" फिलहाल ..जी लेने दे .....

" फिलहाल ..जी लेने दे .....

" अरे यार अभ्या माझा पहिल्याच राउंड मध्ये बोरया वाजला रे "
अभ्या : " वॉव, दॅटस ग्रेट न्यूज " अभिनंदन !!!
तन्वी : " वॉव, दॅटस ग्रेट ?? ? ? हे हे हे तू बहिरा झालास का ? अरे मी म्हणाले की मी पहिल्याच राउंडला स्पर्धेतून बाहेर झाले रे !ऐकतोस काय तू माकडा ?
अभ्या : आयला, म्हणून तर " अभिनंदन “ करतो आहे ना ग तनु ;)
तन्वी : " अबे तू काय भंजाळला आहेस का रे " अभिनंदन" कशाबद्दल ?
अभ्या : " अग बै तू मॅचला गेलीस तिकडे ,जिंकली असतीस तर मग काय राउंड पे राउंड ,राउंड पे राउंड तिकडेच राहावं लागल असत ना तुला ?..मग मी एकट्याने कित्ती कित्ती बोर झालो असतो , झुरत बसलो असतो , तुझ्या आठवणीत देवदास झाला असता माझा ;)
तन्वी : ओह... हो ..हो ..हो.. हो .......काय पण ती नाटक ? माझ्या मेहनतीच मातेर झाल त्याच काही नै का?
अभ्या : हो ग , फार फार वाईट्ट झाल ,बघ अश्रूच्या धारा लागल्यात माझ्या डोळ्यांना ,तू असतीस तर तुलादेखील गहिवरून आल असत माझी अवस्था पाहून ,मनातल्या मनात हुंदके देतोय मी अगदी !

तन्वी ( ओरडून) " ए अभ्या... नाटक करू नको करूस ह! ठेऊ का मी फोन ?
अभ्या : हे हे हे..... frankly स्पीकिंग ,तुझी मेहनत एक मॅच हरल्यामुळे वाया गेलीय का खरच ? इतक का मनाला लावून घेते आहेस ? खेळात हे सगळ चालूच असतं हे मी तुला वेगळ सांगायला हव का ?
ओक्के!!!! ते जाऊ दे परत कधी येते आहेस ? मी येऊ का पिक-अप करायला ?
तन्वी : नो नीड, आज रात्री निघतेय उद्या पहाटे पोहचेन ,अन दादा येणार आहे स्टेशनवर घ्यायला .
अभ्या : च्यायला माझ्याआधी घरी फोन झालेला दिसतोय तुझा ? काही गरज होती का साल्याला आय मीन तुझ्या दादाला बोलावयाची ? मी आलो असतो की घ्यायला , बावळट आहेस अगदी !
तन्वी : इतका का उतावळा झाला आहेस भेटायला ? कॉलेजवर येईल की मी उद्या संध्याकाळी तेव्हा भेटू ना निवांत !
अभ्या : : अग... तोच तर लोचा झालाय ना , उद्या दुपारच्या गाडीने मी नागपूरला चाललोय बाबांबरोबर ,जरा महत्वाच काम आहे ग ! तू येते आहेस हे माहिती असत तर कदाचित मी गेलो नसतो ,पण आता रिजर्वेशन झालीयेत अन बाबांना शब्दही दिलाय ,सो.. जावच लागेल मला ,साधारण ४-५ दिवस जातील तिकडे !

