डाॅक्टरांची फी

मोठाली हॉस्पिटल्स चालवणारे नॉनमेडिको हलकट एम्बीए झालेले अ‍ॅडमिनिस्ट्रेटर नोकरीला ठेवतात अन ते ज्युनियर डॉक्टरांना अमुक महिन्यांत इतक्या बायपास नैतर तितक्या हिस्ट्रेक्टॉम्या करा नाहीतर तुमची अ‍ॅटॅचमेंट रद्द करू असल्या 'बिझिनेस टार्गेट' धमक्या देतात, ही तुमच्या समाजाची 'हेल्थ इंडस्ट्री'??? तिथे तुमच्या आयुष्याला सेल्स टार्गॅट ठरवलं तर वाईट वाटत नाही का?

एथिक्स लावून डॉक्टरला दाबून मारणार, अन तिकडे हे 'हेल्थ इंडस्ट्रियालिस्ट' कट वाटायला ओपनली पीआरओ ठेवणार, निर्लज्जपणे जाहिरात करणार वर सांगणार की आम्हाला एमएमसीचा कंट्रोल लागू नाही??

सरकारी नोकरांना पैसे खाऊ घालून बिनडोक कायदे पास करून खासगी इमानदार सेवा देणारे दवाखानेच चालणार नाहीत, असा कावा रचणारे कोण आहेत? कॉर्पोरेट हॉस्पिटल अन इन्श्युरन्स्वाले, की डॉक्टर्स?

खिशात २० रुपये घेऊन तापाची सुई घ्यायला जा बरं अमेरिकेतल्या दवाखान्यात? अन सांगा त्याला की माझा इन्शुरन्स नाही म्हणून?

त्या नॉनमेडिकोजनी हे सगळं केलं, तरी बिलातले ८० हजार डोळ्यात आले लोकांच्या, बाकीचे दीड पावणेदोन लाख गेले कुठे?? ते नाही विचारलंत?

बालाजी तांबेचे "बिझिनेस एथिक्स" मी नको पाळू? कंप्यारिझन पण नको? का?? क्वालिफाईड डॉक्टरांचं डॉक बॅशिंग करायला तर भल्ती मजा येते बा! तांबे बॅशिंगही करायचं बघा की कधीतरी.

वर डॉक्टर आणि मेकॅनिकची होणारी तुलना पाहून एक चपखल बसणारा विनोद आठवला..

एक मेकॅनिक डॉक्टरला म्हणतो. "काय हो, तुम्ही जे काम करता तेच मी करतो ना. मी गाडीचे पार्ट्स बदलतो आणि तुम्ही शरीराचे बदलाता." तरीही तुम्ही एवढे जास्त पैसे कसे घेता?

डॉक्टर म्हणाले, "मित्रा, तु गाडीचे जे पार्टस बदलतोस ते गाडी चालू असताना बदलून दाखव.." :)

सर्टिफिकेट हे त्या त्या धंद्याचे संरक्षण असते की धंदा करायचा परवाना?

डाॅक्टर स्वतःचा अनुभव,शिक्षण ,त्याचे शिक्षणासाठी घेतलेले कष्ट,काॅम्प्लिकेटेड केसेसचा ताण हे सर्व लक्षात घेऊन,तुमची गाडी नाही तर अाख्खा सजीव ठिकठाक करण्याचा प्रयत्न करत असतो.त्याला स्वतःची फी ठरवण्याचा अधिकार अाहेच
दुसरं अनेक लोकांना केस गेल्यावर डाॅक्टर का हतबल झाले असतील हे न समजता सोबतच्या,ऒळखीच्या शुन्य वैद्यकिय माहिती असणार्या लोकांनी ,हे असं अाधीच केलं असतं तर हा आज जिवंत असता असल्या वक्तव्यांवर जास्त विश्वास असतो,हे मी पाहिलेलं आहे.फक्त ते आधी का हे सल्ले द्यायला आले नाहीत मग,हा प्रश्न त्याना कोणी विचारत नाही.अाॅपरेशन क्रिकेटची मॅच नाही.अरे,मी सांगतो अमका वन डाऊन आला असता ना तर मॅच आपलीच होती!!

