सिनेमे

मलहॉलंड ड्राइव्ह (२००१)

अभिनयक्षेत्रात चमकण्यासाठी बेटी ही तरुण मुलगी हॉलिवूड मध्ये आपल्या काकूच्या घरी आली असते. काकू सध्या घरीं नसतेच- काकू सुद्धा अभिनेत्रीच असते. घरामध्ये बेटी येते तेव्हा घरी आधीच एक तरुण मुलगी असते. ती तिच्या काकूपासून लपून घरी घुसली असते. प्रेक्षकांना आधी दाखवण्यात आले असते की ती मुलगी एका अपघातात सापडली असते, आणि त्याआधी तिला मारण्याचा प्रयत्नसुद्धा झाला असतो. पण आत्ता त्या मुलीला काहीही आठवत नसते, स्वतःचे नाव सुद्धा आठवत नसते. ती पोस्टरवरचे नाव बघून स्वतःचे नाव रिटा आहे असं बेटीला सांगते. मग बेटी आणि रिटा रिटाच्या ओळखीचा तपास करतात- असे सुरुवातीचे कथानक आहे.

दोघी प्रमुख अभिनेत्या खूप सुंदर आहेत- आणि त्यांनी त्यांचे काम पण मस्त केलंय. खासकरून नाओमी वॉट्स ने साकारलेले बेटीचे पात्र. बेटी इतकी सद्गुणी आणि दयाळू का आहे ह्याची उकल शेवटी छान केली आहे.

वरकरणी सरधोपट वाटणारी गोष्ट असली तरी शेवट अत्यंत उलथापालथ करणारा आहे. शेवटामुळे सिनेमा सर्वसाधारण क्राईम ड्रामा न राहता वेगळ्याच सिनेप्रकारात जातो.

हा सिनेमा पूर्ण समजण्यासाठी आणि सगळ्या बाजू नीट समजण्यासाठी शेवट माहीत असल्यावर सिनेमा परत एकदा पाहावा लागेल. तोपर्यंत काही प्रसंग असंबंधीत वाटू शकतात

मी वसंतराव

आज बघितला.

सिनेमॅटोग्राफी एकदम सुरेख आहे. पुणे, नागपूर, उत्तरपूर्व सीमा आणि विशेष म्हणजे लाहोरचे वातावरण अगदी सुरेख दर्शवले आहे. कालसुसंगत दारे, कुलपें हे सुद्धा आवडले (तुंबाड फिल्स).

संवाद लिखाण चांगले आहे. पण ह्या जॉनरामधल्या सिनेमांमध्ये जाणवतो (उदा- काशिनाथ घाणेकर, बालगंधर्व) तसा कृत्रिमपणा इथे अधेमध्ये जाणवतो. अमेय वाघच्या दीनानाथ मंगेशकरांचे सुरवातीचे काही संवाद ऐकल्यावर ट्रेलरमध्ये काय काय घालता येईल असा विचार करूनच सगळं लिहिलंय काय असं वाटलं, पण पुढे खरंच छान प्रसंग लिहिलाय, ज्याने अमेय वाघचे पात्र सगळ्यात जास्त स्मरणीय वाटले (त्याचे आणि वसंताच्या आईचेपण.)
काही ठिकाणी संवाद जास्तच ड्रामॅटिक झाल्यावर हसू आले- उदा. वसंताच्या पहिल्याच कार्यक्रमानंतर काही क्रिटीक येऊन म्हणतात- तुमच्या गायनाला आम्ही कधीच समाजमान्यता मिळू देणार नाही (!). कदाचित तो काळ वेगळा असेल- पण आज हे अत्यंत अनाकलनीय वाटलं. त्यानंतरच थोड्या वेळात शाळेत शास्त्रीय संगीताचा कार्यक्रम असतो- तिथे मुलं खुश होऊन टाळ्या वाजवतात. मग तिथे असा काहीतरी डायलॉग आहे की संगीत तज्ञांपेक्षा पेक्षा मुलांना आवडणे हे जास्त महत्वाचे. तिथेही हसू आले. पण तरीही बराच संयम राखला आहे.

संगीत सौभद्रच्या प्रयोगादरम्यानचा एक जोक लिहिला आहे तो मात्र अफलातून. भरपूर हसू आले.

बेगम अख्तर, वसंताचे मामा यांची पात्रं चांगली लिहिलीयेत. काही मिनिटांसाठीच लावणी गाणाऱ्या एका बाईंचे पात्र आहे- ते अतिशय सुंदर वाटले, खूप छान प्रसंग लिहिलाय. पुलंच्या पात्राचा एका पॉईंट नंतर कंटाळा आला. पुलंचे पात्र सिनेमात बर्याच वेळ जरी असले तरी ते 'क्लिकबेट' म्हणून लिहिलेय का अशी शंका आली. वसंताच्या आईचे पात्र सर्वोत्तम रंगवले आहे.

