स्वर्ग

अन् माझ्या हातातल्या गुलाबाची प्रत्येक पाकळी थरथरली,

कल्पक आणि भावुक. विनोदी नसलेल्या भावपूर्ण कवितेतही सुंदर वाटावी.

कल्पक आणि भावुक. विनोदी नसलेल्या भावपूर्ण कवितेतही सुंदर वाटावी.
-सहमत.

बाकी शेवट मात्र अगदी मजेदार..
- (सर्वव्यापी)प्राजु

अन् माझ्या हातातल्या गुलाबाची प्रत्येक पाकळी थरथरली,

कल्पक आणि भावुक. विनोदी नसलेल्या भावपूर्ण कवितेतही सुंदर वाटावी.

१००% सहमत्...कविता छान विषय नेहेमीचा असुनही मस्त वाटलं वाचुन....

एव्हढ्यात तिची सुंदर सावली रस्त्यावर पडली
अन् माझ्या हातातल्या गुलाबाची प्रत्येक पाकळी थरथरली,
हृदयाचे दरवाजे लागले धडधडू,

या ओळी आवडल्या. प्रेमात पडल्यावर सावली पण सुंदर वाटते. हातातील गुलाबाची पाने थरथरतात आणि हृदयाचे दरवाजे धडधडतात. वाहवा. अप्रतिम कल्पना.

आपल्या नावातील लावण्य कवितेत उतरले सृलाताई.

आणि नंतर अनपेक्षित विनोदी वळण. विनोदी कविता एवढी सुंदर क्वचितच असते. येथे मला परसाईंच्या एका हिंदी कविता आठवली. ते प्रियेच्या सौंदर्याची अभिजात शब्दात तारीफ करतात. सात आठ ओळीनंतर म्हणतात, लेकिन तेरी यादों के मच्छर मुझे सोने नहीं देते.

असो. धन्यवाद आणि शुभेच्छा.

कविता छान आहे...

तात्या.

कविता कुणाचीही असो पण खूपच छान आहे... अस्मादिकास कॉलेजच्या दिवसांची आठवण झाली.

आमच्यावेळीही प्रत्येक नवीन प्रयत्नात काहीतरी असाच फालतुपणा व्हायचा.... पण आम्ही हार न मानता पुन्हा नव्या उमेदीने दुसरं प्रकरण चालू करण्याच्या मागे लागायचो...

दिवाळीत तुझ्या घरी मी आलो पाहुणा
रूप तुझे पाहुनिया केल्या तुजला खुणा
तू ही हासूनी पाहशी झाला मनी आनंद
प्रेमाचा गे तुझिया लागे मजला छंद
मुक्तपणे बोलशी, हासशी पाहून माझ्याकडे
त्या हास्याने होई धक धक हृदयी माझ्या गडे
रुजत होते अजुनी माझ्या मनी प्रेमाचे बीज
तो एके सकाळी ओवाळूनी दिलास धक्का मज
तेव्हाचे ते शब्द तुझे उठले मजला खाया
"भाऊबीज आज असे" वदलीस "भाऊराया"
-अविनाश ओगले