रीयुत शरदचंद्रजी पवार साहेबांचे उत्स्फूर्त नर्मविनोदी आणि खुसखुशीत(तसे ते बऱ्याचदा असतेच!) असे भाषण सुरू होते. पण मला त्यात रस आणि तिथे बसायला जागा नसल्याने आम्ही जोडीने ग्रंथप्रदर्शन पाहायला गेलो.

पण पहिल्या दुसऱ्याच स्टॉलवरच मी पुस्तकात गुंतून पडतोय असे दिसताच हिने पायांच्या संप आधिक पोटातल्या कावळ्यांची वाढती संख्या अशा कारणांना पुढे करून मला तिथून खाण्याच्या मंडपाकडे नेले.

हा विभागही बऱ्यापैकी विस्तृत आहे! मग तिथे असलेल्या बऱ्याच स्टॉलवाल्यांना हिने नाराज केले नाही आणि आम्ही यथेच्छ खादाडी केली! म्हणजे ते दृश्य असे होते की, जणू एखादी माहेरवाशीण बऱ्याच दिवसांनी सासरहून माहेराला आली आहे आणि गावतल्या प्रत्येक गल्लीतून तिला खुशाली विचारणारी एक हाक येतीये आणि ती त्या प्रत्येक उंबऱ्यावर घटकाभर थांबून गुजगोष्टी करीत घराकडे निघाली आहे!!

या सगळ्यात फ्रूट प्लेट, शेगांवची प्रसिद्ध(च्या नावाखाली!) कचोरी, महाराष्ट्र स्नॅक्स(असं लिहिलेल तिथे) थालीपीठ, खमंग भाजलेला आणि शेव भुरभुरवलेला हुर्डा आणि शेवटी एक ग्लास थंडगार ताक असे सारे जिन्नस पोटात ढकलून आम्ही उभयतांनी तिथून काढता पाय घेतला.

बायकोला घरी सोडून मी पुन्हा 'पडद्यांची' चौकशी करायच्या नावाखाली बाहेर पडलो आणि संमेलनाच्या ठिकाणी बरोबर साडेचारला पोचलो. आता इथे गुलजार यांची मुलाखत होती. पण माझ्या एका मित्राला शोधण्यात ती मुलाखत संपून गेली! :( पण नंतर त्यांच्या दोन-चार रचना अगदी पुढे बसून निवांत ऐकता आल्या! शेवटची त्यांची रचना एका नेत्याच्या जलशात आलेल्या गरीब माणसाची होती जी मी माझ्या मोबल्यावर व्यवस्थित रेकॉर्ड करून घेतली.

मग माझा मित्र आणि मी ग्रंथप्रदर्शनाच्या एका बाजूच्या मंडपात गेलो. बराच वेळ फिरूनही त्या अर्ध्या प्रदर्शनाच्या अर्ध्या भागासही आम्ही पूर्ण करू शकलो नाही! शिवाय, हवी असणारीच पुस्तके महाग असतात याचा पुन्हा प्रत्यय आला आणि आम्ही तिथून आज काहीही न घेता बाहेर पडलो. :(

गुलजार यांना याची डोळा भरून पाहून अन् ऐकून घेतले. भारलेल्या क्षणात होतो मी तेव्हा! शेवटी त्यांना रेंजरोव्हरमधून जाताना पाहिलं आणि मी माझ्या CD100 ला किक मारली.

इतिवृत्तांत!

आता उद्याच्या माझ्या काव्यवाचनाची तयारी करतो. धन्यवाद!

Sandy

सुंदर वृतांत ! अजून पुढचे भाग टाका आणि फोटो म्हणजे आम्हाला घरबसल्या त्यांचा आनंद घेता येईल.

आज गर्दी फार होणार.कुंभमेळ्यासारखी.

चंदने Sandy वृ मस्त.मी असल्या ठिकाणी शक्यतो एकटाच जातो.तिथे जे आनंदाने, वेळ काढून आले असतील त्यांच्याशी गप्पा करायच्या.