पटकथा चांगलीये- म्हणजे एका अख्ख्या आयुष्यातून तीन तासाचा आर्क/व्यक्तिप्रवास काढणे आजिबात सोपे नसणार. पण त्यातूनही कथानक छान काढले आहे. संसार वि. गायन संघर्ष कमीत कमी रडारडीत चांगले रंगवले आहे.

अभिनय- सर्वांनी perfectly adequate अभिनय केला आहे. अधे मध्ये गाताना लीप सिंक गडबडले आहे असे काही क्षणांना वाटले. अमेय वाघचे काम आवडलेच- हा तसा अनपेक्षित बोनस म्हणायचा. राहुल देशपांडेंचे काम सुद्धा छानच आहे.

एक ट्विस्ट टाईप काहीतरी सिनेमाच्या शेवटाला आहे ते अगदीच बोगस वाटले. शाळेत निबंध लिहायचो तसं वाटलं- "...आणि झाड बोलू लागले" टाईप. यापुढे काही लिहीत नाही, स्पॉयलर होईल.

संगीत- शेवटी या संगीताचा टार्गेट आडियन्स मी नाही, तरी काही ठिकाणी संगीत चांगलं भिडलं. लावणी तर खूपच सुंदर.
एकूण चांगला सिनेमा आहे. Worth a watch.

गुड टाईम भलताच आवडला, आणि कुठंतरी वाचलं कि गुड टाईमचे वितरक- A24चे वितरक नेहमी व्यवसायासाठी अतिशय उत्तम सिनेमेच निवडतात. सिनेमे नेहमीच हटके असतात, आणि बऱ्याचदा खूप मोठी स्टार कास्ट किंवा सुपरीचीत नावे जोडले नसलेले सिनेमे असतात. (Indie films- इंडिपेंडन्ट सिनेमाचे लघुरूप)

त्यांच्या सिनेमांची यादी पाहता, फक्त काहीच सिनेमे मी पाहिले होते- गुड टाईम, हेरेडिटरी, द रूम, द विच, द लाईटहाऊस. ह्यातले कोणतेही सिनेमे भंकस वाटले नव्हते- सगळे नाविन्यपूर्णच होते. हेरेडिटरी, गुड टाइम्स तर खूपच आवडलेले. द विच, द लाईटहाऊस आणि हेरेडीटरी तिन्ही भयपट आहेत. भयपट पाहायला आवडतात, आणि चांगल्या भयपटांचा कायम दुष्काळ जाणवत असतो, म्हणून भयपट म्हणून दर्शवलेला मिडसोमर बघितला.

कथेचा सेटप असा आहे- डॅनी नावाची तरुणी नुकत्याच एका धक्क्यातून गेली असते- तिची बहीण, आई आणि वडील एकदमच काही कारणाने निर्वतले असतात. त्यामुळे ती उध्वस्त झाली असते. तिचा बॉयफ्रेंड, ख्रिश्चन- हा द्विधा मनस्थितीत असतो. डॅनीची बहीण बायपोलर असते. त्यामुळे डॅनीला पूर्वीही तिची सतत काळजी वाटत असते आणि ती ख्रिश्चनचा आधार घेत असते. ख्रिश्चनच्या मित्रांना हे चुकीचे वाटत असते, आणि डॅनीने ख्रिश्चनवर असे ओझे टाकू नये असे वाटत असते. (ते दोघे तीन वर्षांपासून एकत्र असतात, तरीही !) आणि डॅनीला सुद्धा हे जाणवत असते आणि अपराधीपणाची टोचणी लागत असते. कुटुंबाच्या मृत्यूनंतर तिला कोणीतरी आधार देण्याची गरज वाटतच असते, पण ख्रिश्चनकडें आधार घेण्यास अपराधीपणा वाटत असतो.

ख्रिश्चनचा मित्र जॉश स्वीडनमध्ये त्याचा थिसिस पूर्ण करायला जाणार असतो. त्यांचा पेले नावाचा स्वीडिश मित्र असतो- त्याच्या हार्गा नावाच्या गावी जाऊन त्याची पॅगन (नॉर्स देवतांची आराधना करणारी) कम्युनिटी पाहून त्यावर थिसिसचा एक भाग लिहायचा असा त्याचा प्लॅन असतो- सोबत ख्रिश्चन आणि मार्क नावाचा आणखी एक मित्र सुद्धा जाणार असतात. हि खूप दिवसांपासून प्लॅन केलेली ट्रिप असते तरी ख्रि. ने डॅनीला काहीच कल्पना दिली नसते. आणि मग अपराधी वाटून तो तिला यायचे आमंत्रण देतो (मित्रांना न विचारताच!)- आणि डॅनी स्वीकारते.

