केरळ कन्याकुमारी लेखमाला : दिवस तिसरा "थेकडी"

आधीचे भाग
1)पूर्वतयारी

2)केरळ कन्याकुमारी लेखमाला: दिवस पहिला

3)केरळ कन्याकुमारी लेखमाला: दिवस दुसरा

     आज आम्हाला थेकडी ला जायचे होते. थेकडी हे पेरियार अभयारण्यासाठी प्रसिद्ध आहे. सकाळी उठल्यावर येथील प्रसिद्ध “सर्वना भवन” येथे आम्ही नाश्ता करण्यासाठी गेलो. हे मुन्नार मधले एक अतिशय उत्तम व मस्ट ट्राय असे हॉटेल आहे. इथे आम्ही इडली, मेदुवडा, डोसा, पोंगल व त्याचबरोबर अप्पम आणि गोड नारळाचे दूध हे पदार्थ ट्राय केले.

     हा एक अतिशय उत्तम अनुभव होता. केरळमध्ये अप्पम हे व्हेज कुर्मा/अंडा करी/फीश करी बरोबर खातात. पण इथे तो गोड नारळाच्या दुधाबरोबर सर्व्ह केला गेला. मस्त चव होती अप्पमची. पोंगल हा साधारण खिचडीभातासारखा प्रकार आहे. एकदा खायला छान वाटला. हे सर्व पदार्थ नारळ, आलं+मिरची+पुदीना व टोमॅटो अशा 3 प्रकारच्या चटण्या व सांबार सोबत दिले. इथे केरळमध्ये सर्वच ठिकाणी सांबार दाट व चवीला साधारण होते. पण चटण्या मात्र 1 नंबर. त्यामुळे चवीचा सगळा गेम चटण्यांचा होता. चटण्या व सांबार सगळीकडे अनलिमिटेड असते. तसेच इकडे नगावर इडली व मेदूवडा देतात. म्हणजे तुम्ही कितीही इडली, मेदूवडा खा शेवटी ते नगानुसार बिल करतात. 1 इडली 15 रु. व एक मेदूवडा 20रु. याप्रमाणे. भरपेट नाश्ता करून, तृप्त होऊन आम्ही साधारण साडेनऊ वाजता थेकडीला प्रस्थान केले.

