पंचम पुरीवाला.. एक श्रद्धास्थान..!

आगामी : इडलीडोश्याची पंढरी - माटुंग्याचं मणिज लंच होम..

सुरेख .. 3 वाजलेत .. ५ वाजेपर्यंत येउंद्या पुढील लेख
तुमचे लेख म्हणजे साला पर्वणी असते महाराजा :)

पुण्याच्या नान्या, जागा हो २४ तास मुंबैच्या तात्याचे आहेत ! चितळे, बेडेकर, श्री, सगळ्या श्रद्धास्थानांची लैन लाव गड्या !

वाचून जल्मात पहिल्यांदा आपण मुंबैकर नसल्याबद्दल खंत वाटली.

चार पाच पिढ्या मुंबईत घालवूनसुद्धा स्थलांतरितांच्या पाचव्या पिढीने भाईकाका, आण्णा आणि बाबूजींसारख्या मराठी मानबिंदूंच्या निस्सीम भक्ताचे स्वागत

आओ भाई.. आज बहोत दिनोंके बाद दर्शन दिये.. "

अशा भय्यास्टाईलने करावे आणि त्या मराठी माणसाने मिटक्या मारत पाणीपुरी हाणावी याची मिपाकर म्हणून शरम वाटली.

हे तातुडी, एक लेख "जिलबी"वर पण लिहा ना... प्लीज प्लीज प्लीज...

अत्यंत साध्या पण उत्तम रेस्टॉरंटची ओळख करून दिल्याबद्दल धन्स रे!
जेवणात सोडा मारलेला नसतो हे तर फारच महत्वाचं :)

तात्या, 'बोरीबंदर' ह्या एकाच शब्दात जिंकलस गड्या.. साला हल्ली सी.एस.टी नाहीतर व्हीटी शिवाय कोणी हाक नाही मारत त्याला.. ६५, ६६, ६९ किंवा कुठल्याही बशीत 'बोरीबंदर' हा शब्द हद्दपार झालाय..
पुरीवाल्याकडे जाऊन बघायला हवे एकदा.. पण तिकडे गेलो की विठ्ठल भेळ, बादशाहा आणि मागे भगत ताराचंद सारख्या भुरळ घालणार्‍या इतक्या गोष्टी आहेत की बस्स! आणि हो ते जाताजाता कामताला नावं ठेव्ण्याचं काम नाय हां.. सुविधा आहे ना समोर फोर्ट चं ते तोंडात मारेल कुणाच्याही.. हाटेल चालवावं तर कामतांनीच.. साला पुण्यात हे तुळ्ळू कामत मात्र फार दिसत नाहित ह्याचं वाईट वाटतं!

आजचा गृहपाठ - जगनसेठचे व्यक्तीचित्र लिहा.
थीम-
साधारण दुकान सुरु व्हायची वेळ, जगनसेठ व प्रोटॅगॉनिस्ट यांची भेट, जगनसेठ भीमाण्णाचे फॅन, मग काय सुरवातीला हा कोण आला पासुन आपण साला ह्या प्रोटॅगॉनिस्ट चे कट्टर फॅन व पुढे पुढे निस्सीम भक्त असा जगनसेठचा प्रवास.
दरवेळी गेलो की आवडीने प्रोटॅगॉनिस्ट फर्माईश करुन गाउन घेणार. प्रोटॅगॉनिस्ट चे कौतुकच कौतुक, थरथरत्या हाताने शेवटच्या दिवशी पण प्रोटॅगॉनिस्टला पुर्‍या भरवून, ठंडा पाजून जगातून एक्झीट घेणार जगनसेठ

सहाय्यक शब्द, - साला, कोणकुठला, फॅन, भक्त, भीमण्णा (हा शब्द सूचक जागी एकदाच किंवा दोन वेळा पुरे पण एका भीमाण्णाच्या वाक्यात चार मी, माझे, मला, आपणही हवे), कौतुक, समाधान, मान, सन्मान, माज

पुरीभाजी व जेवणाच्या थाळीचे एवढे चपखल वर्णन वाचून लगेच पंचम पुरीवाल्याकडे जावेसे वाटत आहे.

