बँग बँग

=))

2007 नंतर हिंदी चित्रपट पाहणे सोडुन दिले.
तसाही बँग बँग हा नाईट & डे चा रिमेक आहे.

वाटलच होतं! शिनेमा अज्याबात बघणार नाही. कळवल्याबद्दल धन्यवाद.

बरे झाले सांगितलेत.

आज पहिल्याच दिवशी पुण्यातल्या मुल्टिप्लेक्समध्ये अर्ध्याहून कमी भरलेल्या हॉलमध्ये बँग बँग बघितला.

तुम्ही पुण्यात आहात ?

सदर लेखन परिक्षण म्हणून आवडले.

तुमच्या लेखणीतून उतरलेलं एखाद्या दर्जेदार चित्रपटाचं परिक्षण वाचायला आवडेल. चित्रपट जुना असला तरी चालेल.

(त्याचा कराराशी काय संबंध? त्या कराराचा उल्लेख पुढे संपूर्ण चित्रपटात का नाही? वगैरे बावळट प्रश्न विचारायचे नाहीत)

संबंध आहे ना भाऊ! काय प्रचंड बुद्धिमत्ता वापरल्ये तो प्ल्यान बनवायला. भारत-ईंग्लंड यांत त्वरित गुन्हेगार हस्तांतरणाचा करार होऊ नये म्हणुन कोहिनूर एका भारतियाकरवी चोरुन घ्यायचा, भारतात आणायचा. अर्थातच इंग्लंड तो परत मागणार. मग भारतातले लोक 'कोहिनूर आमचाच होता, तुम्ही एकेकाळी आमच्याकडुन ढापला होतात आज तो दुसर्‍या कुणीतरी ढापुन इथे आणला' असे म्हणत कोहिनूर परत करायला भारत सरकारला विरोध करणार मग त्या मुद्द्यावरुन नवा करार फिसकटणार. आता तो हिरा चोराकडुन अतिरेकी पैशाच्या बदल्यात मिळवणार मग भारत सरकार तो परत करणार कसा आणि कुठुन? - हे असे प्रश्न मनात आणु नयेत.

आणि भाउ, तुम्ही लोकांना अफलातुन गमती जमती सांगितल्याच नाहीत! उदाहरणार्थ - समुद्रमंथनातुन वर येणार्‍या रत्नागत अचानक समुद्रातुन प्रकट होणारा हृतिक, आंतरराष्ट्रियभ्रमणसेवा कार्यान्वित केल्याविना आणि बेटावर कसलीही यंत्रणा नसता कतरिनाने दादीला केलेला कॉल, वगैरे वगैरे

एक चांगली गोष्ट सांगायची विसरलात - 'एकात्मका'. अतिरेकी टोळीत मुसलमान, ख्रिस्ती, काळे, गोरे सगळे एकदिलाने काम करतात. जय जगत!

टी.व्ही., क्रिकेट आणि हिंदी सिनेमे पाहणारे सगळीच मंडळी फार थोर.

मायला सुपर हीरो च्या वर... नायकाला चायलेंज म्हणून काहीच नाही पण डियाज सोबतचि ठीक ठाक केमिस्ट्री म्हणून चित्रपट सुसह्य वाटला होता अर्थात त्यात बालिशपण होतेच आता तर त्याचा बोलीवुड अवतार बांग बांग बापरे...! ह्रितिक मधील नाविन्य संपले आहे ही इज स्टक एट इनोवेटर डायलेम्मा :(

रीमेक पेक्षा क्नाईट अ‍ॅण्ड डे हिंदीत भाषांतर करुन रिलीज केला असता तरी चालले असते

आम्हाला प्रोमोज आवडलेले की.
चकाचक प्रोमो आहेत. पैसा ओतलाय भरपूर.

हैदर मात्र कमाल चित्रपट आहे असे आत्तापर्यंतच्या परीक्षणांवरून वाटत आहे. कुणी पाहिला असल्यास जरूर धागा काढावा अशी विनंती.