डॉक्टर, वकील हे व्यवसाय आहेत, नोकर्‍या नव्हेत. (नोकर्‍यांतही स्पेशल स्किलवाले स्वतःचा चार्ज लावतात आणि एम्प्लॉयर्स तो देतात ही गोष्ट अलाहिदा)
त्यांना वाटेल तो चार्ज ते लावू शकतात.
मिळाला तर यशस्वी होतात, न मिळाला तर डब्यात जातात.
आपल्याला परवडलं तर त्यांच्याकडे जावं, न परवडलं तर त्यांचा नाद सोडून आपल्याला परवडाणारा समव्यावसायिक शोधावा...
उगाच आमच्या शेजारचा वकील ५०० रुपयांत केस लढतो मग राम जेठमलानी एका दिवसाचे १ लाख रुपये का घेतात असा वाद करण्यात काहीही अर्थ नाही.
यशस्वी व्यावसायिकांनी जर काही केसेस कमी पैशात/ मुफ्त केल्या तर तो त्यांचा भलेपणा...
पण त्यांच्यावर कमी पैसे घेण्याची मागणी करण्याचा समाजाला काहीही अधिकार नाही.
मला उपचार ब्रीच कॅन्डीच्या तोडीचे हवेत पण पैसे मात्र मी ससूनइतकेच देईन आग्रह अनाठायी आहे.....

गोपाळराव कशाला जळ जळ करून घेताय?समाजाला डॉक्टर आणि शिक्षकाने गरिबीत राहून समाजसेवा करायला पाहिजे आहे. तेंव्हा आपण कितीही जळजळ करून घेतलीत तरी निष्पन्न काय होणार?
बाकी डॉक्टर आणि ड्रायव्हरची तुलना एकदम बेष्ट- जाता जाता एक विचार डोक्यात आला कि दहावी नंतर ३ महिने ( वाहन चालवण्यासारखे डॉक्टरीचे) प्रशिक्षण आणि परवाना देऊन डॉक्टर तयार करता आले तर भारतात असलेला वैद्यकीय सेवेचा मोठा तुटवडा भरून काढता येईल काय?
वीस मिनिटांच्या शल्यक्रियेसाठी १२ हजार रुपये घेऊन तळहातावरच्या किलाॅईडची शल्यक्रिया करणाऱ्या डॉक्टरचे नाव आणि पत्ता कळेल काय? कारण अशा शल्यक्रियेसाठी फार मोठे कौशल्य लागते. थोडीशी चूक झाली( किंवा एखादा स्नायू आणि ताणा त्यात अडकला) तरी माणसाचा हात कायमचा आखडू शकतो. माझ्या अशा रुग्णांना नक्कीच मी त्यांच्याकडे पाठवेन.
वीस मिनिटावरून एका विनोदाची आठवण झाली-- एका दंतवैद्याकडे रुग्ण विचारत होता कि दात काढण्याचे किती पैसे त्यावर दंतवैद्य म्हणाले ५०० रुपये. रुग्ण --अहो पाच मिनिटाच्या कामा साठी पाचशे रुपये? त्यावर ते दंतवैद्य शांतपणे म्हणाले तुम्हाला पाहिजे तर तोच दात मी पंधरा मिनिटे लावून काढतो आणि त्यातून तुम्ही भूल द्यायचे औषध नको म्हणालात तर त्याचे १०० रुपये कमी करतो.
एक अतिशय ताजा अनुभव म्हणून सांगतो आहे-- आमच्या सासुबाई ना ह्र्युदय विकाराचा झटका आला म्हनून पनवेलला एका रुग्णालयात दाखल केले त्याचे बिल बारा तासाचे रुपये ७०,०००/- आले. यातील ३५,०००/- रुपये एका तातडीच्या इंजेक्षनचे होते(RTPA)बाकी त्यांच्या साठी वापरलेल्या सामुग्रीचे आणि आय सी यु चे २५ हजार आणि डॉक्टरांचे १०,०००/- . बारा तास दोन तज्ञ डॉक्टर त्यांच्यावर अक्षरशः डोळ्यात तेल ठेवून लक्ष ठेवत होते. त्यामानाने हे पैसे काहीच नाहीत. दुर्दैवाने त्या सुधारत असताना परत ह्र्युदय विकाराचा एक झटका आला आणि त्यांची प्राणज्योत मालवली. जर त्या जागल्या असत्या तर हे पैसे पूर्ण सत्कारणी लागले असते. यानंतर आमचा मेहुणा बँकॉक ला असतो त्याला येईपर्यंत वेळ जाणार होता म्हणून "ब्रिटो" या कंपनीची शीतपेटी मागवली आणि त्यात त्यांना ३५ तास ठेवले त्याचे बिल रुपये ३५ हजार झाले. (आईस्क्रीम ठेवतात तसा फ्रीझर आणि वर काच लावलेली). प्रेताच्या टाळूवरील लोणी खाणे याचा खरा अर्थ मला समजला. बारा तास प्रत्यक्ष मृत्यूशी झुंज देणे आणि शीत पेटीचे भाडे यांची एकाच किंमत पाहून डोळे कोरडे झाले.
रच्याकने-- मेहुणा मिळेल ते पहिले विमान पकडून मुंबईत आला तेंव्हा त्याच्या दिल्ली मुंबई तिकिटाचे विमान कंपनीने रुपये १५,०००/- घेतले. (तेवढेच तिकीट बँकॉक -दिल्ली प्रवासाचे होते) दोन महिने अगोदर तिकीट काढले तर दिल्ली मुंबई चे रुपये ३,०००/- तीन हजार फक्त होतात.तेंव्हा हा धागा वाचताना एक विचार आला कि दोन महिने अगोदर बुकिंग केले तर बायपासचे तीन लाख होतात मग तातडीचे म्हणून १५ लाख घ्यायला काय हरकत आहे?
नाही तरी आता रेल्वे सुद्धा डायनामिक प्राईसिंगमध्ये गोव्याचे तिकीट दुप्पट घेतात. मग डॉक्टरनीच काय घोडे मारले आहे?
बाकी काही प्रतिसाद मोदकरावांच्या दुव्यावर सापडतीलच
डॉक्टरने समाजसेवेचे व्रत सोडून द्यावे अशा मतापर्यंत आलेला.
सुबोध खरे