आमचीही क्षणचित्रे!
अकरा वाजता प्रदर्शन स्थळीच थेट पोहोचलो.कारण धाग्यात उल्लेख केलेले पुस्तकांचे अनेक स्टाॅल्स! हे म्हणजे खादाड माणसाला बार्बेक्यु नेशन ;)
सर्वच स्टाॅलवर अमाप गर्दी होती.एक छान गोष्ट म्हणजे तरुण मुलं भरपूर पुस्तकं खरेदी करताना दिसली.
बाजीराव मस्तानी सिनेमामुळे ना सं इनामदारांना बरे दिवस आले असल्याचे सर्वत्र अगदी वर असणाऱ्या त्यांच्या पुस्तकांवरुन दिसत होते.गोडशांचे बाजीराव मस्तानी पण रिप्रिंट होऊन झळकत होते!
जाताना वाटेत आम्ही मिपावरील आय डीचे नाव घेऊन बडबडत जात असताना एका ताईंनी आम्हाला तुम्ही मिसळपावच्या का असे विचारून पकडले! आमची आय डी नावं त्यांना माहित होती.त्या वामा असूनसुद्धा! यापुढे मिपाचं कोणीही कुठेही भेटु शकतं म्हणून तोंडाला कुलूप घालून पुढची पुस्तक खरेदी केली!
अक्षरधाराच्या स्टाॅलला सर्वाधिक गर्दी होती.तिथे अरुंद जागेत नुसतीच पुस्तके चाळणार्या लोकांनी वैताग आणला होता.स्पिकरवर त्याच वेळी बहुधा कवि संमेलन सुरु होते.कोणा अज्ञात कवीने सुरेख कविता वाचली.
मौजेच्या आणि नॅशनल बुक ट्रस्टच्या स्टाॅलने निराशा केली.फारशी पुस्तके नव्हती.
समोरच्या दालनात माजी सासं अध्यक्षांच्या पुस्तकांचे वेगळे दालन होते.त्या माजी अध्यक्षांची नावे बघून आणि आता पैशावर चालणारे साहित्य संमेलन आणि वादग्रस्त अध्यक्ष (नेमकी त्याचवेळी पालखी गेली म्हणे! अध्यक्ष पैलवानांच्या संरक्षणात होते!)आणि त्यांची कोण वाचतं ही पुस्तकं टाईप ग्रंथसंपदा बघून विषाद वाटला :(
एक साहित्यिक झोळ्या आणि मगचा स्टाॅलपण छान होता.
बर्याच पुस्तकांची मनसोक्त खरेदी झाली हा मूळ हेतू बर्यापैकी साधला गेला याला कारण हा धागा! यातला अनेक स्टाॅलचे उल्लेख वाचून गेल्याशिवाय राहावले नाही एवढे खरे!

धन्यवाद … फोटो अन मांडणी आवडली … :)

धागा आणि प्रतिसाद. असं वाटतय लाईव्ह संमेलनच सुरु आहे.

संमेलनाला अफाट गर्दी होती. अजूनही वाढतेच आहे. मिपाकर संदीप चांदणेचा क्रमांक २३९ होता पण आम्ही ३३८ क्रमांकापर्यंत काव्यवाचन आल्यावर पोहोचलो. अगदी थोडक्यात त्यांना काव्यवाचन करताना पाहायची संधी हुकली. मग पुस्तकप्रदर्शनाच्या दालनांतून भटकलो. अक्षरधारावाल्यांचे दालन लहान आणि गर्दी बेक्कार. मॅजिस्टिक आणि मौज यांच्या दालनांमध्येही गर्दी होती. सूट फारच कमी देत होते. मेहता पब्लिशिंग हाऊसच्या दालनात काही छान पुस्तके मिळाली.