यापुढील संपूर्ण सिनेमा स्वीडन मध्ये- हार्गा या कम्युनिटपाशी होतो. हि खूप जुनी कम्युनिटी असते. आणि ९० वर्षांतून एकदा होणारा, देवांना धान्य आणि मांस देण्यासाठी आभार मानायचा कार्यक्रम त्यावर्षी होणार असतो. त्यानंतर हार्गा बद्दल काही डिस्टर्बिंग गोष्टी हळूहळू अमेरिकन गटाच्या समोर येतात. हा भाग हॉरर म्हणून गणला जाऊ शकतो- पण माझ्यादृष्टीने ह्या सिनेमातला सायकॉलॉजिकल थ्रिलर भाग अतिशय कसबीचा आहे. एक शोकमग्न मुलगी आणि तिचा performative बॉयफ्रेंड यांच्या नात्यामधले awkward tension अगदी सुरेख पकडले आहे.

सिनेमा दिसायला आणि ऐकायला अतीव सुंदर आहे. स्वीडनचे निसर्गसौन्दर्य अतिशय मस्त पकडले आहे. सोबतीचे संगीत सुद्धा सिनेमाच्या एक एक टप्प्याला अनुकूल आहे.

हा सिनेमा नेहमीचा भयपट नाही, काहींना भयपट वाटणार सुद्धा नाही. पण मला नक्कीच भयपट वाटला. जम्प स्केअर एखाद्या दुसऱ्या वेळेसच वापरले आहेत.

८/१०
(हेरेडीटरी च्या दिग्दर्शिकाचाच सिनेमा आहे.)
(अमेझॉन प्राईम वर पाहू शकता.)

एका देवभक्त ख्रिश्चन परीचारिकेचा एका मरणासन्न बाईशी संबंध येतो. हि बाई देवावर विश्वास ठेवत नसते, नर्सच्या दृष्टीत काही "पापकर्म" करत असते. नर्स स्वतःला देवाने बाईंचा स्पिरिच्युअल उद्धार करायला पाठवले आहे असे समजत असते. मग तिच्या व्यक्तिगत आयुष्यात वैगेरे ढवळाढवळ करायला सुरु करते.

शेवट एकदम झकास जमलाय-अपेक्षित तोच असला तरी सुरेख घेतलाय. सिनेमा म्हणावा तर धार्मिक विचारांचा पगडा या विषयावर आहे किंवा म्हणलं तर मानसिकरित्या अस्थिर व्यक्तीवर आहे.

नेटफ्लिक्स वर पाहू शकता.

द बाबाडूक हा ऑस्ट्रेलियन सिनेमा पाहिला.
एकटी आई आणि तिचा लहान मुलगा - बाबाडूक नावाच्या भूत/राक्षसाची गोष्ट वाचतात. हळूहळू त्यातल्या गोष्टी त्यांच्या घरात जाणवू लागतात...

If it's in a word, or if it's in a book
you can't get rid of the Babadook.
A rumbling sound and three sharp knocks
ba Ba ba... Dook Dook Dook
That's when you'll know that he's around.

सिनेमा भयपट असला तरी काही मस्त रूपकं आहेत. पूर्ण सिनेमा बाबाडूकच्या ऐवजी अप्रिय आठवणींपासून सुटका मिळवण्यासाठी आहे असे म्हणता येऊ शकते :)

I'll wager with you. I'll make you a bet.
The more you deny the stronger I get.
You start to change when I get in,
the Babadook growing right under your skin

सिनेमा आवडला- नेटफ्लिक्स वर आहे.

ईट फॉलोज

खतरनाक सिनेमा. आवडला!
जे नावाची टिनेज मुलगी तिच्या नवीन बॉयफ्रेंड सोबत सेक्स करते- आणि त्यानंतर तिला त्याच्याकडून समजते, कि त्याच्याकडून एक शाप आता तिच्याकडे ट्रान्सफर झाला असतो. एक बहुरूपी मारेकरी तिच्या मागे लागणार असतो- जो फक्त तिलाच दिसेल, आणि कोणत्याही रुपात येऊ शकेल. तिचा प्राण घेतल्यावर तो मारेकरी पुढील व्यक्तीकडे- म्हणजे त्या बॉयफ्रेंड कडे वळेल- असेच पुढे पुढे. त्या बॉयफ्रेंडला सुद्धा असाच कोणाकडून तरी प्रसाद मिळाला असतो.