पण म्हणून सहा ते अाठ तासांच्या कामाचे ऐंशी हजार रूपये, हे कुठेतरी अजब वाटतात. खासकरून समाजातल्या इतर लोकांचे मानधन पाहता.

महागड्या हॉस्पिटल्समुळे हे होते. हेच डॉक्टर सरकारी रुग्ण्यालयात तशाच प्रकारची ऑपरेशन्स अर्ध्या किंमतीत करतात.
हॉस्पिटल्स चालवणे हा धंदा असल्याने पेशंटला जास्तीत जास्त कसे खर्चात टाकता येईल् हा धंदेवाईक विचार असतो.त्यातही मेडिकल इन्श्युरन्स असेल तर सोन्याहून पिवळे..
मोठ्या प्रसिद्ध हॉस्पिटल्समध्ये काम करणारे डॉक्टर्स खूप कुशल असतात हा गैसमज आहे.
न्युरोसर्जरी सारखे काही अपवाद सोडले तर बहुतांशी सर्जन्स्,डॉक्टर्स हे सामान्य वकुब असणारे असतात.

माझ्या मते डॉक्टर आणि मेकॅनिक अशी तुलना हास्यास्पद आहे.. डॉक्टरचा स्किलसेट असा असतो की त्याची किंमत अशी करता येणार नाही. त्यांचा व्यवसाय आहे आणि त्यामुळे ते हवी ती फीस आकारु शकतात. ज्यांना प्रवडेल त्यांनी जावं, अन्यथा जाउ नये. कुणीतरी आयुष्याची अनेक वर्ष शिक्षण घेऊन, सेट अप साठी बराच पैसा लावुन, मला परवडेल अशा दरात काम करावं, समाजसेवा म्हणुन व्यवसायाकडे बघावं ही अपेक्षा आपण ठेवु शकतच नाही.

पण डॉक्टरांनी सुद्धा एकदा हे मान्य केलं की हा त्यांचा "व्यवसाय" आहे, समाजसेवा नाही की मग हलगर्जीपणामुळे रट्टे पडले तर वाईट वाटुन घ्यायचं नाही. मग लोक "कस्ट्मर" सारखेच वागतील. "डॉक्टरसाहेब" वगैरे मान न मिळता, जाब विचारण्यात येतो तो ह्यामुळेच.. अनेकदा आम्हालाही अनेक वाईट डॉक्टरांचा अनुभव येतो.. साधं सर्दी तापाचं निदान चुकवुन भलतीच औषधं (पार टॅमीफ्ल्यु च डायरेक्ट) देणार्‍या महान बाई मला भेटल्या आहेत. मग असा धंदा नीट करता येत नसेल तर लोक गप्प का बसतील. तुमचा व्यवसाय हाय रिस्क आहेच. पण तो केवळ कुणाच्या जीवाचा संबंध अस्तो म्हणुनच नाही तर लोकांच्या त्या लेव्हलच्या भावना पण गुंतलेल्या असतात.. म्हणुनच त्याच लेव्हलचा वेळ आणि पैसा तुम्ही गुंतवला असतो.. आणि तशीच फीस सुद्धा आकारत असता. मग तशाच परिणामांना सुद्धा सामोरं जावं लागतं.. नेहमीच तुमची चुक असेल असं नाही.. पण आजकाल आजुबाजुला पाहता अनेकदा केवळ पैसा काढायचा म्हणुन डॉक्टर मढ्याचेही चार्जेस लावताना दिसतात. ओल्या सोबत सुकंही जळतं म्हणतात ना त्यातली गत होते मग.. चांगल्या डॉक्टरांवरही मारहाण सहन करायची वेळ येऊ शकते. तुमचा आणि आमचा.. दोघांचाही नाईलाज आहे..