तरुणाई भरपूर होती आणि काही अमराठी भाषिकही होते. मुख्य कक्ष फारच मोठा आहे. आणि सगळा भरला होता इतकी गर्दी. बाकीचे दोन छोटे कक्षदेखील चांगले भरले होते व प्रेक्षक दालनांबाहेर उभे राहून परिसंवाद ऐकत असल्याचे दृश्य दिसले.

पी. डी. पाटलांचे संयोजन नेटके आहे. श्रीमंत संमेलन वाटले. स्वच्छता व पाण्याची सोय ठिकठिकाणी केलीय. पार्किंगची व्यवस्था मात्र आता कोलमडतेय असे वाटले.

खाद्यपदार्थांचे स्टॉल फारच महागडे वाटले!

कट्यार ...आणि नटसम्राट या दोन रिमेक्स च्या अभुतपुर्व यशानंतर हमखास रंगणारे तिसरे एक नाटक नवीन संचात आपल्यासमोर....... भाऊबंदकी !!!

http://www.loksatta.com/lekha-news/vishwas-patil-lust-for-lalbaug-novel-...

खरेतर या धाग्याच्या मुळ विषयाशी म्हणजे 'मराठी साहित्य संमेलनाशी' याचा संबंध नाही, पण 'मराठी साहित्याशी' नक्कीच आहे हा बादरायण संबंध लावुन 'वैयक्तिक धुणी मिपाच्या सार्वजनिक पाणवठ्यावर धुवायला नको' ही भावना प्रबळ झाल्याने येथे प्रतिक्रियेत हा मुद्दा मांडला आहे. क्षमस्व..

..............ही भावना प्रबळ झाल्याने नवीन धागा काढ्ण्याऐवजी येथे प्रतिक्रियेत हा मुद्दा मांडला आहे. क्षमस्व..असे वाचावे.

दोन ड्यान्जर किश्शांच्या प्रतिक्षेत.

मित्रा , पुरोगामी खरेदीबद्दल शुभेच्छा रे..

#काय म्हणता धन्याला ब्रम्हास्त्र आपलं साहित्यास्त्र लागलं? धन्य आहे.संजिवनी सापडली का रुग्णालयात?
#यशोधरा-गोवा स्टॅालपाशी मिपाकर साक्षीदार होते हे बरं झालं. आमच्या गोव्याच्या भूमीत घट फुटती-----हे गायन झालं का?
#बाकी तो काजूचा हिशेब पैसाताई आणि चा (अमृततुल्य) पाजण्याचं पुणेकरांचं वचन एकदा पुरं करून टाका थिबाच्या ऐतिहासिक महालात.

छप्पर फाडके पुस्तकं मिळवली म्हणजे!
@मितान ,आपण नुकतेच बाहेर पडलो असू त्यावेळात, त्याचा तर परिणाम नसेल ना;)

माझा रविवारचा वृत्तांत एकदम एकदिवशीय आत्मकथेतच रूपांतरित व्हायला लागलाय! ;-)

त्यामुळे आज त्याला व्यवस्थित एडीट वगैरे करून फोटोसहित दुपारपर्यंत टाकतो!

Sandy

तर मंडळी, आजही (रवी. दि. १७/१/२०१६) सकाळी साडेदहाला घरातून सौ.ना बरोबर घेऊन निघणे झाले. आज मात्र डी-मार्ट किंवा पडद्याञ्चा आधार घ्यावा लागला नाही! कारण मी सरळ सांगितले की माझे काव्यवाचन आहे आज अखिल भारतीय साहित्य संमेलनात! मग, घाबरतो का काय! असो.

