माथेरान

पायी फिरावे लागणे आणि अतिशय सुस्तपणात दिवस घालवणे. हेच फार आवडते... म्हणून माथेरान आवडते ठिकाण आहे. विशेषतः एखादे गुजराती हॉटेल निवडले तर सकाळी मस्त न्याहारी, दुपारचे जेवण, संध्याकाळी चहाबरोबर नाश्ता, रात्रीचे जेवण... आणि आठवड्याभरात तरी एकही पदार्थ दोनदा नाही; असे लाड कोण करणार ? याशिवाय खनिज तेलावर चालणार्‍या गाड्यांना बंदी आणि डोंगरमाथ्यावरचे स्थळ असूनही भटकंती करायला अनेक सुंदर जागा असलेले दुसरे कोणते पर्यटनस्थळ मिळणे कठीण आहे.

माथेरान ट्रिप चांगलीच लक्षात आहे...का? तर तिथे असलेल्या लाल मातीच्या रस्त्यांमुळे. त्या लाल मातीत चालून चालून वैताग आलेला शीवाय कपडेहि लालीलाल झालेले. त्यामूळे अजूनहि जाण्याचा धसका घेतलाय. वरील भटकंतीचे एवढे कमी फोटो का?

जेव्हा जेव्हा माथेरानला गेलो, प्रत्येक वेळेला ते नवीन वाटले. संध्याकाळ तर खूपच रम्य!!

आता ह्यावेळी नक्कीच जाणार...

माणशी २००/- रुपयात जाणे-येणे होते का?

माथेरानला पायी, रेल्वेने, टॅक्सीने अशा सर्व मार्गांनी गेलो आहे आणि असंख्य वेळा राहिलोही आहे. पायी जाण्यांत जेवढी मजा येते तेवढीच त्या मिनीरेल्वेने जाण्यातही येते. पॉईंटस आरामात, तब्येतीने बघायला मजा येते याच्याशी सहमत. काही जुन्या पॉईंटस कडे जाण्याचा मार्ग आता बंद झाला आहे. उदाहरणार्थ, गार्बट पॉईंट. तिथे मोठ्या ग्रुपने जावे लागे, कारण व्याघ्रदर्शन होण्याची शक्यता!
कपडे लाल होतात, पण रहाण्याच्या अवर्णनीय आनंदापुढे तो त्रास नगण्य.

अाठवणीतले पहिले हिलस्टेशन माथेरानच.एकतर डोंबिवलीहुन सरळ जाता यायचं हा फायदा!तेव्हा लांबच्या लांब चालायला काही वाटायचेही नाही.घोड्यावरुन फक्त श्रीमंत आणि गुजराती लोक जातात असं वाटायचं.माथेरान वेगवेगळ्या ग्रुप्सबरोबर वेगवेगळ्या ऋतुंमध्ये पाहिलंय.स्टेशन समोरच्या प्रसन्न हाॅटेलचे बुकिंग तेव्हा डोंबिवलीहुन होत असे.तिथे राहाणे आणि गुजराथ भवन ला खाणे ठरलेले असायचे.एकदा काॅलेजला असताना आगाऊपणा करुन तिघी मैत्रिणीच वाटलं जावंसं म्हणून गेलो होतो.तेव्हा सनसेट पाॅईंटहुन परतताना माथेरानचा प्रसिध्द गर्द काळोख आणि रमतगमत चालल्याने लोकं पुढे जाऊन आम्हीच मागे पडलो होतो.तेव्हा जीव मुठीत धरुन हाॅटेलपर्यंतचा प्रवास केला होता!तेव्हा दिवाडकर मध्ये राहिलो होतो.
स्वच्छ हवेच्या दिवसात माथेरानच्या पठाराचे प्रबळ इर्शाळमधुन कधीतरी माझ्या गावातुन दर्शन होते.दस्तुरीहुन चालत निघाल्यावर येणारा पहिला पाॅइंटहुन अामचे गाव तिथल्या रिलायन्स बाॅम्बे डायिंग कंपन्यांच्या चिमण्या दिसतात.प्रथम पाहाताना गंमत वाटली होती.काॅन्फरन्सच्या निमित्ताने उषा आदि पंचतारांकित हाॅटेलातही राहाणे झालेय.पण तिथले डिस्को,पावसाळ्यात दारु पिण्यासाठीच माथेरानला येणारे लोक यांचा तिटकारा आला होता.
अाता मात्र चाल चाल करायचा कंटाळा येतो.निवांत बरे वाटते!

माथेरान अप्रतिम आहेच आणि पायी भटकायला तर फारच छान! इतके वेळा तिथे जाऊनही टाॅय ट्रेनने जाण्याचा योग आला नव्हता तो यावेळी आला. फक्त एकच गोष्ट खटकते ती म्हणजे त्या हाताने ढकलायच्या रिक्षा!

अरे वा... मस्त ! एकदम जवळ आणि सुंदर ठिकाण..

छान...

मी माथेरानला एकदाच गेले होते. घोड्यावर बसणे हे दिव्यच आहे. असा काही विचित्र हलतो की त्यापेक्षा चालत गेलेले परवडले असे वाटायला लागते. त्यातच नवर्‍याचा घोडा अचानक जोरात पळू लागला आणि घोडेस्वाराची जाम धावपळ झाली होती. बाकी मात्र जाम मज्जा आलेली. आम्हीही दिवाडकर हॉटेलमधे राहिलो होतो.

भरपुर ठिकाणे झाली पण च्यामारी इकडे जायचा योग अजून नाही आला.
राहाण्याच्या ठिकाणाबाबत अजून कोणी सांगु शकेल का.
कारण गूगलवून पाहिलं पण हॉटेलचे दर भयंकर आहेत असं दिसतयं

कंजूस मामा... मी काय म्हणतो... तुम्ही एव्हढी मस्त भटकंती करत आहात... तर छान कॅमॅरा सुद्धा का नाही बाळगत ?

मदनबाण.....
आजची स्वाक्षरी :- Oi Amma Oi Amma... ;) - {Mawaali }

शेवटचा फोटो भन्नाट ! पाहून परवेश रावलच्या बाबूभाईची आठवण झाली (परेश रावलचे माझ्या मुलाने केलेले नामकरण). अरे ये गुंडा लोग गाडी मेरे भरोसे छोड के गये है रे बाबा ! मै नही आ सकता तुम्हारे साथ !

डॉकनी टाकलेले फोटो दिसतायेत, कंजूसकाकांनी टाकलेले दिसत नाहीयेत.

फोटो मस्तच आहेत.