मनसेचे भवितव्य

हा एक दुवा पाहा -- थोडे वेगळे विश्लेषण आहे. (आपल्याला वेगळे काहीसे आणि मनसेच्या भविष्याविषयी हवे म्हणालात त्यास हे लिखाण पूरक आहे असे वाटल्याने दिले आहे)

http://www.dailypioneer.com/211028/In-politics-it-is-the-future-that-mat...

Shiv Sena’s two dimensions . (His nephew Raj Thackeray walked into vacant space)
(१) In rural Maharashtra it is the regional, Marathi-centric alternative to the Congress, playing the democratic game with a slant but within the framework of conventional politics. Its urban manifestation is different. (२) In Mumbai, particularly, and in Pune, to a lesser degree, the Shiv Sena’s success has been through the sharp articulation of grievance and local pride, through a sensational rhetoric and, when required, violent agitation.

Mr Raj Thackeray picked up 23.35 per cent of the vote in Mumbai. Translate that figure into ground reality and it becomes more comprehensible. If roughly half the vote of Mumbai is Marathi, then the nephew took around half the Marathi votes cast. This is a huge swing, with an impact extending far beyond the 13 seats that he won.

अक्षय छान चर्चाविषय. मनसे हा पक्ष सध्या मराठी हा मुद्दा घेऊन पुढे निघाला असला तरी राज यांच्या भाषणात अनेक नागरी मुद्दे येतात (निदान आत्ता तरी). अतिक्रमण, अरूंद रस्ते, कुचकामी ठरलेल्या पाणीयोजना, झोपडपट्टया वगैरे वगैरे. या मुद्यावंर प्रस्थापित पक्ष फारसे काहीच बोलत नाहीत. त्यात कॉंग्रेसने तर मुंबईत २००० पर्यंतच्या झोपड्या अधिकृत ठरवल्या आहेत. (तो त्यांचा मतदारही आहे.) त्यामुळे या सगळ्यांविषयी चीड असणारा एक वर्ग आहे. या झोप़ड्यात (निदान मुंबईत तरी) रहाणारा मराठी वर्ग कमी आहे. त्यामुळे नागरिकरणाला योग्य दिशा हवी असे म्हणणारे आणि मराठी अशा मंडळींचा पाठिंबा राजला मुंबईत मिळाला आहे. उर्वरित महाराष्ट्रात त्याने शहरांचा योग्य विकास व्हावा ही भूमिका घेऊन काम केल्यास त्याचा फायदा मर्यादीत का होईना पण नक्की मिळेल. शरद पवारांची एक मुलाखात मतदानाच्या दिवशी ऐकली. ते फार छान बोलले. महाराष्ट्र हे देशातील सर्वांत वेगाने आणि मोठ्या प्रमाणात शहरीकरण होणारे राज्य आहे. सहाजिकच या शहरांचे प्रश्न ग्रामीण भागाच्या तुलनेत निराळे आहेत. ते जाणून घेऊन त्याची सोडवणूक करण्यात राष्ट्रवादी कॉंग्रेसचे नेते कमी पडतात. कारण ते नेतेही ग्रामीण भागातून आलेले आहेत, हेही पवारांनी मान्य केले आहे. राज्यात शहरी मतदारसंघांची संख्या १३० आहे. ही पुढेही वाढत जाणार. याचा अर्थ या शहरांचे प्रश्न मांडणार्‍या पक्षाला पुढे वाव आहे. कॉंग्रेस-राष्ट्रवादी यांचा आधार प्रामुख्याने (अपवाद वगळता) ग्रामीण भागात आहे. इथे मनसे महत्त्वाची भूमिका बजावू शकते.

तिकडे शिवसेनेने उद्धवने हक्काचा शहरी (आणि मराठी) मतदार सोडून ग्रामीण भागात शिवसेनेचे पाय रोवण्याचा प्रयत्न केला. पण त्यात त्यांना यश आले नाही. (याचा अर्थ त्याने शेतकरी आत्महत्येचा मुद्दा उचलला ही चुक केली असे नाही. उलट शिवसेनेला भावनिक आंदोलनांपासून 'जमिनी' प्रश्नांकडे नेण्याचा तो स्तुत्य प्रयत्नच होता. पण तो अपयशी ठरला.) विदर्भात शेतकर्‍यांसाठी मोठे आंदोलन करूनही त्यांना जेमतेम नऊ जागा मिळाल्या.

(भोचक)
हा आहे आमचा स्वभाव