तन्वी : (नाराजीच्या सुरात ) श्शी....... हे काय रे आता ? मी येतेय अन तू नशणार ,अरे मी हरले ,त्याच इतक वाईट नाही वाटत मला, तू जातो आहेस हे एकूणच जाम बोर झालेय मला ,आधीच गेले आठ दिवस आपण भेटलेलो नाहीये अन अजून ४-५ दिवस बाप रे " I CANT IMAGINE " मला जाम बोर होईल रे आता !
हे हे आयडिया !!!
अस करते दादाला फोन करून सांगते ट्रेन लेट आहे दोन तास !
सकाळीच भेटू शक्य असेल तर OK !
अभ्या : : " आई शप्पथ , मला तुझ्या बुद्धीच खरच कौतुक वाटत ग कधी कधी ;)
डन !!!
उद्या सकाळी ६ वाजता येतो आहे स्टेशनवर OK
मिस यु बाय गुड नाईट :)
तन्वी : OK , डन डन डन !
तन्वीने फोन ठेवला ,कानात हेडफोन घातले अन तिचे आवडते गाणे मोबाईलवर प्ले केले
“दिल ही में रहता है , आँखों में बहता है !
कच्चा -सा एक ख्वाब है लगता सवाल है ,शायद जवाब है !
दिल फ़ीर भी बेताब है.... !
ये सुकून है , तो है ! ये जुनूँन है, तो है !
खूबसूरत ....है .... जी लेने दे ..!
ये लम्हा फिलहाल जीलेने दे
ये लम्हा फिलहाल जीलेने दे
पहले से लिखा, कुछ भी नहीं
रोज़ नया कुछ लिखती है तू
जो भी लिखा है दिल से जिया है
ये लम्हा फिलहाल जी लेने दे ...

मध्येच कुणीतरी तिला हलवल्याचा भास झाला तन्वीने अलगद डोळे उघडले .
" काय्ये.....? " तन्वी जवळजवळ ओरडलीच.