मेकॅनिकशी तुलना बरोबर नाही. मेकॅनिक्स विनम्र असतात आणि त्यांच्याशी चर्चा शक्य असते.

ह्या स्वधर्मचा आयडी बदलून नारद करा बघू!! काडी टाकून दिलीन आणि आता धाग्यावर हजेरी तरी लावल्ये का बघा? लोकं बसलीत वाद-प्रतिवाद करत.

सर्व माहगड्या डॉक्टरचे रेट आपल्याला माहीत असतात. तिथेच उपचार घेण्याची सक्ती नसती.
आपल्याला परवडेल तिथेच उपचार घ्यावेत.

माझ्या वडिलांना अ‍ॅटॅक आला तेव्हा अँजिओप्लास्टी केली . वायसीएम मधे एक ब्लॉक असेल तर ८०,००० आणि २ ब्लॉक असतील तर ११०,००० खर्च सांगितला होता. पुण्यामधे नामांकित हॉस्पिटलमध्ये तोच खर्च ३५०,००० आला पण माझ्या समोर दोन्ही पर्याय खुले होते.
तिथे सुद्धा स्टेंट बसवताना विचारले होते , २५,००० ते १,००,००० पर्यंतचे स्टेंट आहेत तुम्हाला कोणता बसवायचा आहे. प्रतेक स्टेंटचे फायदे तोटे सुद्ध सांगितले होते.

माझ्या बजेटनुसार मी केले . जर माझ्याकडे पैसे नसते तर मी सरकारी दवाखान्यात केले असते.

फक्त या मधे मला एक गोष्ट खटकली होती ती म्हणजे स्टेंट ची किंमत . माझा एक मित्र एम आर आहे त्याने डॉ. ना सांगितले तुम्ही कंपनी सांगा मी तुम्हाला तो स्टेंट आणून देतो कारण ज्या स्टेंट ची किंमत ५०,००० लावली तो निम्म्या किमतीत तो आणायचा ( बाकीचे डॉ. , हॉस्पिटल यांचे कमिशन असते) . याला डॉ. नी आणि हॉस्पिटलने परवानगी दिली नाही.याचा सरळ अर्थ त्यांना ते कमिशन् सुद्धा हवे होते.

माझा डॉक्टरच्या फी वर आक्षेप नाही पण कट प्रॅक्टीस आणि या कमिशन्खोरीवर मात्र आहे..

अवांतर : आपल्यापैकी कितीजणांना स्वतःचा पगार हा स्वतःच्या स्किलसेट, अनुभव यांच्यापेक्षा कमी चालेल ?

गोपाळराव व गंगाधरपंत मुटेंचा सूर सारखाच लागल्याचे पाहून अंमळ मौज वाटली.

डॉक्टर व विषय अगदी ज्वलंत आहे पण तो फक्त पब्लिक फोरम वर लिहिताना . तावातावा ने काहीही लिहिता येते ( असे केले पाहिजे , तसे केले पाहिजे ) .पण स्वत: किव्वा कुटुंब यावर एखादी गोष्ट आदळली असली कि सगळे मोठे विचार चुलीत जातात. प्रश्न आयुश्याचा असतो. त्यामळे थोडे जास्त पैसे गेले तरी चालतील पण रिस्क घायची तयारी नसते

समजा स्वाईन फ्लू ची एक लस आली आहे . ती सरकारी दवाखान्यात फुकट आहे पण खाजगी कडे त्याच गोष्टीचे २५०-५०० घेत असतील तरी बरीच लोक तिथे जातील. कारण काय तर सुया कुठल्या वापरल्या / औषध एक्सपायर नसेल ना / फ्रीज मध्ये साठवले असेल का अश्या बर्याच शंका मनात येतात .