अकराच्या सुमाराला संमेलनस्थळी पोचलो. शनिवारच्या तुलनेत तिप्पट(अंदाजे) तरी गर्दी झालेली. काव्यकट्ट्याच्या ठिकाणी जाऊन माझी वेळ पाहून घेतली जी १२ ते १ च्या दरम्यान होती. मग पटापट फोन फिरवून मित्र, मैत्रिणी आणि घरची मंडळी यांना कळवून झाले. खोकला नरड्याचे दार ठोठावत असल्याने जरा काळजीत होतो. म्हणून मग एका मित्राला स्ट्रेप्सिल्स आणायला सांगितल्या. पण तो वेळेत'च' आल्याने गोळ्यांचा फायदा नाही झाला पण तो आल्याने व्हिडिओ करायचा मार्ग मोकळा झाला. :)
वडीलही तितक्यात येऊन जागा पकडून बसलेच होते. इथे अगदी अनपेक्षितपणे माझे शाळेतील मराठीचे शिक्षक श्री. सूर्यवंशी सर आपल्या परिवारासोबत आलेले दिसले! संमेलनाने असा सुखद धक्का मला दिला आणि सुमारे पंधरा वर्षानंतर गुरू-शिष्याची भेट झाली! सरांचा आशीर्वाद घेऊन मी कविता वाचायला गेलो.

कविता वाचत असताना

आयोजकांकडून सन्मान स्वीकारताना

काव्यवाचनाला चांगला प्रतिसाद मिळाला. मंचावरून उतरून परत जागेवर जात असताना बऱ्याच जणांनी हस्तांदोलनं केली. दोन मिनिटे सेलिब्रिटी झाल्याचाच फील आला ;-)

पुढे माझ्या सौ. ला माझ्या सोडून इतर कुणाच्याही कविता आवडत नसल्याने तिने उरलेल्या काव्यकट्टा कार्यक्रमावर बहिष्कार टाकण्याचे लगेच जाहीर केले. त्याला अनुमोदन देण्याशिवाय पर्याय नव्हता. :( मग मी सौ., वडील, सपत्निक व छोट्याला सोबत घेऊन आलेला मित्र व ऑफिसातला एक मित्र आम्ही बाहेर येताच भेटलेला असे सात फुल १ हाफ पुस्तक प्रदर्शनाकडे वळलो. आणि इथे लगेच तो वर्ल्ड फ़ेमस पत्रे उडायची घटना घडली!

प्रदर्शनात माझ्यासाठी पुस्तके नाही घेऊ शकलो पण माझ्या छकुलीसाठी दोन मस्त भरपूर चित्र असलेली गोष्टींची पुस्तके घेतली. इथे ऑफिसमधली एक कलीग आणि तिची रूममेट येऊन मिळाली तसेच एक कॉलेजपासूनचा जीवश्च-कंठश्च मित्रही आला. आता इतके सगळे एकत्र फिरताना सारखे पुढेमागे होऊ म्हणून मग सर्वानुमते खाण्याकडे मोर्चा वळवण्याचे ठरवले. तिकडे आजमात्र कालच्यासारखी कुणाची हाकही आली नाही आणि आमच्या हिला साऱ्या दुकानदारांना समान श्रीमंत करायची संधीही मिळाली नाही. कारण अलोट भुकेलेला जनसागर!

तिथे थोडंफार खाऊन झाल्यावर मठ्ठा पितच होतो की एका माणसाने माझा हातच पकडला! दुर्मिळ पण सत्य गोष्ट! खुणेनेच विचारता तो मला ओढत ओढत त्याच्या मित्रांच्या कंपूमध्ये घेऊन गेला आणि तिथे त्या सर्वांनी मला कविता आवडल्याचे सांगितले तसेच एक फोटोही काढून घेतला. साऱ्यानी छोटी मुलाखतही घेऊन टाकली. हा दुसरा सेलीब्रीटी झाल्याचा अनुभव!