खिडकीतून गार वारा झपाझप आता येत होता , समोरच बसलेली रेवा तन्वीला वेडेवाकडे कसलेतरी हातवारे करीत होती .
तन्वी : अम्म... काय ग माकडे ? असे चाळे का करते आहेस ते ?
रेवाने तन्वीच्या कानातला हेडफोन काढला " अग कसला गार वारा येतोय ग आत , फडफड नुसती ! "
खिडकी बंद कर न जरा ,मला पुस्तक वाचता येत नाहीये, बघ पान कशी फडफडताहेत
तन्वी : च्च.... काय ग रेवा तू पण, किती मस्त गार हवा येत आहे अन खिडकी बंद केली तर तो डबडा फॅन लावावा लागेल अन त्याचा तो घरघरणारा आवाज अन त्याच ते अस तिरक खाट-खुट करून फिरणं,अस वाटत आत्ता पडतोय डोक्यावर आपल्या !
रेवा : ही ही ही ही तू पण ना नमुना आहेस अगदी फॅन कधी डोक्यात पडलेला ऐकलेला का ?
तन्वी : हॅ हॅ हॅ हॅ झाले का दात विचकून ? त्यापेक्षा मीच सीट चेंज करते " पवन्या" तू येतोस का इथे मी तुझ्या बर्थवर जाते .चलेगा ?
पवन : चलेगा नही दौडेगा !
खिडकीजवळच्या सिंगल बर्थवर पाठीला बॅगचा टेकू देत तन्वी पाय पसरून रीलॅकस पहुडली , मस्त गार वारा येत होता बाहेर अंधार असल्यामुळे फारस काही दिसत नव्हत. एखाद गाव / वस्ती वैगेरे लागली तर लुकलुकणारे दिवे दिसत होते रात्र फार झालेली होती. एव्हाना जवळपास डब्यातले सर्व झोपी गेले होते. तन्वी जागीच होती ,कितीही झोपायचा प्रयत्न केला तरीपण तिला आज झोप येत नव्हती का कोण जाणे अस्वस्थ वाटत होत. ती आतुरतेने सकाळ होण्याची वाट पाहत होती .
तन्वीने परत हेडफोन कानात घातला अन आवडते गाणे लावले , डोळे मिटून शांत पडून राहिली
सकाळचे पावणेसहा वाजले असतील गाडी स्टेशनवर लागली. रेवाची सामानाच्या बँगा काढायची घाई चाललेली त्यात ती सारखा तन्वीला " अग तनु उठ स्टेशन आलय बघ तरी जरा ,पवन भराभर सामानाच्या बॅगा खाली उतरवत होता
रेवाने तन्वीला गदागदा हलवले तसं तन्वीने अर्धेमुर्धे डोळे उघडून चहुबाजूला पाहून घेतले आळस देत विचारले " अय्या पोहचलोपण का आपण " ?तनुने पाठीशी टोकन घेतलेली बॅग लगबगीने खांद्यावर अडकवली .
रेवा : " तनु पव्या रिक्षा आणायला गेलाय ,चल तोपर्यंत एक मस्त चहा घेऊया, फ्रेश वाटेल .
तन्वी : हम्म रिक्षा आणायला ? ए मी दादाला बोलावले आहे तो येणार आहे तुम्ही जा ,मी वेट करेन इथेच .
रेवा : एकटी ???? अग पण एकच रूट आहे , जाऊया कि बरोबर कशाला दादाला त्रास देतेस ?
अगदी लहान मुलासारखा ओठांचा चंबू करत निरागसपने तन्वी म्हणाली ...........प्लीज रेवा तू जा बिनधास्त ! dont worry यार !
रेवा : sure ???
हो ग बै,किती प्रश्न ? वाटलं तर फोनवते तुला घरी पोहचल्यावर मग तर ओक्के ना ?
रेवा हसली अन सामानाची बॅग कशीबशी सावरत बाय म्हणत चालू लागली
हुश्श ......चला रेवाला तर कटवले पण सव्वा सहा वाजताहेत हा अभय कुठे राहिला ?
त्याच्या लक्षात तर आहे ना ? की अजून झोपेतच असेल तो ? ,लवकर उठायची सवय नाहीये अजिबात त्याला ,एक फोन तरी करून बघते म्हणून तन्वीने अभयला फोन लावला
तन्वी : HELLO " अरे आहेस कुठे तू ? केव्हाची वाट पाहतेय मी इथे , ऑन द वे आहेस का ? कि झोपेतच आहेस अजून ?
कधी पोहाचतोस बोल ?
अभय काही बोलेना पटकन,समोरुन काही रिप्लाय नाही .
"अरे चुकून दुसर्या कुणाला तर नाही ना लागला फोन अस म्हणत तन्वीने कानाला लावलेला मोबाईल डोळ्यासमोर धरला
" अरेच्या नंबर तर बरोबरे ,हा का बोलत नाही मग ?अभय तूच आहेस ना ? बोलत का नाहीस ?
अभय , अभय ..अभ्या बोल कि माकडा ?
तसा अभयचा बारीक आवाज आला पलीकडून
" अग तन्वी काये की ना ? अम्म्म..... मी काय म्हणत होतो .... बाईक..
तन्वी " काये ..काये काय चालवलं आहेस ? पटकन सांग ना काय त्ये ?
अभय : माझी बाईक पंक्चर झाली आहे इथे XXXX चौकात
तन्वीने डोळे गच्च मिटून घेतले हाताच्या मुठी आपोआप आवळल्या गेल्या
" वाटलंच मला ,तुला कधी एक काम धड जमत का रे ?वेंधळा कुठला ?
रात्री का नाही चेक केल सगळ ? तरी ठरलेले आधीच माहिती होत ना रे तुला ?
अभय : अग गाडी आता पंक्चर झालीये ना पण ,अन चेक काय करायचे त्यात, झाली ती झाली आता ? काय करू ?
तन्वी : काय करू ? डोंबल तुझे ! अरे आता बोलत काय बसलास पंक्चर काढून घे ना पटकन !
अभय : अग आता वाजताहेत किती तू बोलतेस किती ,इतक्या सकाळी माझा बापूस बसलाय का दुकान उघडून ? काहीतरी आपल ?
तन्वी : नालायका तू बोलूच नकोस माझ्याशी , भयंकर शॉट लागलाय माझ्या डोक्याला म्हणत तन्वीने फोन बंद केला
अभयचे कॉलवर कॉल येत होते तन्वीने मोबाईल सायलेंट केला
तन्वी पाचेक मिनिटात बर्यापैकी शांत झाली .
" काय्ये ? का फोन करतोय सारखा सारखा ?
अभय : अग सॉरी ना ! पण यात माझी काही चूक आहे का ? तू चिडू नकोस प्लीझ्झ्झ !!!!!
मी काहीतरी जुगाड करायचा प्रयत्न करतो , वैभ्याला फोनवलेय तो येईल पाचेक मिनिटात ओके !
तन्वी : ओके पण लवकर ! सात वाजताहेत !
" आलोच " म्हणत अभयने फोन ठेवला .
सामसूम पहाट आता जागी होत होती , हळूहळू उजाडत होत , सकाळचा बोचरा थंड वारा ,मस्त फ्रेश वाटत होत सगळ !
पण थोडाच वेळ, तन्वीचा रागावलेला चेहरा समोर आला अन अभयने पुन्हा वैभवला फोन लावला
" भाड्या..... कुठे खपलास रे ? मघापासून येतो.. येतो.. आलो.. आलोच.. चालुये तुझ ? ती तन्वी नुसता जीव खातेय माझा फोन करून करून , जसा असशील तसा ये ना पटकन , ठेवतोय फोन !
पाचेक मिनटात वैभव पोहचला ..
वैभव : " सॉरी रे ...ही घे चावी पळ पटकन ,मी घेतो पंक्चर काढून ,संध्याकाळी भेटतो तुला ओके ?
अभय : थँकस रे !
भेटू संध्याकाळी .
अभयने गाडी स्टार्ट केली अन सुसाट वेगाने रेल्वे स्टेशनच्या दिशेने प्रयाण केले
********