@सुनील शेट्टीने देखील नाकारावी इतकी दुय्यम भूमिका विक्रम गोखलेंनी का केली असावी, हे तेच जाणोत.>>> :-D

टिपः मी चित्रपट पाहिलेला नाही, बघेनच याची ग्यारंटी नाही.. (आणी मि ह्रुतिकचा मोठ्ठा फ्यानही नाही :-))

मला एका गोष्टीचं राहुन राहुन आश्चर्य वाटतं, मिशन ईम्पॉसिबल किंवा कुठलाही बाँडपट घ्या. नायकाला हार्डली एखादी गोळी लागते.. तीही दंडात वगैरे. या चित्रपटात सुद्धा अशाच प्रकारची अचाट साहसी द्रुष्ये पहावयास मिळतात. तरीही यांचा स्वताचा असा चाहता ग्रुप आहेच. मुळात चित्रपट पहायला माणुस का जातो? फिक्शन साहित्य का वाचतो? मनोरंजन म्हणुनच ना? मग सर्व काही कॉमन माणसा सारख असाव असा अट्टहास का? त्यासाठी बाकी वेगळ्या जॉनरचे चित्रपट आहेत की...

एकीकडे आपल्याकडे हॉलीवुडच्या तोडीचे चित्रपट बनत नाहीत असं म्हणुन दुसरीकडे असं कसं कुणी चालत्या गाडीतुन ट्रेन मधे उडी मारु शकेल? असं म्हणायचं. अ‍ॅक्शन फिल्म जॉनरचा चित्रपट असेल आणी हिरोला दोन चार व्हीलनला झोपवता येत नसेल तर काय फायदा?

मला एवढचं म्हणायचय की एकदा का मसाला अ‍ॅक्शन चित्रपट आहे, हे अ‍ॅक्सेप्ट करुन मग जर चित्रपट पाहीला (स्पेशली जर खिशाला चाट लावुन पहात असाल तर!) तर तो जास्त एन्जॉय करता येउ शकेल.

खतरनाक परीक्षण! हृतिक रोशनला बघायला लोक पैशे देऊन का जातात हे आजपर्यंत कळलेलं नाही!

३ गोळ्यांपैकी एक गोळी लागून नायक १० मिनिटात मेला तर कोन बघणार ?

चित्रपट हे वास्तवापासून दूर जाउन मनोरंजनाचे साधन आहे. त्याच दृष्टीकोनातून बघायचे.

कारण बहुतेक चित्रपटकर्त्यांची (दिग्दर्शक/निर्माते/संकलक्/पटकथालेखक्/सिनेमॅटोग्राफर) बौद्धिक.मानसिक.वैचारिक पातळी तेव्ह्ढी नसावी.
उदा. धूम२: सुरुवातीचा रेल्वेचा सेक्वेन्स. हृतिक रेल्वेच्या मागे घसरत जात असतो (रेल्वेला दोरी बांधून). रेल्वेवर एक माणूस उभा आहे जो शॉटगनने त्याला गोळ्या घालतोय. गोळ्या चुकवण्यासाठी हृतिक रुळांच्या डावी-उजवीकडे उड्या मारतोय. आणि तो वरचा माणूस हृतिक दुसर्‍या बाजूला जाऊन सेटल झाल्यानंतर ( अरेच्चा!! हा आता तर उजवीकडे होता, डावीकडे कधी गेला?!?!) असा विचार करत मग त्याची शॉटगन दुसर्‍याबाजूला वळवतो.

पाहीला.. "नाईट अँड डे"चा रिमेक असल्याने आणि तो मारधाडपट असल्याचे माहीत असल्याने फार अपेक्षा नव्हत्याच. पण इंग्रजी अवताराच्या तुलनेत लैच ढिला वाटला चित्रपट.. आणि मुख्य म्हणजे, ह्या लोकांनी कधी देहरादून कधी पाहीलं की नाही? बर्फ आणि तो ही ए ऽ ऽ वढा देहरादूनमध्ये? च्यामारी, काय बी येडं बनवता का राव..

जो पर्यंत आपल्याकडे कुठलाही मोठ्या बजेट चा सिनेमा त्याचे परीक्षण किंवा ज्यांनी तो पहिला आहे त्यांच्याकडून माहिती न घेता
नित्यानियामानाने पहिल्या विक एंड मधेच सिनेमा पहिलाच पाहिजे ह्या न्यायाने आपला खिसा खाली करतात व त्यातील काही
जण तो सिनेमा किती भंगार आहे हे सांगतांना पुढच्या खेपेस असा शिनेमा आला तर पुढच्यास ठेस मागचा दीड शहाणा ह्या उक्ती नुसार परत पहिला जातात. मग अश्या सिनेमांनी कोट्यावधी गल्ला भरवला तर त्यात नवल ते काय.
मुळात सिनेमा पाहणे हे लोकांच्या आजकाल जीवनशैलीचा अविभाज्य झाले आहे. तो कसाही असो , आणि म्हणूनच दिवसाला ५ ते ७ शो लागत असल्याने प्रत्येक शो हाउस फुल झाला नाही तरी पैसा कमावला जातो.
त्यापेक्ष्या हैदर पहा , तो तुम्हाला आवडेल किंवा आवडणार नाही ,
त्यांतील आशयाशी विषयाची तुम्ही सहमत व्हाल किंवा नाही पण
थेटर मधून एक अस्वस्थ करणारा अनुभव घेऊन बाहेर याल , काहीतरी वेगळे पाहिल्याचे समाधान मिळाले असते,
लेखकाने हैदर पेक्ष्या सदर सिनेमा पाहण्यास प्राधान्य दिले ह्यातून असे सिनेमे सातत्याने का बनवले जाते ह्याचे उत्तर मिळते,
आता हेपी न्यू इयर च्या परीक्षणाची वाट पाहत आहे.