     आता थोडे थेकडी बद्दल बोलूया. थेकडीला जावे की न जावे याबद्दल अनेकांची अनेक मते असतात. असेही रिव्ह्यू वाचले आहे की थेकडीला काहीही नाही, त्यामुळे ते स्किप केले तरी चालते. परंतु मुन्नार वरून थेट मुनरो आयर्लंड येथे जाण्याचा रस्ता हा साधारण गुगल मॅप वरती सात ते आठ तासांचा दाखवत होता. त्यामुळे मध्येच कुठेतरी स्टॉप घेऊन हा प्रवास करणे आवश्यक होते. त्यामुळे मी थेकडी या ठिकाणाचा समावेश आमच्या सहलीमध्ये केला. या ठिकाणाकडून मला फार काही अपेक्षा नव्हत्या. इथे प्रसिद्ध असलेली ऍक्टिव्हिटी म्हणजे इथल्या बॅक वॉटर मध्ये करायचे बोटिंग. साधारण तीन तासाच्या या बोटिंगमध्ये तुमचे नशीब चांगले असेल तर काही प्राणी दिसू शकतात. तथापि आम्हाला इतका वेळ बोट राईड करण्यामध्ये रस नव्हता.
     मी periyartigerriserve.org या वेबसाईट वरती तिथे करण्यात येणाऱ्या बऱ्याच ऍक्टिव्हिटी बघितल्या होत्या. ज्यामध्ये नेचर वॉक, ग्रीन वॉक, बांबू राफ्टींग- हे पूर्ण दिवस व अर्धा दिवस अशा पद्धतीने होते, शिवाय ट्रेकिंग, नाईट सफारी, हायकिंग, ट्रायबल डान्स, जंगल कॅम्प, बर्ड सॉंग ट्रेल, गावी नावाच्या जंगल एरियामध्ये जंगल सफारी, असे अनेक पर्याय अत्यंत माफक दरामध्ये उपलब्ध असलेले दिसले. या एकाच साईट वरती तुम्ही जंगलामध्ये राहण्यासाठी कॉटेज देखील बुक वगैरे करू शकता. अतिशय अद्यावत अशी ही वेबसाईट असून याच्यावरून ऑनलाइन बुकिंग करता येते.
     ज्यावेळी मी सहलीचे नियोजन करत होते त्यावेळी माझा अंदाज होता की आम्ही साधारण एक वाजेपर्यंत थेकडी येथे पोहोचलो की त्यानंतर दोन तासाचा नेचर वॉक बुक करायचा. त्यानंतर हत्तीची सफारी करायची. संध्याकाळी वेळ मिळाला व दर योग्य असेल तर तर मसाज घ्यायचा किंवा मार्केट फिरायचे. इथे सुद्धा दोनशे रुपये प्रतिमांशी दरामध्ये कलरीपट्टू व कथाकलीचे शो संध्याकाळी असतात. ही सर्व ठिकाणे जवळजवळ असल्यामुळे मुन्नार मध्ये जसे प्रत्येक ठिकाणाहून दुसरीकडे जाण्यामध्ये वेळ जातो तसा मात्र येथे जात नाही. कारण हे खूप छोटेसे शहर असल्यामुळे तिथल्या तिथेच बरीच ठिकाणे आहेत.
     खरंतर मुन्नार येथील बऱ्याच ऍक्टिव्हिटी या थेकडी येथे उपलब्ध आहेत आणि बरेचसे पर्यटक या सर्व ऍक्टिव्हिटी मुन्नारला आधीच करून आलेले असतात. त्यामुळे त्यांच्यासाठी थेकडी येथे बोटिंग सोडले तर करण्यासारखे विशेष असे वेगळे काही उरत नाही. टुरिस्ट कंपन्या आपला ग्राहकांना इथे उपलब्ध असलेल्या इतर ऍक्टिव्हिटी बद्दल कितपत सांगतात याबद्दल मला शंका आहे. त्यामुळे हे ठिकाण स्किप करण्याचा देखील सल्ला बरेच जण देतात. परंतु मला मात्र जंगलात फिरायला आवडते वेबसाईटवरील बऱ्याचश्या ऍक्टिव्हिटी या मला अतिशय आकर्षक वाटल्या. खरं म्हणजे थेकडी येथे भविष्यात मी नक्की पुन्हा भेट देणार आहे व राहिलेल्या सर्व ऍक्टिव्हिटी पूर्ण करणार आहे जसे की जंगल वॉक ,नाईट सफारी हा अनुभव मला जंगलातीलच कॉटेजमध्ये राहून घ्यायचा आहे. बघूया कधी जमेल ते. असो.
     मुन्नार ते थेकडी हा मार्ग अत्यंत निसर्गसौंदर्याने नटलेला आहे. हा प्रवास अविस्मरणीय असा होता. केरळ सहलीमध्ये सर्वात आवडलेले काही क्षण जर मला कोणी सांगायला लावले तर हा मुन्नार- थेकडी प्रवास , मुनरो आयर्लंड मधील बोट राईड, आणि पद्मनाभम पॅलेसची सफर असे मी तीन हाय पॉइंट सांगेन. एकाच वेळी आपल्याला चहाचे हिरवेगार मळे आणि जंगलाने वेढलेले डोंगर आणि निळे शार आकाश असं एक सुंदर कॉम्बिनेशन दिसतं. हे दृश्य कितीही डोळ्यात साठवलं तरी मन भरत नाही. प्रत्येक वळणावरती निसर्गाचा नवीन कॅनव्हास आपल्यासमोर एक नवीन निसर्ग चित्र निर्माण करतो. या प्रवासाने आमच्या डोळ्यांचे पारणे फिटले इतकेच म्हणेन.

कधीतरी मध्ये चहाचे मळे दिसत होते तर कधी सुंदरशा डोंगर रांगा

हिरवेगार चहाचे मळे.... त्याच्यामागे उभे असलेले उंच पहाड आणि वरती निळे शार आकाश.......

     या मार्गांवरती काही ठिकाणी थांबून खूप फोटोग्राफी केली.

प्रत्येक वळणावरती निसर्गाची एक नवीन फ्रेम समोर येत होती. आता इथेच बघा आकाश किती सुंदर दिसत आहे आणि खाली साधारण जंगलाचा भाग पण संपूर्ण चित्र निळाईत रंगल्यासारखं वाटत आहे

हे सर्व दृश्य किती बघू आणि किती नको असेच होते

सुंदर से निळे आकाश आणि मागे डोंगरांच्या कित्येक रांगा ......लांबून त्याही निळाईने रंगलेल्या वाटत होत्या ......

निळाईची उधळण...

वाटेत सुंदर वॉटर फॉल दिसला...