तो मारेकरी अगदी हळू असतो- पण सातत्यपूर्ण असतो. त्याची लक्ष्याकडे वाटचाल २४*७ चालू असते. त्याला मारणे किंवा नष्ट करणे शक्य नसते.

जे कडे पर्याय आहेत- पळत राहणे, किंवा शाप ट्रान्सफर करणे- आणि ट्रान्सफर्ड व्यक्ती जास्तीत जास्त वेळ जगेल अशी अपेक्षा करणे.

हॉरर, थ्रिलर- चांगले कॉकटेल आहे.

नेटफ्लिक्स वर आहे- पण जिओ ब्लॉकड आहे भारतात. VPN वापरा किंवा पेशन्स असेल तर 123movies वापरा.

इट कम्स ऍट नाईट (२०१७)
A24 सिनेमा.
प्लॅटफॉर्म- नेटफ्लिक्स

मुख्य संकल्पना आहे-
एक लहानसे कुटुंब- नवरा बायको आणि त्यांचा टिनेज मुलगा- त्यांच्या आजोबांना रोग झाला म्हणून जड मनाने मारून टाकतात. बाहेर पॅन्डेमिक चालू असतो. नक्की काय रोग आहे आणि बाहेरच्या जगाची काय परिस्थिती आहे हे कळत नाही. केवळ रोगाची लक्षणे दिसतात. हा रोग वाढू दिला तर माणूस मरतो, का झोंबी होतो- आपल्याला काही कळत नाही. पण रुग्णाला जगू द्यायचे नाही आणि ताबडतोब संपवायचे अशी पॉलिसी या कुटुंबाची तरी असते. आणि ते सुद्धा बाहेरच्या जगाबद्दल भीती बाळगून राहत असतात. कारण बाहेर जरी इतर लोक असले, तरी कुटुंबाकडे असलेल्या अन्न आणि पाण्याच्या साठ्यासाठी ते हल्ला करतील अशी भीती असते.
जेव्हा कधी कुटुंबातले लोक बाहेर जातात तेव्हा दिसते की सगळी जागा जंगला सारखी असते- यावरून समजते कि हा रोग सुरु होऊन काही वर्षे तरी झालीयेत.

पण काही दिवसांनी त्यांच्या आयुष्यात आणखी एक कुटुंब येते- आणि त्यांच्यासोबत रहायला लागते. दोन कुटुंबांमधला एकमेकांवरचा विश्वास अगदी पातळ दोऱ्याने बांधला असतो. एकेमकांचे रिसोर्स वापरणे हा एकच कॉमन उद्देश असतो. त्यांच्या नात्यामधले वाढत जाणारे टेन्शन आणि त्याची परिणीती- असा सिनेमाचा प्रवास आहे.
सिनेमा चांगला आहे. एका प्रकारे प्रेडिक्टेबल असला तरी प्रभावकारक मांडणी असल्यामुळे कुठेही कंटाळवाणे होत नाही. शेवट अगदी ओपन एंडेड आहे- बऱ्याच प्रकारे झालेल्या घटनांचे स्पष्टीकरण मिळू शकते. काही स्पष्टीकरणांमध्ये सिनेमाच्या नावाचे सुद्धा महत्व आहे.
सायकोलॉजिकल थ्रिलर म्हणता येईल.

जॉर्डन पिलचा (गेट आउटचा दिगदर्शक) Us म्हणून सिनेमा सुद्धा पहिला, इतका खास वाटला नाही. पिलचा नोप म्हणून सिनेमा येत आहे- थेटर मध्ये पाहायचे ठरवले आहे. पिलचा गेट आउट भारी सिनेमा आहे.

२०१८ मध्ये थायलंडची १२ मुलं आणि त्यांचा तरुण कोच थाम लुआंग नामक लांबलचक गुहेत गेलेले, आणि मान्सूनच्या अचानक आगमनामुळे गुहेत झपाट्याने पाणी जमा झाले आणि त्यांचे बाहेर पडणे अशक्य झाले. गुहेमध्ये काही ठिकाणी पूर्ण छतापर्यंत पाणी होते.

त्यांना बाहेर काढण्यासाठी नेव्ही सिल्स, थायलँडची जनता तसेच इतर अनेक देशातले स्वयंसेवक दिवसरात्र झटू लागले. सर्व जगाचे लक्ष मुलांच्या रक्षणावर होते.