उरलेला मठ्ठा संपवतच होतो की एक कॉल आला. घेतला तर पलीकडून, 'प्रचेतस' एवढे ऐकल्यावर पाय ताबडतोब ते थांबलेले त्या ठिकाणी जायला निघाले. तिथवर जाईतो आमची पलटण विखुरली आणि मी, सौ., ऑफिसातली कलीग, तिची मैत्रीण आणि ऑफिसातला मित्र असे एवढेच जाऊन पोचलो. तिथे जाऊन पाहतो तर त्रिमुर्ती उन्हात उभी! अमर-अकबर-एंथनी आपलं ते प्रा.डॉ.दिलीप बिरुटे सर, प्रचेतस आणि सतीश गावडे. तिघांना पाहून उर फुटेस्तोवर आनंद झाला! सगांना लागल्याचे पाहून अतिशय वाईट वाटले व त्याची नैतिक जबाबदारी वगैरे घेणार होतो पण माझ्यासोबतच्या मंडळींचा विचार करून तो विचार बाजूला सारला. प्रा.डॉ.नी भेदक नजरेनेच मला जाळून टाकले आणि असा एक हुकूम दिला की त्याची अंमलबजावणी होईस्तोवर मला त्यांचा लेखच काय, प्रतिसाद वाचायचीही भीती वाटेल! :-/ प्रचेतस यांना प्रत्यक्ष पाहून खूपच आनंद झाला. त्यांनी मला त्यांच्या चाहत्यामध्ये स्थाण द्यावं ही इथे यानिमित्ताने मी त्यांना विनंती करतो.

मला सूचना कम हुकूम देताना प्रा.डॉ. दिलीप बिरुटे सर

हा अजून एक

त्रिमुर्तीना भेटून आम्ही पुढे....

.
.
.
.
.

दमलो.... हा भाग-१ समजा वृत्तांताचा...भाग दुसरा नंतर टाकतो!

धन्यवाद,
Sandy

एकूणात आपल्याला मोठे उत्सव करून पोलीस, सार्वजनिक वहातुक यावर ताण आणायचा यात रस नाही. पण या उत्सवाला तरीही गेलो. कारण याचे यजमानपद कोणी एका पिवर उदद्योगपतीने स्वीकारले असते का याबाद्द्ल शंका आहे. डी वाय हे शिक्षण उद्योग पति असल्याने हे जमून आले. दारावरच साहित्यिक या शब्दाचे शुद्धलेखन चुकलेले पाहून मजा वाटली. दोन दिवस गेलो . पाहिल्या दिवशी बायको व मी हरवलो. दुसर्‍या दिवशी हरवलो तर काय करायचे हे ठरवून पुन्हा हरवलो. ग्रन्थ प्रदर्शन हा आता चिचवड कराना नाविन्याचा विषय राहिलेला नाही. तरीही हे ग्रन्थ वितरण पाहून हरखून गेलो. काही कविंच्या कविता ऐकल्या काही शष्प कळल्या नाहीत. आपल्याला परत मराठीच्या पहिल्या वर्गात कमल नमन कर , भैरूने कैरी खाल्ली असे शिकावयास हवे याची जाणीव झाली. शरद पवारांच्या भाषणातील एक उल्लेख आवडला तो असा की कादंबरी कथा याना स्पर्श करणे हेच खरे साहित्य. ( अगदी असे शब्द नाहीत ) .साहित्य संमेलनाचा अध्यक्ष मग एखादा प्रकाशक का होउ नये असा मला प्रश्न पडला. कादंबरी कथा, नाटक व कविता हे चार प्रकार हाताळणे हे येरा गाबाळ्याचे काम नाही. गायक असणे वादक असणे व संगीतकार असणे यात जो फरक आहे तो इतर व हे चार प्रकार हाताळणारे यांच्यात असतो अलिकडे हे अध्यक्ष कोण? असा प्रश्न पडतो. तो का पडावा बरे ?

घराच्या एव्ढ्याजवळ अभा नाट्य संमेलन, अभा साहित्य संमेलन होते तरी उपस्थित राहू शकलो नाही. दोन्ही वेळा तातडीच्या कार्यालयीन कामांमुळे परस्थानी होते.
काय माहीत कधी योग येतात ते !