या धबधब्यामध्ये पाणी भरपूर होते

     तेवढ्यात एके ठिकाणी पेरियार धरणाचे बॅकवॉटर आम्हाला दिसले. टाटा टी चे चहाचे मळे त्याला लागूनच होते आणि त्या चहाच्या मळ्यांमध्ये आम्हाला दोन हरणे बागडताना दिसली. आम्ही गाडी थांबवली आणि घाटाच्या कठड्यावरती बसून त्या दृश्यांचा आस्वाद घेऊ लागलो. चहाचे मळे, त्याला लागून असलेले बॅक वॉटर आणि त्याच्या पलीकडे असलेले डोंगर आणि डोंगराच्या वरती असलेले निळेशार आकाश! असे वाटले इथून कधीही उठू नये!! आमच्याकडे दुर्बीण होती आणि आम्ही त्यातून पाहू लागलो तर आम्हाला त्या धरणाच्या बॅक वॉटर मध्ये तीन हत्ती पाणी पीत असताना दिसले. त्याचबरोबर एक हत्तीचे पिल्लू देखील होते. खाली जिथे बाण दाखवला आहे तिथे हरणाचे एक पिल्लू दिसत आहे.असे दोन पिल्ले आजूबाजूला बागडत होती .

     आम्हाला अलभ्य असा लाभ झाला होता! मुळात आम्ही थेकडीला बोट राईट घेणार नव्हतो. कारण मी बऱ्याच ठिकाणी वाचलं होतं की दोन-तीन तास फिरून देखील एकही प्राणी दिसत नाही. त्यामुळे आम्ही टेकडीला फक्त जंगलात नेचर वॉक करणार होतो, हत्तीवरून फिरणार होतो आणि तेथील मसाल्यांच्या मार्केटमध्ये फिरणार होतो. जे काही करायला मिळेल तो आमचा बोनस होता. कारण आम्ही कधी पोहोचू याची शाश्वती नव्हती. आम्ही तिथे थांबलेले बघून काही पर्यटकांच्या गाड्या देखील तिथे थांबल्या. आम्ही त्यांना सांगितले तिथे खाली हरणे आहेत. तसेच हत्ती देखील आहेत. त्यावेळी एक पर्यटक स्त्री म्हणाली आत्ताच आम्ही थेकडीला दोन तासाची बोट राईड करून आलो परंतु एकही प्राणी आम्हाला दिसला नाही,नशीब आमचं की इथे तरी आम्हाला काही प्राणी दिसले.

     आम्ही साधारण तासभर तरी तिथे थांबलो. कारण ते दृश्यच इतके नयनरम्य होते की तिथून उठावे असे वाटतच नव्हते. तेवढ्यात एक जंगली गवा तिथे पाणी पिण्यासाठी आला. आम्ही सर्वजण कठड्यावरती पाय सोडून निवांत बसलो होतो व त्या दृश्यांचा आनंद घेत होतो.

तेथील जवळ एका नारळ पाणी पिणाऱ्या विक्रेत्याकडून नारळ पाणी पिण्यासाठी घेतले आणि साधारण तासा-दीडतासा नंतर आम्ही तिथून निघालो. त्यावेळी 12 वाजले होते.

      आम्ही जरा पुढे आलो आणि तिथे शमीभाईने गाडी टाटाटीच्या फॅक्टरीमध्ये नेली. समोरचे दृश्य बघून आम्ही स्तिमित झालो. कारण सुंदर नदी वाहत होती व त्याच्या काठावरती टी प्लांटेशन झाले होते. शमीभाई म्हणाला इथे आपण चहा वेचणाऱ्या बायकांच्या रूपात तुमचे फोटो सेशन करूयात. त्याने माझ्या सासूबाईंचा स्कार्फ विशिष्ट पद्धतीने डोक्यावरती बांधला. आता आम्ही थोडे चहा खुडणाऱ्या बायकांसारखे दिसत होतो. त्यांनी आमचे मस्त फोटोशूट केले. त्यातील काही फोटो-

     प्रवासातील दृश्य एन्जॉय करत करत आम्ही थेकडीला साधारण 3.00 वाजता पोहोचलो. पोहोचल्या पोहोचल्या तिथे हत्तीच्या सफारीची तिकिटे काढली. खूप गर्दी होती. टोकन नंबर नुसार आमचा नंबर यायला साधारण दीड ते दोन तास जाणार होते. त्यामुळे आम्ही तेवढ्या वेळात तेथीलच एका जवळच्या हॉटेलमध्ये जेवून घेतले. नॉर्थ इंडियन थाळी होती. बरी होती. जेवून आम्ही हत्तीच्या सफारीसाठी आलो. इथेच बाजूला कलारीपट्टू आणि कथकलीच्या शोची तिकिटे मिळणार होती. तथापि आम्ही हे शो आधीच पाहिले होते. हत्तीच्या सफारीसाठी किती वेळ जाईल हे माहित नव्हते. तसेच प्रवासाचा थकवा जाणवत होता, त्यामुळे नेचर वॉकचा बेत रद्द केला व संध्याकाळी केवळ मार्केटमध्ये फेरफटका मारू असा विचार केला. थेकडीमध्ये आम्ही जे हॉटेल बुक केले होते, तेथील मालकाला आम्ही उशिरा येत आहोत हे कळवले.
      हत्तीची सफारी अतिशय उत्तम झाली.