माझ्या लहानपणीपासून अफाट लोकसंख्येमुळे मुंबईवर खूप ताण आहे असे वर्तमानपत्रांत रोज रोज वाचल्यामुळे कशापायी त्यात भर घालावी या विचाराने मुंबईत कधी निवांतपणे फिरलोच नाही. एकदाच काय काही तासांसाठी दक्षिण मुंबईत चक्कर टाकली.

अवांतर प्रतिक्रिया वाचून काय म्हणावे कळत नाही.

तात्या सध्या एकामागून एक बरेच लेख टाकत आहेत, बऱ्याच नवीन सदस्यांची ह्याच कारणासाठी खिल्ली उडवली जाते वगैरे सगळे मान्य. त्याबद्दल लिहीले तर एकवेळ समजू शकतो.

पण येथील ज्येष्ठ सदस्य आणि संपादक/ सल्लागार यांच्या काही खोचक वैयक्तिक टोमणे मारणाऱ्या प्रतिक्रीया वाचून अचंबा आणि खेद दोन्ही वाटले. मला भूतकाळात काय झाले याची बऱ्यापैकी कल्पना आहे पण ते सगळे ह्या आणि इतर धाग्यांवर का? अनेक नवीन सदस्य जे वयाने/ अनुभवाने तात्यांपेक्षा लहान असतील त्यांनीही वाहत्या गंगेत हात धुवून घेतले आहेत.

असो ह्या निमित्ताने बरेच जुने आय डी लिहिते झाले हेच काय ते चांगले म्हणायचे.

लेख आवडला..

तात्या, लेख आवडला. जुन्या आठवणी ताज्या केल्यास.
पण आता त्या पुरी-आलूरश्श्याच्या चवीच्या आठवणीने जीभ खवळली आहे त्याचं काय करू?
:)
अवांतरः लंबूटांगच्या प्रतिसादाशी सहमत.

लंबूटांगच्या प्रतिसादाशी सहमत.
अवांतर ह्याच परिसरातील पंचतारांकित हॉटेलात प्रशिक्षण घेतल्याने ह्या उपाहारगृहात जायचा योग बरेचवेळा आला आहे. सात्त्विक जेवण हीच त्याची खरी ओळख ,
असेच दाक्षिणात्य सात्त्विक जेवण येथे मिळते.

अनेक जुने आयडी येथे जुने हिशेब चुकते करण्यासाठी आवर्जून आले,
एरवी मिसळपाव चे त्यांना वावडे का असते हें समजू शकत नाही..
मिसळपाव वरील नित्य नियमित राबता असणार्या सभासदांचा जिलबी पाडू प्रवृत्तीवर राग मी समजू शकतो व त्यांच्याशी अंशतः मी सहमत आहे.

ह्या लेखातील वर्णनाचा काही भाग जमला नाही.
१ पंचम चे दुकान साधेसुधे पण न सजवलेले आहे.
२ स्वच्छता नाही. ताटं वाट्या तेलामुळे आणि व्यवस्थित न धुतल्यामुळे ओशटच असतात.
३ हॉटेल मुमनपाच्या ग्रेड प्रमाणे ग्रेड /३ चे आहे त्यामुळे वेटर स्वछ युनीफॉर्ममध्ये नसतात.
४ पंचम पुरी प्रसिध्द आहे ते त्याच्या झोलवाल्या झांसी ररश्शासाठी आणि वाडग्यात ठेवलेल्या वाफवलेल्या मिर्च्यांसाठी. रश्शाच्या सोबत लाल भोपळ्याची भाजी असते.
५ पंचमच्या लेखात मसाला पुरीचा उल्लेख नाही त्यामुळे लेख अर्धाच राहीला असे वाटते.
६ माझी वैयक्तिक ओळख नाही पण माझ्या माहीतीप्रमाणे पंचमवाला आता सिरीअल फायनान्सींगच्या व्यवसायात आहे. पण ही माहीती अवांतर आहे.