त्यांच्या रेस्क्यू मिशनची चित्तथरारक सत्यकथा सिनेमात घेतली आहे. कुठेही अतिरिक्त नाट्यकरण केले नाहीये, संयत पणे घटना उलगडली आहे.

अगदी पाहण्यासारखा सिनेमा !
अमेझॉन प्राईम वर आहे.

जॉर्डन पिलचा तिसरा सिनेमा नोप पाहिला.

आधीचे दोन-

१. गेट आउट- प्रचंड आवडला. थ्रिलर ! खुर्चीवर गोठवून टाकेल असा सिनेमा !

२. अस (Us)- गेट आउट मुळे खूप जास्त अपेक्षा होत्या, पूर्ण नाही झाल्या. पण, सिनेमा वेगळा होता, मेंदूला खाद्य पुरवणारा होता, त्यामुळे जॉर्डन पिल पुढे काय करतो ह्याबद्दल उत्सुकता टिकून राहिली.

नोप-

कॅलिफोर्निया जवळच्या वाळवंटात हेवुड हॉलिवूड होर्सेस नावाची रँच असते. इथे अनेक पिढ्यांपासून हेवूड कुटुंब सिनेमासाठी घोड्यांना हाताळण्याचे, घोडे पुरवण्याचे काम करत असते. आणि, मानवी इतिहासात पहिली चित्रफीत तयार झाली ती होती 'ब्लॅक मॅन ऑन अ हॉर्स' (हे खरेच आहे). तो ब्लॅक मॅन ह्या हेवूड कुटुंबाचा पूर्वज असतो. तेव्हापासूनच हे कुटुंब सिनेमा-घोडा व्यवसायात असतात.

एके दिवशी अचानक आकाशातून काही गोष्टी खाली पडतात. त्यात एक नाणे ओटीस सिनियर हेवूड, म्हणजे कुटुंबप्रमुखाच्या डोज्यावर वेगाने आदळते आणि ते मरतात. सरकारी यंत्रणांकडून विमानातून ह्या गोष्टी पडल्या असल्याचे कारण दिले जाते, जे खरेतर ओटीस ज्युनिअर उर्फ ओजे ला पटत नाही.

आता पूर्ण व्यवसाय पाहणे ओजे आणि त्याची लहान बहीण एमराल्ड 'एम' वर आले असते. पण सीजीआय जमान्यात धंदा बसत चालला असतो, एकेक ठरत घोडे विकायची वेळ आली असते.

सोबतच, फार्मवर विचित्र गोष्टी घडत असतात. काही घोडे नाहीसे झाले असतात, आणि ओजेला एक दिवस एक प्रचंड उडती तबकडी दिसते. तो आणि त्याची बहीण एलियन शिपचे शूटिंग करून श्रीमंत होण्याचा प्लॅन करतात. त्यावर पुढे सिनेमा आहे.

The Handmaiden (Amazon prime)
पार्क चान वुक म्हणून साऊथ कोरियन दिग्दर्शकाचा सिनेमा पाहिला. Erotic-thriller. (ह्या दिग्दर्शकाचा oldboy नावाचा सिनेमा पण जगप्रसिद्ध आहे.)

