रंजन आणि कल्पनाविस्तार (६)

१. लेखाच्या विषयाबद्दल अंदाज सांगा. >> ग्रामीण भागातील स्त्रीचे खडतर आयुष्य.
२. त्या लेखकाच्या व्यक्तिमत्त्वाचा अंदाज बांधा >> शहरी लेखक. पुरुष. मुंबई किंवा विदर्भ
३. लेख लिहिण्याचा अंदाजे काळ (१० वर्षांचा टप्पा) काय असावा ? >> २००५-२०१५

लेखकाने परेशान हा शब्द वापरला आहे म्हणजे लेखक विदर्भ मराठवाडा भागातला आहे.
तडफडणारे म्हणजे दुष्काळाशी काहीतरी संबंध आहे.

माझ्यामते दुष्काळ, विशेषतः विदर्भातल्या दुष्काळावर हा लेख असावा. आता इतका तीव्र दुष्काळ कधी होता, तर साधारण 2010 ते 2017 या काळात हे दुष्काळ तीव्र होते.., त्यामुळे हा या लेखाचा कालावधी असावा.
एखाद्या NGO च्या कार्याबद्दल पण लेख असू शकेल. लेखाचा सहानुभूती मिळवण्याचा हेतू तर दिसतोच आहे मला.

अजून एक गोष्ट, ज्याअर्थी लेखक शब्द *ओततोय* त्याअर्थी वय 40च्या आसपास. पुरुष लेखक.

"मर्दा तुझी ही कहाणी :- अर्थात जागा हो रे ढाण्या वाघा तू काही जन्मजात उंदीर नाहियेस " हे आमचे आगामी पुस्तक कुमार सरांच्या हाती लागलेले दिसते आहे.
पाने ८९,६७,८९,३६७ किम्मत :- पुरुषोध्दारक समितीस कमीत कमी देणगी रु १००

त्यातल्याच एका पानावरच्या एका उतार्‍यातले शब्द सरांनी निवडलेले आहेत. सरांच्या या धाडसाचे मनमोकळेपणाने कौतुक करत तो उतारा इथे समस्त पुरुष मित्रांसाठी देत आहे :-

लग्नानंतरच्या आयुष्यात कधीतरी एकदा क्षणभर सुख मिळावे म्हणून आयुष्यभर तडफडणारे पुरुष पाहिले की मनाची नुसती तगमग होते. क्षणीक मोहा पायी एखाद्या स्त्री च्या हाती आपले सर्व आयुष्य सोपवून देणारे पुरुष नंतर आयुष्यभर आपल्या निर्णयावर परेशान असतात. त्यांची ती केविलवाणी अवस्था बघवत नाही आणि मग अशा अभागी, पतीत, दुर्दैवी जीवांकरता काहितरी करण्याची इच्छा प्रबळ होउ लागते.

स्त्रीयांचा उध्दार करण्यासाठी अनेक पुरुष समाजसेवक पुढे झाल्याचा इतिहास तर सर्वज्ञात आहे. ती परंपरा आजही अखंडीत आहे. पण पुरुषांच्या भकास जीवनात सुखाचा थोडातरी शिडकावा करण्यासाठी समोर आलेली एकतरी स्त्री आपल्याला ज्ञात आहे का? स्त्रीया सोडा पण पतीत पुरुषांचाही उध्दार करावा असे कोणत्याही समाजसेवकाला आजपर्यंत का बरे वाटले नसेल? घरकी मुर्गी दाल बराबर असे म्हणतात ते काही खोटे नाही.

लग्न होण्या आधि उत्साही, खेळकर, हौशी आणि सदैव हसतमुख असलेल्या पुरुषांची लग्ना नंतर अशी का बरे वाट लागते? आयुष्याची चवच हरवलेले हे अभागी जीव उर्वरीत आयुष्य बायकोच्या ताटाखालचे मांजर बनून मान खाली घालून लाचारीने का बरे जगत असतील? यांना यांच्या स्वत्वाची जाणीव कोण बरे करुन देणार?

कुमार सरांना नम्र सुचना :- पुस्तक जर घरी नेउन वाचत असाल तर तुम्हाला अतिशय सावध रहावे लागेल. न जाणो तुमच्यावर हे पुस्तक बाळगले म्हणून एखादा दूर्धर प्रसंग ओढवलाच तर पुस्तकाच्या पान क्र. ७३,५६,२७,२३४ वर जो भ्रमणध्वनी क्र दिला आहे तेथे नि:संकोच पणे संपर्क करा. प्रथमोपचाराचे साहित्य घेऊन स्वयंसेवक ताबडतोब हजर होतील. इश्र्वर तुमचे कल्याण करो.

पैजारबुवा,