छान परीक्षण! :-)

बघायला जाणारच नव्हतो आता तर अ‍ॅफेडेवीट करून सांगीन की बघणार नाही.

'हैदर' पाहिला का कुणी? विशाल भारद्वाजचे चित्रपट मला अजिबात आवडत नाहीत. 'मटरू की बिजली का मंडोला' सारखी नावे जो चित्रपटांना देतो त्याला चित्रपटाच्या मार्केटिंगमधलं ओ की ठो कळत नसावं अशी माझी खात्री आहे. 'ओमकारा'चं कौतुक झालं होतं पण मला १० मिनिटेदेखील बघवला गेला नाही 'ओमकारा'. शाहिद कपूर आवडत नसल्याने आणि विशाल भारद्वाजचा असल्याने 'हैदर'देखील पाहणार नाहीये.

समीरसुर तुम्ही इतक्या वेळा विचारताय म्हणुन सांगते.. "हो हो..मी पाहिला हैदर!!"

मला तरी ठिक वाटला.. सगळ्यांचा अभिनय खरंच छान झाला आहे.. अगदी शाहीदचा सुद्धा... गाणी सुंदर आहेत (श्रद्धा कपुर आणि शाहिदचं एक गाणं घुसडलं आहे ज्यानी अगदीच रसभंग होतो..) हॅम्लेटचा प्लॉट काश्मिरच्या पार्श्वभुमीवर जमला आहे.. पण पण पण... अत्यंत लांबलचक (पावणे तीन तास) आणि संथ सिनेमा आहे.. माझं शेवटी शेवटी डोकं दुखायला लागलं.. आता संपवा असंही झालं..
मध्यंतर होताना एकदम कलाटणी मिळाल्या सारखं वाटतं.. आपण एकदम सरसावुन बसतो की आता काहीतरी लय भारी होणारे.. पण तसं काही होत नाही.. अत्यंत रटाळपणे पिक्चर पुढे जातो.. खुप उलगडुन दाखवायचं असेल कदाचित दिग्दर्शकाला..

गाणी आवडली मला.. ठेका धरायला लावणारी आहेत.. शाहिदचा डान्सही सुंदरच.. संवादही उत्तम जमलेत.. शाहिद त्याच्या प्रेयसीला मनातला गोंधळ बोलुन दाखवताना "To be or not to be.." सारखी जी कविता हिंदीत म्हणतो तो प्रसंग शाहिदला जमेल असं मला वाटलं नव्हतं.. पण जमलाय..

चौकात उभं राहुन तो वेड्या सारखं बोलत असतो ते ही त्याला जमलय...

एकंदरीत खुप लांबल्याने शेवट परिणामकारक होत नाही.. आणि नंतर चित्रपट फारसा लक्षातही रहात नाही...

चित्रपटात अजुन काही फिलोसोफिकल अँगल असल्यास मज अल्पबुद्धी प्राण्याला समजावुन सांगावा...

मी हैदर बघणार नाही पण खूबसुरत बघून मोठी चूक केलीये. सोनम कापूर तशीही आवडत नाही पण रेखाच्या पूर्वीच्या खूबसुरतशी काही साधर्म्य असेल म्हणून बघितला अन शिनेमाच्या मध्येच झोप लागली.

पिक्चर कसेही असोत; इथली परीक्षणं वाचून लईच्च मजा येते मला ! हाहहाहाअहाहाअहा

मलाही ओमकारा अजूनही समजला नाहीये (मी शेवटचा अर्धा बघितलाय). त्यातील एक गाणे आवडते, कुठले ते लगेच आठवत नाही आता पण श्रवणीय आहे. ओ पिहू रे.....असं काहीतरी आहे त्यात.

हां, तेच ते, ओ साथी रे, गाणं चांगलय. शिनेमा जौ दे!