ओकजू म्हणून एक तरुण कोरियन मुलगी एका श्रीमंत जॅपनीज माणसाकडे त्या माणसाच्या दिवंगत बायकोच्या बहिणीच्या मुलीची सोबती (handmaiden) म्हणून नोकरीला लागते. ती मुलगी (लेडी अगासी) आणि ओकजु जवळपास समवयस्क असतात. ओकजु अनाथाश्रमात वाढलेली असते, तर लेडी अगासी तिच्या काकाच्या (म्हणजे, तिच्या आईच्या बहिणीच्या नवऱ्याच्या) क्रूर छायेत. अगासीशी लग्न केल्याशिवाय काका खरोखर श्रीमंत होणार नसतो. तो उपभोग घेत असणारी संपत्ती अगासीचा ट्रस्टी म्हणून उपभोगत असतो. त्याला जुनी पुस्तके, चित्रं जमा करण्याचा छंद असतो. म्हाताऱ्याचे त्याच्या नातीच्या वयाच्या अगासीशी लग्न करण्याचे प्लॅन असतात. अगासीचा चित्रकला शिक्षक काऊंट तिच्यावर लाईन मारत असतो. हा काऊंट एकदम देखणा असतो आणि स्वताला पोरी पटवण्यात एक्स्पर्ट समजत असतो.
ओकजू आणि अगासी मध्ये चांगली मैत्री होते, पण मग समजते की ओकजू ही काऊंटची पार्टनर असते. काऊंट खरेतर काऊंट वैगरे काही नसतो, तर एक आर्ट चोर, फॉर्जरी करणारा असतो. ओकजु पण एका चोर, फोर्जरी करणाऱ्या सिंडिकेट मधून आली असते. ती अगासीशी जवळीक करून अगासीला काऊंटच्या प्रेमात पाडायचे म्हणून आली असते. एकदा अगासीशी लग्न केले की तिला वेडी ठरवून संपत्ती हडपायचा काऊंटचां प्लॅन असतो. मोबदला म्हणून ओकजूला अगासीचे सगळे कपडे, दागिने आणि वर पैसे मिळणार असतात. (इथे गंमत आहे. सुरुवातीला सीन आहे, ओकजू जपान्याच्या घरी चालली असते तेव्हा तिची अनाथाश्रमातील बहिण "तुझ्याऐवजी मी जायला हवे होते ग..." असे ओक्साबोक्शी रडत असते. तेव्हा ओकजूच्या वाटचे खडतर काम तिच्या ऐवजी आपल्याला मिळावे असे ती म्हणते आहे असे वाटते. नंतर तोच सीन परत दाखवला आहे तेव्हा ती पैसे आणि दागिने आपल्याला मिळायला हवे होते म्हणून रडते आहे समजते.)
पण स्वार्थी ओकजू आणि भाबडी अगासी एकमेकांच्या प्रेमात पडतात. पुढेही अनेक ट्विस्ट आहेत. Erotica म्हणून उत्तम, आणि कथा सुद्धा एकदा बघण्यासारखी नक्की आहे.

The Wicker Man पाहिला. मिडसोमर आणि ह्याच्या कथेत खूप साम्य वाटले.
एक पुराणमतवादी ख्रिश्चन पोलीस इन्स्पेक्टर एका हरवलेल्या मुलीच्या शोधासाठी समरआयल म्हणून छोट्याश्या बेटावर जातो. ते बेट हे संपूर्ण एका लॉर्ड समरआयलच्या मालकीचे असते. बेटावरील लोकं त्याच्या प्रश्नांची व्यवस्थित उत्तरे देत नसतात. हरवलेली मुलगी ज्या बाईंची मुलगी असते ती सुद्धा ही कोण मुलगी माहीत नाही असे म्हणत असते. पण त्या पोलिसाला काहीतरी काळेबेरे आहे असे वाटत असते. पुढे त्याला हे पण समजते की त्या बेटावरील लोक पेगन धर्म पाळत असतात, आणि त्याच्या दृष्टीतून "अश्लील" गोष्टी करत असतात. पुढे रहस्य उलगडते. सर ख्रिस्तोफर ली लॉर्ड समरआयलच्या भूमिकेत आहेत. लॉर्ड ऑफ द रिंगज मध्ये सारुमान असणारे ली त्यांच्या गंभीर आवाजाने ओळखता येतात.

Anatomy of a fall पाहिला. फ्रेंच सिनेमा आहे. एका माणसाचा घरात वरच्या मजल्यावरून पडून मृत्यु होतो. काही कारणांमुळे त्याच्या बायकोवर संशयाची सुई वळते. तिथे असणारा एकमेव साक्षीदार म्हणजे त्या दोघांचा लहान आंधळा मुलगा असतो. (त्याचे आंधळे असणे कथेत फार काही योगदान देत नाही, हे खटकले.)

कोणतेही नाते कॉम्प्लेक्स असते, आणि त्यावर न्यायनिवाडा करण्यासाठी संपूर्णतः नात्याची ओळख होणे गरजेचे आहे. त्यातल्या एखाद्या तुकड्याला उचलून तुम्ही जज करू शकत नाही हा मुद्दा सिनेमात मांडला आहे. कोर्ट रूम ड्रामा आहे. मुख्य अभिनेत्रीने खूप मस्त अभिनय केला आहे.

इन्वेजन ऑफ बॉडी स्नॅचर्स बघितला. हा १९७८ सालचा सिनेमा आहे, मूळ १९५६ सालच्या ह्याच नावाच्या सिनेमाचा रिमेक. हेल्थ डिपार्टमेंट मध्ये काम करणाऱ्या एका बाईंना अचानक आपला नवरा वेगळाच वागतो आहे असे वाटू लागते. इतका वेगळा की हा आपला नवरा नाहीच ह्याची तिला खात्री पटते. ती हेल्थ डिपार्टमेंट मधल्या तिच्या मित्राला ह्याबद्दल सांगते, आणि तो तिला एका सायकॉलॉजिस्टकडे घेऊन जातो. तिथे तिला समजते की अशी इतरही लोकं असतात ज्यांना आपल्या जवळचे एकदम विचित्र झालेत असे वाटत असते. आणि ही सगळी "वेगळी" लोकं अगदी संशयास्पद असतात. ही खरेतर अनोळखी असलेली लोकं एकमेकांशी बोलत असतात, त्यांचे काहीतरी संगनमत चालले असते. प्राईम व्हिडिओ वर आहे.

