लॉकडाऊन: सतरावा दिवस

अतिशय सुरेख लिहिलंय.
फ्रॉस्टची कविता वाचून जॉईस किल्मरची ट्रीज (Trees) ही कविता आठवली. ह्या काव्यपंक्तीचा शिलालेख असलेली शिळा ब्रिटिशांनी दोडाबेट्टा शिखरावर बसवली आहे.

I think that I shall never see
A poem lovely as a tree.

A tree whose hungry mouth is prest
Against the earth’s sweet flowing breast;

A tree that looks at God all day,
And lifts her leafy arms to pray;

A tree that may in Summer wear
A nest of robins in her hair;

Upon whose bosom snow has lain;
Who intimately lives with rain.

Poems are made by fools like me,
But only God can make a tree.

वा!

सुरेख लेखन...

रिवंशराय बच्चन यांची ही अफलातून रचना आहे जी प्रत्येकाने वाचली तर परिस्थितीला सामोरे जाण्याची नवी उर्मी मिळू शकते.

अवांतर :-
Coronavirus may 'reactivate' in cured patients, Korean health authority says
About 51 patients classed as having been cured in South Korea have tested positive again, the KCDC said in a briefing. Rather than being infected again, the virus may have been reactivated in these people, given they tested positive again shortly after being released from quarantine, said Mr Jeong Eun-kyeong, director-general of the KCDC.

"While we are putting more weight on reactivation as the possible cause, we are conducting a comprehensive study on this," Mr Jeong said. "There have been many cases when a patient during treatment will test negative one day and positive another." A patient is deemed fully recovered when two tests conducted with a 24-hour interval show negative results.

चिंताजनक आहे हे !

मदनबाण.....
आजची बदललेली स्वाक्षरी :- Tu Hi Hai Aashiqui... :- Dishkiyaoon

छान !

वाह दिल खूष कर दिया. काय एकापेक्षा एक कविता आहेत.

अप्रतिम लिहीलं आहेस संदीप. अतिशय भावस्पर्शी लेखन आणि काव्यपंक्तींचा सुरेख मेळ जमला आहे.

खुपच सुंदर लिहिलंय संदीपसेठ. आपण जोपर्यंत जिवंत आहोत तोपर्यंतच सर्वकाही आहे, हे व्यक्त करणारं मनोगत अतिशय आवडलं.
केवळ जगण्यासाठी लाखो श्वास घरात लॉक झाले आहेत. पैसे, अलिशान घर, स्थावर जंगम मालमत्ता काय आणि काय सर्वांची किंमत
शुन्य वाटतेय.

खरं तर इतकं छान लिहिलंय की बस आवडतं गाणं हेडफोन लावून डोळे मिटून ध्यान लावावं तसं. काहीच न बोललेलं बरं.
मिपापडीक आहेच.

-दिलीप बिरुटे

वा, सुंदर लेखन !

मैं एक खंडहर हूँ
या कि हूँ एक ईश्वर
ढह जाऊँगा एक रोज मैं
मर जाऊँगा
मेरे मरते मर जाएगा
ईश्वर भी!

तंतोतंत खरं आहे, आपण शेवटी अवशेषच बनून राहणार !

हे मी केलेले स्वैर भाषांतर आहे.

महाभारतात कर्णाने भगवान श्रीकृष्णांना विचारले -

"माझा जन्म होता क्षणी माझ्या आईने मला सोडले. मी अनौरस मूल म्हणून जन्माला आलो. हा काय माझा दोष आहे?”

“मी क्षत्रिय नसल्यामुळे मला द्रोणाचार्यांकडून शिक्षण घेता आले नाही.
याच्या उलट, मी कुंतीपुत्र म्हणजे क्षत्रीय असल्याचे कळल्यावर, परशुरामांनी मला शाप दिला. म्हणे “त्यांनी मला जे काही शिकवलं, ते मला आयत्या वेळेला आठवणार नाही.”

