निळाई......

निळाई......

टोरोंटो च्या उत्तर-पश्चिमेस साधारण अडीचशे किमी वर ब्रूस पेनिन्सुला (द्वीपकल्प) आहे. द्वीपकल्प म्हणजे पाण्यात घुसलेला जमिनीचा सुळका. "लेक हुरॉन" या प्रचंड सरोवरात घुसलेल्या या निमुळत्या सुळक्याच्या टोकावर, टोबरमोरी हे अतिशय सुबक आणि आटोपशीर असे लहानसे गाव आहे. आजवर टोबरमोरीला जायचा तीन वेळा योग आला. सुदैवाने तीनही वेळा वेग-वेगळ्या ऋतूत बदलत जाणारी इथली निळाई डोळे भरून बघता आली.

दहा वर्षांपूर्वी टोबरमोरीला प्रथम आलो तेव्हा उन्हाळा होता. कॅनडासारख्या थंड देशात उन्हाळा इतका प्रखर असू शकतो याची कधी कल्पनाही केली नव्हती. लेक हुरॉन च्या काठाकाठाने हिंडून दमलो तेव्हा कुठलीही तमा न बाळगता या मोरपंखी-निळ्या रंगाच्या पाण्यात सरळ तोंड बुडवून घटाघटा पाणी प्यालो आणि तृप्त झालो.

फ्लॉवरपॉट आयलंड

दुसऱ्या खेपेस टोबरमोरीचे वेगळेच रूप बघायला मिळाले. इथल्या पावसाने न भूतो ना भविष्यती असे झोडपून काढले की विचारता सोय नाही. तरीही दुसऱ्या बाजूस निसर्गाचे विराटपर्व दाखवून मी कायम या जागेचा ऋणी राहीन अशीही सोय करून ठेवली.

ऐन थंडीत ही जागा एखाद्या "घोस्ट टाऊन" सारखी असते. सभोवति फक्त पांढरा आणि निळा रंग. हाडं गोठवणारी थंडी आणि सर्वत्र सामसूम. पण हा सुद्धा एक वेगळा आणि सुखद अनुभव असतो.

थंडीच्या या कडाक्यात रेस्टॉरंट्स उघडी नसली तरी कॅनडातले माझे सर्वात आवडते शॉपिंग सेन्टर LCBO, म्हणजेच (लिकर कंट्रोल बोर्ड ऑफ ऑंटेरियो) हे मात्र नेहमीच "वॉर्म वेलकम" करते.