पंचमसोबत बाज्च्या गल्लीतल्या भारतीय मिष्टानला कढी-खिचडी खाण्यासाठी जरूर भेट द्यावी.

लेख आवडला.

खरतर आपण प्रत्येक वेळी सर्वच हॉटेलात मिष्ट्टान्न खाण्यास जात नाही. जवळ जवळ ९०% लोक आपआपले पोट भरण्यासाठी जातात.पण अजुनही त्यात सरळसाधी अशी कित्येक हॉटेल टिकुन आहेत कि त्याची चव व जिव्हाळा त्यात्या हॉटेलात आपल्याला पुन्हा पुन्हा ओढुन घेवुन जातो.मुंबईत किंवा मोठ्या शहरात अशी खुप हॉटेल ,ठेले आहेत कि त्यात खुप रुचकर पदार्थ मिळतात. ५ रुपयात मिळणार बॉम्बेवडापाव हा तर माझ्यासाठी खुपच आवडणारा पदार्थ आहे.
कोल्हापुर ला मिळणारी राजाबापुची भेळ,किंवा फडतरेंची मिसळपाव हे नादखुळाच.तसेच काही हॉटेलात मटकी उसळ ,चपाती,लोणचे,वरण.भात व पापड असा साधा मेन्यु देखिल खुप सुंदर बनवतात.
तात्यांनी खुपच सुंदर लेख बर्‍याच दिवसानी लोहल्याबद्दल त्याचे आभार मानतो

तसेच सुंदर लेखाला बर्‍याच ठिकाणी काही प्रतिसादानी गालबोट लावले आहे,ते जर टाळता आले असते तर खुप बरे झाले असते. कारण वडापाव किंवा पुरीभाजी खाताना चुकुन खडा आला तर चव बिघडते तसे झाले आहे.
असो तात्या तुम्ही असेच लिहित रहा.

पण तात्याबांचे लेख आले, की अनेक मृत आयडी* पुन्हा जिवंत होतात आणि मिपावरती वावरायला लागतात ह्याचे मला कायमच कौतुक वाटत आले आहे.

*म्हणजे जे कधी लॉग-ईन केलेले देखील दिसत नाहीत.

या पुरीवाल्याबद्दल फारसे माहीत नाही पण आगामी लेख खरेच मनीज इडलीवाल्याचा असेल तर वाट बघतोय.. आम्ही बाजूच्याच राजाशिवाजीचे.. परीक्षा संपल्यावरच्या कित्येक पार्ट्या तिथेच झाल्यात.. तेथील आकर्षण म्हणजे एकच... हवे तितके सांबार चटणी .. पोटभर आणि मोफत... ये उ द्या लेख...

आता
टिव्हिवरील कोणत्याही भाषेतील कुकिंगवरचे कार्यक्रम पाहा १कांदा तळणे २गरम
मसाला आणि टोमेटो घालून रगडणे ३गुळ सोडून किचिनमधल्या सर्व पदार्थ घालणे
४पुढे त्यात पनीर ,चिझ (तीन प्रकार),ओलिव ओईल ,अजिनोमोटो ,चायनिज सॉस वगैरे
महागडे पदार्थ घालणे याशिवाय काही कमी पदार्थात खायचे जिन्नस होत नाहित हा
समजायचा जमाना आहे विसोबा . माहेश्वरचे खुराक लाडू अथवा अबू स्टेशनची
मटक्यातली रबडिची मलापण आठवण येते .

खुप छान

खर तर मी तुमचे आधीचेही लेख वाचले आहेत. मला ते मनापासुन आवडले. खर तर लेख किती येतात त्यापेक्षा लेखांची वाचनीयता किती आहे, वाचणार्‍याला आनंद देण्याची ताकद किती आहे ह्याला महत्त्व द्यायला हवे. तुमचे सगळेच लेख वाचनीय असतात. त्यामुळे ते येत रहावेत व आम्हाला वाचन आनंद मिळ्त रहावा ही नम्र विनंती.