“एकदा एका गायीला चुकून माझा बाण लागला. खरतर त्यात माझा काहीच दोष नव्हता. पण तरीही त्या गाईच्या धन्याचा शाप मला झेलायला लागलाच.”

“द्रौपदीच्या स्वयंवरात तर सूतपुत्र म्हणून चक्क माझी बदनामीच केली गेली.”

“कुंतीनेही मला माझ्या जन्माचे रहस्य सांगितले. पण कधी सांगितले? सर्वात शेवटी. तेही तिच्या इतर मुलांना माझ्यापासून वाचवण्यासाठी.”

“मला आजवर जे जे काही मिळाले ते फक्त दुर्योधनाच्या औदार्यामुळेच मिळाले आहे.
असे असताना, मी त्याची बाजू घेतोय, हे चुकीचे कसे काय असू शकते?”

** भगवान श्रीकृष्णांनी उत्तर दिले,
"कर्णा, माझा जन्म तुरूंगात झाला होता.”

“जन्म झाल्यावर मृत्यू होतो. पण कंसाच्या रूपाने, माझ मरण माझ्या जन्माच्याही अगोदरपासून माझी वाट बघत होतं.”

“ज्या रात्री माझा जन्म झाला, त्याच दिवशी माझी आई वडिलांपासून ताटातूट झाली. ”

“लहानपणापासून तू तलवारी, रथ, घोडे, धनुष्य-बाणांचे आवाज ऐकतच मोठा झाला आहेस. मला फक्त गायीच्या कळपामधे गाईचे हंबरणे ऐकायला मिळाले. त्याच्यासोबत मिळालाय गोमूत्र व शेणाचा वास. मला चालायलाही येत नव्हतं, त्या वयांत माझ्यावर प्राणघातक हल्ले झाले आहेत.”

“सगळ्यांच्या अडचणींना मीच कारणीभूत आहे, असंच लोकांना नेहमी वाटत असे.
ना मला योग्य शिक्षण मिळाल होतं, ना माझ्याकडे सैन्य होतं. अशा परिस्थितीत मी काय करू शकत होतो? त्यामुळे जरासंधापासून सगळयांना वाचविण्यासाठी मला माझा संपूर्ण समुदाय यमुनेच्या किनाऱ्यावरून लांब समुद्रकिनारी हलवावा लागला. पण मला मात्र त्यावरून पळपुटा ही पदवी कायमची चिकटली.”

“जेव्हा तुमच्या शिक्षकांकडून तुमच्या शौर्याचे कौतुक केले जात होते तेव्हा मी मात्र शिक्षणाला पारखा झालेलो होतो. मला सांदिपनीं ऋषींच्या आश्रमात प्रवेश कधी मिळाला माहितेय? सोळाव्या वर्षी. हे काय वय आहे शिक्षणाला सुरवात करायचे?”

“तुम्हाला तुमच्या पसंतीच्या मुलीशी लग्न करता आलंय. पण जिच्यावर माझं खरखूर प्रेम होतं, तिच्याशी मी नाही लग्न करू शकलो. माझं लग्न अशा मुलींशी झालंय की ज्यांना मी पसंत होतो. पण माझ्या पसंतीचे काय? तुरूंगातून सुटलेल्या अभागी स्त्रियांबरोबर मला लग्न करावे लागलंय. ते ही, निव्वळ त्यांच्या आयुष्याचं मातेर होऊ नये म्हणून. आणि ही जबाबदारी माझ्या गळ्यात का आली? तर मीच त्यांची तुरूंगातून सुटका केली होती. वारे खासा न्याय!!!”