पण हीच गोष्ट समजा चष्मा फुकट देत असतील सरकारी दवाखान्यात तर सगळे तिथे रांगेत उभे राहतील कारण तिथे रिस्क कमी आहे

१. सीनियर म्यानेजमेंटचे प्रेशर आणि पैसे कमावण्याचा दबाव फक्त डॉक्टरांवरच असतो असा गैरसमज दिसतोय. आजकाल कुठल्याही क्षेत्रातील उच्चशिक्षितांवर साधारण सारखाच ताण असतो. मात्र अशा अतिताणाच्या कामातून उद्भवलेल्या स्ट्रेस-हार्टप्रॉब्लेम्स यामुळे मृत्यूमुखी पडणाऱ्या डॉक्टरांपेक्षा हवालदार किंवा नॉन हेल्थकेअर (आयटी-बिझनेसमन) व्यक्तींची संख्या जास्त दिसते. अर्थात हे पेपरात वाचलेल्या बातमीतून बनवलेले मत आहे. याचा प्रतिवाद करणारा विदा मिळाला तर नक्कीच आवडेल.

२. सीनियर मंडळींचे प्रेशर असल्याने पैसे कमावण्यासाठी आम्हाला कसेही वागावे लागते (कधीकधी अनैतिक) याचे कुठेतरी सुप्त समर्थन दिसते.

३. आम्ही धंदा चांगला केला नाही तर आमच्याकडे पेशंट येणार नाहीत म्हणून आम्हाला चांगला धंदा करावाच लागतो. असं स्पष्टीकरण फसवणूक करणाऱ्या ब्रोकरने दिले तर चालेल का?

४. डॉक्टरी हा उच्चशिक्षित मंडळींनी सचोटीने करायचा व्यवसाय आहे. जेवढे मार्केटदराने आहेत तेवढे पैसे खुशाल घ्यावेत. ज्यांच्याकडे विशेष कौशल्य आहे त्यांनी प्रीमियम घ्यावे. मात्र जसे पैसे घेतलेत तशी सेवा मिळत नसेल तर वरुन ग्यारंटी कार्ड आणा, आम्ही फक्त दुरुस्त करतो बनवत नाही अशी मारवाडी दुकानदार छाप उत्तरे द्यावीत याचे वाईट वाटते. रुग्णांचे जीवनमरण हा डॉक्टरांसाठी एक रोजचा आकडा असला तरी डॉक्टरांच्या चुकीमुळे अनेक घरे उद्ध्वस्त होऊ शकतात.

डॉक्टर आणि मेकॅनिक वगैरे तुलना करुन त्यावरच चर्चा चालू असल्याने आता कंटाळा आला. वरील सारांश लिहून माझे दोन शब्द संपवतो. जय हिंद.

कोकीलाबेन अंबानी (फोर बंगलो, अंधेरी) ईस्पितळाची बिल्स बघितली तर अक्षरष: वेड लागेल.

ह्या बाबतीत कोणाला काही अनुभव असेल तर शेअर करावा.

प्रत्येक एचओडी ला टार्गेट देवुन काम करवणारे 'कॉर्पोरेट' रुग्णालय.... नावातील नफेखोरीचे जिवंत उदाहरण!!!

डाँक्टरांची उपचार सुद्धा नको म्हणुनच की काय केजरीवाल बेंगरूळुला जाउन नॅचरोपॅथीचा उपचार घेऊन आलेत, आणि त्यांना तसा सल्ला अण्णा हजारेनींच दिला होता म्हणे.

डोळे येण्यावर घातल्या जाणार्या औषधामुळे डोळे जाण्याची शक्यता असते, हे किती लोकांना माहीती असते ? डोळे येण्यावर दिले जाणार्या स्टूरॉईड ड्रॉप्सच्या जास्त वापरामुळे कायमचे अंधत्व येऊ शकते असे प्र सिद्ध नेत्र तज्ञ काल टीव्हीवर सागत होते. पण असे सल्ले डॉक्टर तुम्हाला कधीच देत नाही !! का देत नाही ?

माहितीतल्या ह्र्दयरोग्याला औषधामुळे देन्ही किडन्या निकामी झालेल्या पाहील्या आहेत. डॉक्टरने त्या रुग्णाला ४-५ वर्षे असे औषध दिले जे सगळीकडे (अमेरीकेत आणि युरोप मध्ये) बॅन् आहे, त्या औषधामुळे ह्या रुग्णाच्या दोन्ही किडन्या निकामी झाल्यात. आता तो कोणाकडे तक्रार करणार ?

