रान संपत्ती

पावसांच्या सरी चालू झाल्या की निसर्ग आपली ही संपत्ती उधळायला सुरुवात करतो. त्या संपत्तीपैकीच ही काही रान फुले व झाडे. निसर्गाकडू आपल्याला ही संपत्ती विनामुल्य, विनाकष्ट मिळत असते. ही छोटी मोठी रानफुले, झाडे आपल्या नजरेला, मनाला अगदी गारवा देउन जातात. मनाचा, शरीराचा थकवा ह्यांच्या सहवासाने कुठे दुर पळतो त्याचा पत्ता लागत नाही. फक्त आपण त्यांच्याकडे डोळसपणे पाहील पाहीजे. निसर्गाने दिलेल्या ह्या संपत्तीची नजरेने लूट करुन पहा.

हे गोंडे नेहमीच कोणत्याही रानात, रस्त्यावर स्वागतासाठी ताठ सज्ज झालेले असतात.

तेरडा हा तर सगळ्यांच्याच परिचयाचा. नेहमीच हसत उभे असलेले हे फुल. पिठवरीला ह्या झाडाला पुजेचा मान मिळतो. ह्याची फळ खुप गमतीशिर असतात. लहानपणी ही तयार झालेली फळ तोडायची आणि हलकेच हाताने दाबायची मग हे फळ फुटून त्याचा आकार किडीप्रमाणे होतो. मग ते किडीच्या आकाराचे फळ कोणाच्यातरी अंगावर फेकून घाबरवायचे असा गमतीशीर खेळ असायचा.

ही आहे कोरांटी. माझ्या रानभाज्यांच्या सिरिजमधली भाजी. हे तिचे आलेले फुल. ही फुले आलेली झाडे जिथे मोठ्या संख्येने असतात तेथे काश्मिर असल्याचा भास होतो. लहान असताना आमच्या समोरच्या पडीक जागेत ही झाडे मोठ्या प्रमाणात होती. सगळे त्याला काश्मिरच म्हणायचे. ह्या फुलांमध्ये मधही असते. लहानपणी ही फुले काढून त्याची मध चोखण्याचाही टाईमपास चालु असायचा. तसेच ह्या फुलांचे गजरेही करायचो आम्ही.

अळू हा सुद्धा सगळ्यांच्याच परिचयाचा. त्याला आलेले हे फुल केवड्याच्या पातीसारखे भासते.

हे निसर्गाचं एक इटूकल पिटूकल बाळ अगदी बाळबोधपणे आपल्या बाललिला करत डोलत असत.

निसर्गाच्या ह्या पांढर्‍या फुलांचा अविष्कार अगदी नजर खिळवुन ठेवतो.

हे रोपट पहा कस तोर्‍यात मिरवतय. खाली पसरलेल्ल्या कवळ्याच्या रोपांना सांगत आहे माझी पान तुमच्यापेक्षा लांब आणि रंगित आहेत अगदी मोरपिसासारखी.

निसर्गाने ह्या रोपट्याला पहा कस रंगवुन टाकलय. निसर्गाच्या ह्या वरदानाने हे रोपट स्वतःला आकर्षीत करुन घेत आहे.