भारी सिनेमा आहे. सुरुवातीच्या भागात पॅरानॉइया मस्त दाखवला आहे. रोजमेरिज बेबी हा सुद्धा असाच सिनेमा होता ज्यात मुख्य पात्राला काहीतरी भयंकर कट चालला आहे असा सुगावा लागला असतो पण इतरांच्या वागणुकीमुळे ते पात्र आणि प्रेक्षक म्हणून आपणही शेवटपर्यंत शंकाग्रस्त राहतो की हा अतार्किक पॅरानॉइया आहे की खरेच काही गंभीर कारस्थान आहे.

सॅमबहादूर पाहिला. आवडला. विकी कौशलने भूमिका उत्तम वठवली आहे. मधले एक गाणे खूप आवडले.
युद्ध कसे जिंकले, स्त्रॅटेजी दाखवणे ह्यावर आणखी भर द्यायला हवा होता असे वाटले.

District 9
साऊथ आफ्रिकेत जोहानसबर्ग वर एके दिवस एक अवाढव्य स्पेसशिप येते. ते काही वर्ष तसेच राहते, त्याची दारे उघडत नाहीत. शेवटी माणसच वर शिपपर्यंत जाऊन दार फोडून आत जातात. तिथे लक्षावधी खंगलेले एलियन असतात. त्यांना खाली आणले जाते. तिथे त्यांना quarantine करण्यात येते. काही वर्षांत तिथे एलियन्सचा घेट्टो तयार होतो - डिस्ट्रिक्ट ९.
वीस वर्षे जातात, आणि आता लोकल लोकं आणि प्रॉन्स असे नाव पडलेले एलियन, ह्यांच्यात भांडणं चालू झाली असतात. त्यामुळे सरकार एलियनना जबरदस्तीने स्थलांतरित करण्याच्या प्रयत्नात असते. त्यासाठी सर्व्हे करायला एक टीम डिस्ट्रिक्ट ९ मध्ये गेली असते. तिथे त्यातल्या एका माणसाचा योगायोगाने महत्त्वाच्या एलियन टेक्नॉलॉजीशी संबंध येतो, आणि त्या माणसाचे आयुष्य बदलते.

उत्तम ॲक्शन पट. चांगली करमणूक झाली. Hulu वर आहे.

ड्यून २
ड्यून २ बघितला. सिनेमॅटिक मास्टरपीस. खरेतर ड्यून कादंबरी पडद्यासाठी अवघड आहे. पाहिला सिनेमा किंचित धिमा होता, कारण पहिल्या पुस्तकातले सगळे मटेरियल कव्हर करायला दोन सिनेमे लागणार होते. पहिल्या सिनेमात पार्श्वभूमी तयार केली गेली. ह्या सिनेमात मिथक सुरू होते. ड्यून मालिकेची प्रमुख थीम आहे - संपूर्ण लोकसंख्येला पेटवू शकणारा नेता खूप हानिकारक ठरू शकतो. ही कल्पना विस्ताराने मांडण्यासाठी इस्लामशी समांतर असा काल्पनिक धर्म आणि त्या धर्माचा मसिहा पॉल अर्टेडीस उर्फ मु'आदीब आणि त्याच्या वंशजांची जीवनकथा ह्या मालिकेत येते. अतिशय थरारक सिनेमा. पहिला बघितला नसेल तर पहिला बघून मग हा आवर्जून बघणे सुद्धा वर्थ इट आहे हेमावैम.
आता ड्यून मसायाची वाट बघणे आले. (पुढचा भाग.)

गॉडझिला-मायनस वन बघितला. जबरी आहे.
Toho ही जापनीज कंपनी गॉडझिला, काँग इत्यादी पात्रांची मालक आहे. त्यांनी हॉलिवूडला (मॉनस्टरव्हर्स साठी) सिनेमांची परवानगी दिली आहे तरी त्यांचे स्वतःचे सिनेमे सुद्धा येत असतात. शिन गॉडझिला आणि २०२३ चा गॉडझिला मायनस वन हे टोहोचे मॉडर्न गॉडझिला सिनेमे आहेत. हॉलिवूडच्या सिनेमांपेक्षा कथेवर जास्त भर देणारे सिनेमे आहेत.