तन्वी बसून बसून बोर झालेली जाम ,सारख लक्ष हातातल्या घड्याळाकडे अन गेटकडे !
कधी येतोय हा ?लोकांची बर्यापैकी वर्दळ चालू झाली होती , साफसफाई करणारी लोक , चहा- कॉफीच्या किटल्या हातात घेऊन " चलो चाय चाय चाय गरमा - गरम चाय घेऊन आरोळ्या ठोकणारी मुल ,हळूहळू प्रवासी जमा होत होते ,गर्दी वाढत होती . एक विरुंगळा म्हणून तन्वी सगळ्यांचे निरीक्षण करीत होती तसेही तिला लोकांचे निरीक्षण करायला फार आवडायचे मस्त टाईमपास व्ह्यायचा तिचा ,आताही तेच चालू होत .
इतक्यात खांद्यावर कुणीतरी हात ठेवला पाठीमागून तन्वीने दचकून मागे पाहिले चेहऱ्यावर आपोआप
विस्मयकारक भाव दाटून आले ,कपाळावर नकळत आठ्या जमा झालेल्या " दादा तू ? इतक्या लवकर कसा काय ?
दादा : ऑ ! लवकर ? आठ वाजलेत आठ, अन अशी का पाहते आहेत भूत बघितल्यासारखी आण ती बॅग इकडे ,चला ....
तन्वीचा भयंकर मूड ऑफ झालेला, बळेबळे हसत तन्वी दादाबरोबर निघाली ,तरी सारख - सारख मागे वळून तिची नजर अभयला आतुरतेने शोधत होती .मनातल्या मनात अभयला असंख्य शिव्यांची लाखोली वहात होती .

" श्शी.....ट्ट . काय झाल शेवटी ? आता येऊ दे फोन, कधी बोलणार नाही मी याच्याशी , नालायक ,डफ्फर,तोंडही पाहणार नाही पुन्हा कधी अभ्याच,मूर्ख कुठचा , किती पोपट केलाय सकाळपासून माझा ,नुसती चिडचिड , नुसता वैताग !
समजतो काय हा स्वत:ला?
गेला उडत .. हु.........डड्ड!!!!!!
असे मनातल्या मनात बोलून तन्वी कारमध्ये बसली .

क्रमश :