'स्वाइन फ्लू'च्या वाढत्या संसर्गाच्या प्रतिबंधात्मक लसीची मागणी वाढल्याचा गैरफायदा घेत एका कंपनीच्या लसीचा 'काळाबाजार' डॉक्टरांकडून काही दिवसांपासून सुरू असल्याची धक्कादायक माहिती पुढे आली आहे. एका कंपनीची ७१४ रुपयांना मिळणारी लस डॉक्टरच खरेदी करून तिप्पट दराने थेट पेशंटना विकत असल्याची माहिती हाती आली आहे.

लसींची वाढती मागणी आणि 'स्वाइन फ्लू'चा वाढता उद्रेक याचा गैरफायदा घेत वाहत्या गंगेत हात धुवून घेण्यासाठी डॉक्टरमंडळी पुढे सरसावली आहेत. त्यामुळे केमिस्टांकडे असलेली लस पेशंट डॉक्टरांकडे घेऊन गेल्यास त्यांना 'आमच्याकडूच लस विकत घ्यावी लागेल. केमिस्टांकडील लस चालणार नाही', असा दम डॉक्टर भरू लागले आहेत. त्यामुळे पेशंट थेट डॉक्टरकडून लस टोचून घेत असून, त्यासाठी त्यांना आठशे ते अडीच हजार रुपयांपर्यंतची रक्कम मोजावी लागत आहे. डॉक्टरांकडून लसींचा काळाबाजार सुरू असल्याच्या तक्रारी पुढे आल्या आहेत. हा काळाबाजार रोखण्याची पेशंटकडून मागणी होत आहे.

आयुर्हित,

माफ करा पण तुमचे प्रतिसाद वाचून मला साईनफेल्डमधील होलिस्टिक हीलरची आठवण येते.

www.youtube.com/watch?v=uH5IMv2jeuk

सुद्धा ब-याच डॉक्टरांचा खास गुण आहे. एक डॉक्टर दुस-या डॉक्टरचे मत कधीच ग्राह्य धरत नाही. "Unless they are a part of the same chain"

सेकंड ओपीनीअन चा विषय काढतात डॉक्टर कपाळ्याला आठ्या घालतात. पेशंट मेला तरी चालेल पण मी म्हणेन तेच योग्य असा अ‍ॅट्यीटुड असणारे बरेच डॉक्टर बघितले. सेकंड ओपीनीअन घेणारच तर मी सांगतो त्याच डॉक्टर कडुन घ्या म्हणणारे पण आहेत.

दुसरीकडे गेलात तर मी जबाबदार नाही म्हणणा-या डॉक्टरला जेव्हा विचारले की " बरं आता शंभर टक्के जबाबदारी घेता का? मग रुग्णाला इथेच उपचार करवतो" तर बोलती बंद.

बाकी विषय फार मोठा आहे. बरेच प्रतिसाद ह्यावर प्रकाश टाकतात.

हेल्थ केअर इंडस्ट्रीत मानवी अवयव मूल्यवान आहेत. मग एखाद्याला वाटल की बास झाल जगण आपण आपले शरीर वैद्यकीय क्शेत्राला डिसमेंटल करुन द्याव. त्याची किंमत आपल्या कुटुंबियांना द्यावी. थोडकयात म्हणजे मानवी अवयवाचा व्यापार वैध असू द्यावा. शरीर माझ आहे त्याच काय करायच हे मला ठरवू द्यात. मरण येत नाही म्हणुन जगताहेत असे कित्येक लोक असतात. तसा शरीर विक्रय करायच्या ऐवजी असा शरीर विक्रय करु. अनेक गरीब कुटुंबात आर्थिक हातभार मिळेल. पुर्वी रक्त देउन पैसे मिळण्याची सोय होती. दान द्यायच्या ऐवजी विकत देउ! काय बिघडल.
असा विचारप्रवाह भविश्यात येण्याची शक्यता नाकारता येत नाही.

तसेच मला वाटते कि सरकारने बर्याच लोकांना मृत्यू दंड द्यावा. अति भ्रष्टाचारी . बलात्कारी आणि child molestar ला आणि अजून काही गुन्हेगारांना जगण्याचा काहीही हक्क नाही. तरी कडक कायदे करूनं वर्षाला १५-२० हजार लोकांना मृत्यू दंड देवून त्यातील ८० % लोकांचे अवयव विकता येतील. जर जास्ती झाले तर विदेशी लोकांना चढ्या भावात विकून नफा कमावता येईल .
मी हे मी गंभीर पणे लिहित आहे.