मायनस वन - दुसऱ्या विश्वयुद्धातल्या पराभवानंतर जपान अनेक बाबीत देशाच्या इतिहासातील सर्वात खालील पातळीवर होता - शून्य पातळीवर. ह्याच परिस्थितीत गॉडझिला टोकियो वर चालून येतो - म्हणून गॉडझिला मायनस वन.

शिकिशिमा हा एक तरुण कामिकाझे पायलट असतो - शत्रूच्या जहाजावर धडकून विस्फोटात ठार होणे ही त्याची ऑफिशियल जबाबदारी असते. तो शेवटच्या क्षणी मागे फिरून एका बेटावर उतरतो. तिथे असलेले जपानी सैन्य कर्मचारी त्याच्याकडे आपले कर्तव्य चुकवणारा म्हणून बघत असतात. खोल समुद्रात राहणारे मासे मृतावस्थेत मोठ्या प्रमाणावर त्या बेटाच्या आसपास तरंगू लागतात आणि ह्या कॉलिंग कार्डच्या पाठोपाठ खुद्द गॉडझिला अवतरतो. मोक्याच्या वेळेस गॉडझिलाकडे बघून विमानातला शिकिशिमा स्तब्ध होतो, आणि त्याच्यासमोर बेटावरील जवळपास सगळे गॉडझिलाकडून मारले जातात.
युद्ध संपते. शिकिशिमा बॉम्बिंग मध्ये उद्ध्वस्त टोकियोत परत येतो. घर, आई वडील - काही शिल्लक नसते. "सरव्हायव्हर्स गिल्ट"ने त्याची मनस्थिती विदीर्ण असते. आपण ड्युटी चुकवणारे कामिकाझे पायलट आहोत, आपल्या मुळे अनेक लोकं गॉडझिलाकडून मारली गेली हे विचार त्याला पोखरत असतात. निव्वळ योगायोगाने त्याला एका परिवाराची जबाबदारी मिळते, आणि तो युद्धात अमेरिका आणि जपानने समुद्रात पेरलेल्या अगणित सुरुंगांना शोधून निष्फळ करण्याची धोकादायक नोकरी घेतो. नवीन कामात आणि घरात थोडी स्थिरता येत असते तोच त्याचा आणि त्याच्या सहकाऱ्यांचा खोल समुद्रात गॉडझिलाशी संपर्क होतो. गॉडझिला टोकियो वर चालून येणार हे समजल्यावर शिकिशिमाचा भूतकाळ परत त्याला छळू लागतो.
व्हिज्युअल इफेक्टचा ऑस्कर मिळालेला. खरेतर व्हिज्युअली सिनेमाचे कमी बजेट जाणवते पण कुठेही वावगे वाटत नाही. कथेतली पात्रं मस्त लिहिली आहेत. पाहण्यासारखा सिनेमा.

(बघण्यासाठी दोन पर्याय - अमेझॉन प्राईम vpn करून जपान. किंवा पायरसी. तिसरा पर्याय सध्या उपलब्ध नाही.)

दोन f1 रेसिंगवरचे सिनेमे पाहिले. पहिला फोर्ड वि फरारी. केन माईल्स आणि कॅरोल शेलबी ह्या जोडीची गोष्ट आहे. ह्या दोघांनी फोर्डच्या गाडीवर काम करून फरारीस नमवण्याचा कसा प्रयत्न केला ह्यावर सिनेमा आहे. ह्यात मग माईल्सचा विचित्र स्वभाव, फोर्ड मधले ब्युरोक्राटीक अडथळे वैगेरे वैगेरे गोष्टी येतात. ख्रिश्चन बेल आणि मॅट डिमन असून सुद्धा सिनेमा ठीक ठीक वाटला. उगाच खेचला आहे असे काही ठिकाणी वाटले.

रश हा दुसरा सिनेमा. ह्यात निकी लौडा म्हणून ऑस्ट्रीयन रेसर आणि जॅक हंट ह्या ब्रिटिश रेसर मधली चुरस दाखवली आहे. अत्यंत calculating असणारा निकी आणि आतातायी जेम्स हंट ह्यांची पात्रे छान रंगवली आहेत. सिनेमा खूप आवडला. एकमेकांविरुद्ध स्पर्धा करताना स्वतःचे प्राण अधिकाधिक धोक्यात घालणाऱ्या हया रेसर्सच्या खऱ्या कथेत ड्रामा ओतप्रोत भरला आहे.