मसाल्याच्या बागेतून 15 मिनिटे हत्तीने आम्हाला फिरवून आणले.

मुलाने हत्तीच्या सोंडेतून पडणाऱ्या पाण्यात अंघोळ करून घेतली. त्याला खूप मजा वाटली.

हे सर्व प्रतिमाणशी 500 रुपयांमध्ये झाले. आंघोळीचे पाचशे रुपये वेगळे.
     त्यानंतर आम्ही आमचे हील व्ह्यू नावाचे हॉटेल होते, तिथे चेक-इन केले. मालक अतिशय सहकार्य करणारा होता. हॉटेलमधून समोर दिसणारे दृश्य अप्रतिम होते. कारण समोर उभा डोंगरच्या डोंगर दिसत होता. धुके दाटून आले होते.

     खरंच असं वाटलं की थेकडीला अजून एक दिवस ठेवायला पाहिजे होता. त्या हॉटेलच्या आमच्या रूमच्या बाहेर मस्त मोठा व्हरांडा होता. तिथे बांबूच्या छान दोन खुर्च्या टाकून दिल्या होत्या. मी आणि माझा नवरा निवांत तिथे बसलो. समोरचे दृश्य एवढे सुंदर होते की काही बोलावे असे वाटत नव्हते.

खरं म्हणजे मुन्नार मध्ये एक दिवस कमी करून तो थेकडीला एक दिवस वाढवायला हवा होता असे वाटले. केवळ हॉटेलमध्ये बसून देखील आम्ही राहिलो असतो तरी देखील समोरचे दृश्य बघतच आम्ही दिवस घालवला असता, इतके सुंदर दृश्य होते.
      रूम ताब्यात घेऊन बाकीचे सगळे सोपस्कार करेपर्यंत साडेसात वाजले होते. आम्ही मार्केटमध्ये फिरायला बाहेर पडलो. फिरून काही मसाले घेतले. हे मसाले स्वस्त नसले तरी चांगल्या दर्जाचे असतात. (खरं तर सासूबाईंना मात्र गावी वापरण्यासाठी मसाले घ्यायचे होते. मला मसाल्यांची खरेदी करण्यामध्ये फारसा इंटरेस्ट नव्हता. परंतु सासूबाईच्या इच्छे खातर मसाल्याची थोडीफार खरेदी झाली. घरी आल्यानंतर मी या मसाल्यांचा वापर करून मिसळ बनवली आणि फरक लगेच जाणवला. खड्या मसाल्यांचा सुंदर असा वास कटाला आला होता आणि मग इतके दिवस मी केरळमधील विविध हॉटेलमध्ये पदार्थ खात असताना मसाल्यांचा जो ताजेपणा जाणवत होता तो का जाणवत होता याचे उत्तर मिळाले. आपणही थोडे जास्तीचे खडे मसाले खरेदी केले असते तर बरे झाले असते असेही वाटून गेले....) तसेच मला मार्केटमध्ये बऱ्याच ठिकाणी गव्हाच्या हलवा दिसला. एका दुकानांमध्ये आम्ही मसाले व ड्रायफ्रूट हलवा व गव्हाचा हलवा विकत घेतला.

      साधारण 80 ते 90 रुपये पाव किलो या दराने हा हलवा मिळतो.

हा हलवा चवीला उत्तम लागतो. हा पदार्थ केरळला कुणी गेले तर मीस करु नये. तेवढ्यात समोर एक चाट वाला दिसला. त्याच्याकडे आम्ही पाणीपुरी, भेळ असे चाट खाल्ले. दुपारी उशिरा जेवण झालेले असल्यामुळे भूक फारशी नव्हती.
      त्यामुळे हॉटेलवर आलो आणि लवकर झोपी गेलो. कारण उद्या लवकर उठायचे होते. उद्या आम्हाला मुन्रो आयर्लंड येथे जायचे होते. गुगल मॅप चार तास दाखवत असले तरी आजच्या अनुभवावरून मला लक्षात आले होते की त्याहीपेक्षा जास्त वेळ लागू शकतो. शिवाय केरळ मधील रस्ते हे अरुंद असल्यामुळे तसेच ड्रायव्हरला 60 पेक्षा जास्त स्पीडने गाडी चालवण्यास कंपनीकडून बंदी असल्याने, ट्रॅफिक नसले तरीही ड्रायव्हर जास्त स्पीडने गाडी चालवत नाही. त्यामुळे उशीर लागणार आहे हे लक्षात घेऊन शमीभाईला सांगितले की उद्या सकाळी साडेसहा वाजता तयार रहा, आपल्याला लवकर लिहायचे आहे.मुनरो आयर्लंड च्या नितांतसुंदर अनुभवाची गोष्ट पुढील भागात.....