चाफा बोलेना, चाफा चालेना

खुपच मस्त जागु.. अगदी फ्रेश वाटल! :)

जागु तै,

कलादालनात तुम्ही जे जे धागे टाकता, ते सगळे मला माझ्या बालपणात घेऊन जातात..

फुले नसली काढायची तरी कधी कधी खेळ म्हणून मी ह्या झाडावर चढून पडविच्या पत्र्यावर जाउन बसायचे. त्या चाफ्याच्या पाकळ्या काठायच्या त्याचे हार बनवायचे, असे उद्योगही चालायचे.

अगदी अगदी,
आमच्या घरासमोरही एक झाड होते, डोंगर का पाणी खेळताना त्या झाडांच्या फांद्याचा उपयोग आम्ही डोंगर करण्यासाठी करत असु आणी सरतेशेवटी त्यात जो जिंके त्याला मोठया मानाने त्याच चाफ्याच्या फुलांची अंगठी देण्यात येई, मग दोन बोटांच्या चिमटीत ती अंगठी पकडून तो भिडू खुप भाव मारत असे. चाफ्याच्या प्रत्येक पाकळीवर मधोमध छिद्र करुन त्या देठातुन मुडपून घेतल्या कि त्याची सुंदरशी अंगठी तयार होत असे.

:)

अप्रतिम!! :)
तुझ्या लिखाणात इतकं वैविध्य आहे ना! सुंदर!

फोटो आणि लेखन मस्त!

शालेय जीवनात आम्हाला शरदिनी डहाणूकर यांचा 'चाफा' हा धडा होता. इतका समरसून वाचला होता. आज त्याची आठवण आली.

पांढरा चाफा म्हणजे देवचाफा किंवा खुरचाफा. याची फुले शंकराला वाहतात. सोनचाफ्यासारखा मादक वास नसला तरी या चाफ्याचा मंद सात्विक सुवास मनात रुंजी घालतो. पांढर्‍या चाफ्याला इंग्रजीत 'फ्रँजीपॅनी' म्हणतात.

याचे झाड ठिसूळ असतेच, पण सगळ्यात वाईट म्हणजे याच्या पानाच्या देठातून येणारा पांढरा. चिकट चीकही त्रासदायक असतो. फुले काढायला झाडावर चढणार्‍याने कधीही शेंड्याकडे बघत चढू नये. कधी वरच्या बाजूने चीक डोळ्यात पडेल सांगता येत नाही. चाफ्याच्या झाडावरुन पडण्याचे आणि डोळ्यात चीक जाण्याचे भीषण प्रकार डोळ्यासमोर घडल्याने आम्ही या झाडाला घाबरुनच असायचो. त्यामुळे सूर-पारंब्या खेळताना चाफा आणि जांभळाचे झाड वगळण्याची घरातून ताकीद असे.

पण याची फुले काढणे अगदी सोपे. झाड गदागदा हलवले, की टपटपा फुले पडत.

चाफ्याच्या फुलांबरोबर खूप मागे घेऊन गेला तुझा लेख जागु,
स्वाती

खुपच छान आणी माहितीपूर्ण लेख.

ह्या चाफ्याच्या झाडाला क्वचित शेंगा लागतात. त्या शेंगा खाण्यासाठी साप ह्या झाडावर येतात असे म्हणतात. तसेच ह्या शेंगेतील बीचा साप चावल्यावर होणार्‍या दंशावर औषधी आहे असेही म्हणतात.

चाफ्याची शेंग दुधात उकळऊन-सुकवुन ठेवतात. सर्पदंश तसेच पोटदुखीवर जालिम ऊपाय!

मस्त ग जागु !! तुझ प्रत्येक लिखान मला आवडत मग ते पाककृती असो किंवा कलादालन असु दे !

छान ..
पांढरी फुले माझी सर्वात आवडती फुले आहेत..
त्यांच्याकडे पाहुनच मन प्रसन्न होते .
अश्याच फुलापैकी चाफा हे माझे एक आवडते फुल आहे.
थ्रेड आवडला..
आणि जाता जाता विस्मर्णात जात असलेले कवी 'बी', यांची आठवण पण झाली

अतिशय सुन्दर लेख व फोटो. बालपणीच्या आठवणी हा प्रत्येकाने जपण्याचा एक अमूल्य खजीनाच असतो...

अश्या आठवणी केवड्याच्या बद्दल आहेत का कुणाच्या? माझी खूप इच्छा असून मला केवड्याचे बन कसे असते, आजवर कधीच बघायला मिळालेले नाही....

जागु ताई
मी जम्मूला एका बागेत गेलो होतो. बागेत सर्वत्र सोनचाफ्याची झाडे बहरली होती. सुगंधाने वातावरण इतके भारलेले होते की अक्षरशः स्वर्गात फिरल्याचा फील येत होता.

मस्त... :)

अप्रतिम!

कवठी चाफ्याबद्द्लसुद्धा सापडले मिपावरच.

माझ्या बागेतील फुले.