“जर दुर्योधन युद्धात जिंकला तर तुला त्यातले बरेच श्रेय मिळेल. पण धर्मराजाने युद्ध जिंकल्यास मला काय मिळणार आहे? केवळ युद्धाचा दोष मला चिकटणार आहे आणि त्यानंतर उद्भवणाऱ्या सर्व समस्यांबद्दल बोलताना माझ्याकडे बोट दाखवले जाणार आहे.“

“कर्णा, एक गोष्ट लक्षात ठेव. प्रत्येकाच्या जीवनात आव्हाने ही असतातच. ही आव्हाने नेहमीच न्याय्य असतात किंवा सोपी असतात असं मी म्हणत नाहीये.”

“योग्य काय? व अयोग्य काय? हे आपल्या अंतर्मनाला बरोबर ठाऊक असते. त्यानुसार योग्य तीच प्रतिक्रिया आपणाकडून अपेक्षीत असते. मला एवढेच कळते की, आपल्यावर किती अन्याय झाला, आपली किती वेळा बदनामी झाली वगैरेची सावली आपण घेत असलेल्या निर्णयावर पडली नाही पाहिजे.”

“आपण पदोपदी आपल्या मनाला हे सांगितले पाहिजे की, माझ्यावर झालेला अन्याय, मला दुसऱ्यांशी अन्यायाने वागण्याची सवलत देत नाही. आपल्यावर झालेला अन्याय जेवढा मोठा, तेवढ्या प्रमाणात आपल्या मनाला हे समजवण्याची आपली जबाबदारी वाढत असते.“

“एक गोष्ट मात्र कायम लक्षात ठेवायला लागते. आपल्या जीवनांत अवघड प्रसंग येतात व जातात. पण ते प्रसंग आपले नशीब घडवत नसतात; तर त्या अवघड प्रसंगात आपण घेतलेले निर्णय आपले नशीब घडवत असतात.”

हज़िन्दगी और ज़माने की
कशमकश पहले भी थी,
आज भी है, शायद ज्यादा…
कल भी होगी, शायद और ज्यादा…

धन्यवाद.

गेले ते निसटले,
पुढचे पुढेच राहिले
आत्ताच्या या क्षणी,
मी जीवनासी पाहिले..

सुंदर..!!

https://www.youtube.com/watch?v=xyp3Pp9w9d4

भारत देश सोशल डिस्टन्सिन्ग ने जिंकला तर नशीब नाहीतर ................ अत्यन्त काळजीची भयानक परिस्थेती येत्या एक वर्षात भारतावर येउ शकते. मानसशास्त्र वेगळे अर्थशास्त्रीय जीवन वेगळे याचा कठोर सन्देश अच्युत गोडबोले यानी " करोना नन्तरचे जग .." या विषयावर आजच विडिओ टाकला आहे. तो सर्वानी खास करून आज जे नोकरीत आहेत त्यानी आवश्य पहावा ! रात्र वैर्‍याची आहे जागा रहा...... असाच सूर दिसतोय त्यान्चा. ज्याना हे निगेटिव्ह आहे असे म्हणून गोडबोले यान्ची खिल्ली उडवायची असेल त्यान्चे तोड कोण धरणार ..... ?

सर्व वाह्तुक बर्यापैकि बन्द असल्याने प्रदुषण जे कमि झाले आहे तसेच प्रत्येक महिन्याच्या एका रविवारि सक्तिचे
केले पाहिजे इथुन पुढे . प्रदुषण त्या शिवाय कमि होणार नाहि.

काय सुरेख लिहिले आहे.

संदीप भाऊ..
तुम्ही खूप भारी लिहिले आहे..
मध्ये मध्ये दिलेल्या कविता तर अप्रतिम... निव्वळ अप्रतिम

कविता कधी काळी माझ्या वीक पॉईंट होत्या त्यामुळे आतापर्यंत चा lockdown series मधील मला सर्वात आवडलेला हाच धागा आहे

विसंगतीला वळसा घालून मला पुढे जाण्यास काव्यामधून प्रेरणा मिळत जाते आणि तसा प्रयत्न करताना एक आत्मिक समाधानही मिळत राहते.

वा.. भारीच...

लिहीत रहा... वाचत आहे....