मानवी अवयवाचा व्यापार हि आपल्याला वाटते तितकी सोपी गोष्ट नाही.
गर्दच्या आहारी गेलेली तरुण मुले पैश्याच्या लोभाने आपली मूत्रपिंडे विकण्यासाठी आलेली मी पाहिलेली आहेत. एकदा त्यांनी मूत्रपिंड विकले आणि ते आपल्या नातेवाईकाला बसवले कि लोक त्या गर्द पीडीत तरुणाला( रुग्णालयातून डिसचार्ज देववून) अक्षरशः रस्त्यावर सोडत असत. आणि असे तरुण त्या शल्यक्रियेतून पूर्ण बाहेर यायच्या अगोदरच शरीराने आणि पैश्याने लुबाडले जाऊन बेवारशी रस्त्यावर मृत्युमुखी पडलेले पाहिलेले आहेत.(याचा मी नौदलाच्या व्यसनमुक्ती केंद्रात काम करत असताना प्रत्यक्ष अनुभव घेतलेला आहे) एखाद्याला धमकी देऊन त्याचे अवयव विकत घेणे किती सोपे होईल हे पहा. आज जर कोणी अगदी जवळचा नातेवाईक असेल तरच हे अवयव रोपण करता येते. हा कायदा सैल केला तर काय होइल ते पहा.
प्रतिसाद देणे एकदम सोपे आहे

आज एक व्हॉट्सअ‍ॅप संदेश वाचनात आला. त्यातले काही प्रश्न रोचक (आणि खोचक) वाटले म्हणून त्याची नक्कल खाली देत आहे. विशेषतः शेवटचा पॅराग्राफ आपल्या समाजातले एक महत्वाचे सत्य सांगून जातो...

India's Doctors,
When was the last time,
you heard,
there is a national emergency of pending cases in Indian courts so judges and lawyers must work 16 hr a day till all cases are cleared.
When was the last time, you heard,
There are so many vacancies in officer cadres of Indian Army that national security is at risk,
so all management graduates from IIMs must join army for 5 years
When was the last time,
you heard,
there is a crisis in education system as we have very few teachers going to village schools,
so all engineering grads must dedicate 3 years of their life after graduation for this cause
When was the last time,
you heard,
so many children, adults and old people are suffering from mental agony and remain untreated,
so all bollywood actors, musicians, artists must do a 3 month crash course in art therapy and serve this population for 3 years and not pursue any commercial activity at all
When was the last time,
you heard,
millions of people in India are dying due to lack of medical investigations and medications
so all manufacturers of medical equipment and pharma companies must set up factories at their own cost and supply entire output for almost free to rural areas
When was the last time,
you heard,
A politician was jailed and served a lifetime bar from any elections because a clerk did not fill a form properly that was mandatory by law
When was the last time,
you asked,
Why software companies pay residential rate property tax and doctors clinics are treated and taxed as "Commercial establishments"?
When was the last time anybody gave a F*** to what is happening to medical services in India?
Then why majority hardworking medical professionals are maligned and treated like criminals because of a small percent of crooks, lame regulators and apathetic short sighted governments get a free run of the country?

जेव्हा सर्वसामान्य माणसाला एखाद्या खर्‍या अथवा कल्पित अन्यायाचा राग येतो, तेव्हा तो त्या अन्यायाचे खरे कारण शोधण्याच्या भानगडीत पडत नाही. ऐकीव माहिती आणि गैर/समजूतीवर आधारित पण तरीही काळजीपूर्वक सर्वात जास्त निर्धोक वाटणार्‍या व्यक्ती/संस्थेला निवडून झोडपू लागतो !!!

मला एक समजत नाही. जर स्वस्तात दुसरा चांगला खाजगी डॉक्टर उपलब्ध असेल तर महागड्या खाजगी डॉक्टरकडे रुग्णाने का जावे?
जर दुसरा चांगला स्वस्त खाजगी डॉक्टर उपलब्ध नसेल आणि तरीही आपल्याला जगायचे असेल सरकारी दवाखान्यात जावे.
तेही करायचे नसेल तर नाईलाजाने महागड्या डॉक्टरकडेच जावे. तक्रार करू नये. जीव वाचविण्याचे मोल गरजवंताने तरी करू नये.
डॉक्टरने अव्वाच्यासव्वा शुल्क आकारणे नैतिक की अनैतिक हे ठरविणारे आपण कोण? प्रत्येक उद्योग धंद्यात अवास्तव किमती असतातच. औषध कंपन्या औषधे, स्टेंट, हृदयाचे वॉल्व्ह ह्यांच्या किमती किती प्रमाणात त्याच्या उत्पादनशुल्काशी प्रामाणिक असतात?
महागड्या डॉक्टरांकडे रुग्ण नाही आले तर त्याला शुल्क घटविण्याव्यतिरिक्त कांही मार्ग उरेल का?
जेवणखाण, कपडे, अत्तरे, मद्य, पर्यटन वगैरे अनेक बाबतीत आपण महागड्या वस्तू/सेवा टाळतच असतो. तेच वैद्यकिय सेवेबाबतही अंगिकारले तर तक्रार उरणारच नाही.

औषधांच्या किंमती या केवळ उत्पादन मुल्यावर ठरवता येत नाही.
एखादी लस किंवा औषध बाजारात आणण्यासाठी जे अविरत संशोधन करावे लागते त्या साठी फंडिंग करावे लागते त्याची कॉस्ट खूप आहे. त्यातही प्रतिस्पर्धी कंपनीच्या अगोदर औषध बाजारात आणावे लागते \ पेटंट घ्यावे लागते अन्यथा संपूर्ण पैसे पाण्यात जातात.
शेकडो टेस्टस घ्याव्या लगतात. भारतासारख्या ठिकाणी सरकारी अडथळे असतातच .
एकदा औषधाचे पेटंट मिळाले की पुढची काही वर्षे कॉस्ट कव्हर करतात कारण प्रतिस्पर्धी कंपन्या याच प्रकारचे औषध आणतात.

मग पुढे सुरू होते पैशाचा खेळ ! कंपनी फायद्यात हवी असेल तर फार्मासिस्टचे मार्जिन वाढवा . डॉक्टरांना खूष ठेवा .. हॉस्पिटलसोबत टायअप करा. प्रतिस्पर्धी कंपनीला मागे टाका ! बिजिनेस टार्गेट्स इ.ई .

या सर्वात डॉक्टर केवळ एक भाग आहे. फक्त त्यांच्याकडूनच सचोटी आणि कमी पैशाची अपेक्ष का करावी ?

हे म्हण्जे पोराला आधी कॉन्व्हेन्टमध्ये टाकायचं आणि मग इंग्लिशमध्ये बोलायची सक्ती करतात म्हणून त्यांच्या नावाने शिमगा करायचा.

गैरव्यवहार असतीलही पण सगळ्यांना एकाच तराजूत तोलून कसं चालेल? तूर्तास वाढदिवसाच्या शुभेच्छा!! आणि हे असले सतरादा चर्वितचर्वण झालेले विषय आवरता आले तर बघा.

धन्यवाद!

जे सवलतीच्या फीत शिकतील त्यांना कायमची गव्हर्नमेंट सर्व्हिस मँडॅटरी करावी. त्यांना खाजगी प्रॅक्टीस करता येणार नाही असा कायदा करावा.
अगदी अगदी .
सगळ्याच सरकारी कोलेजात हा नियम ताबडतोब लागू करा. सरकारी कॉलेजातील इंजिनियर्सनि फक्त सरकारी नोकरी केली पाहिजे. वकिलांनी सरकारी वकीलच बनले पाहीजे. शिक्षकांनी सुद्धा शाळेत नोकरी केली पाहिजे सर्व खाजगी शिकवण्या क्लासेस या शैक्षणिक वर्षापासून बंद झाले पाहिजेत. सगळी घरे सगळे रस्ते पूल इ फक्त सरकारी कंपन्यांनीच बांधली पाहिजेत. सगळ्या सरकारी कॉलेजातून फार्मसी केलेल्यांनी सरकारी नोकरी किंवा सरकारी औषध निर्मिती कंपन्यातच नोकरी केली पाहिजे.
एकदम बेष्टेष्ट तोडगा.

३. जास्तीत जास्त गव्हर्नमेंट इस्पितळे सुरू करावीत.
जास्तीत जास्त सरकारी बांधकाम कंपन्या, औषधी कंपन्या, कॉलेजेस, प्रत्येक खेड्यात न्यायालये घरे रुग्णालये एक्स्प्रेस वे,संगणक कंपन्या हि ताबडतोब सुरु केली पाहिजेत.
भारतीय राज्यघटनेच्या कलम १४ प्रमाणे सर्वाना समान वागणूक आणी सरकारी नोकरी मिळाली"च" पाहिजे