मी काय केले असते ?(फक्त प्रोढाकरीता)

औषधात कामजीवन नाही .मेंदूत आहे.म्हणजे मेंदू ठिक तर सगळंच ठिक.

सहमत.

तुमची बायको ड्रायव्हींग शिकत असेल तर, तिच्या मार्गात आडवे येऊ नका..

७०% पुरुषानी बायकोच्या चरित्र्याबद्दल आयुष्यभर संशय राहिला असता असे म्हटले .
काका, माझा मित्र तर म्हणतो की त्याची होणारी बायको ही कौमार्य भंग न झालेली असेल याची तो अपेक्षाच ठेवत नाही !! मी त्याला विचारल की तु हे असं खात्रीने कसे सांगतोस ?? त्यावर तो म्हणाला की अत्ता पर्यत त्याने इतक्या मुलींची अफेअरस पाहिली आहेत की होण्यार्‍या बायको विषयी त्याने मनाची तयारीच करुन ठेवली आहे..
९२% स्त्रियांनी आपण असे करणार नाहीचा चॉइस निवडला. कारण चारीत्र्याबद्दल संशय निर्माण होण्याची भिती.

मी या विषया वर एक कार्यक्रम बघितल्याच आठवतय (डिस्कव्हरी किंवा एनजीसी वर)
त्या मधे एक छोटासा प्रयोग केलेला असतो..ज्या मधे काही स्त्रीयांना एका प्रयोगात प्रश्न विचारला(अनेक वेगवेगळ्या प्रश्नांपैकी एक) जातो की तुमचे किती पुरुषांबरोबर शरिर संबंध झालेला आहे ?त्या वर त्या अजिबात नाही असे उत्तर देतात्..पण दुसर्‍या प्रयोगात अशा स्त्रीयांना एका खोलीत बसवुन एक यंत्र हाताला लावले जाते व त्यांना सांगितले जाते की जर विचारलेल्या प्रश्नांचे खोटे उत्तर दिले तर त्यांच्या हाताला शॉक लागेल्..मग तेच प्रश्न त्यांना विचारले जातात आणि जेव्हा विचारले जाते की तुमचे किती पुरुषांबरोबर शरिर संबंध झालेला आहे ?तेव्हा १, ४ ,६,अशी उत्तरे मिळतात कारण आपण खोटे बोललो तर यंत्रा द्वारे आपल्याला शॉक लागेल या भितीमुळे त्या खरे उत्तर देतात !!! पण खरी गम्मत अशी आहे की अशी शॉक देण्याची कुठलीच सिस्टीम त्या यंत्रात नसतेच मुळी... म्हणजे आपल चारित्र्य वाईट नाही किंवा ते तसं असल तरी ते न सांगण्या कडे स्त्रीयांचा कल असतो.
आणि सध्य परिस्थीती पाहता बर्‍याच स्त्रीयांचे विवाहा पुर्वी किंवा विवाहा नंतर परपुरुषा बरोबर संबंध असतातच्...(हे सत्य आहे)अर्थात हा आकडा अजुन १००% वर पोहचला नाही हे नशीब.
औषधात कामजीवन नाही .मेंदूत आहे.म्हणजे मेंदू ठिक तर सगळंच ठिक.
१००% सहमत.....

मदनबाण.....
"Hinduism Is Not a Religion,It Is a Way Of Life."
-- Swami Vivekananda

तुमच्या म्हणण्याचा आशय तुमच्या गेल्या लेखात उमजल्यासारखा झाला होताच. हे तुम्ही इथे स्पष्टपणे, मुद्देसूदपणे लिहीलेत हे खूप बरे झाले. कदाचित तसे करताना तुमच्या स्वतःच्या शैलीशी तडजोड करावी लागली असेल ; पण मला वाटते एकंदर गोळाबेरीज करता हे तुम्ही योग्यच केलेत.

आता मुख्य विषयाबद्दल. एकंदरीत अत्यंत संवेदनक्षम असा हा विषय आहे हे मान्य व्हायला काहीच हरकत नसावी. सुखमय काम जीवन याचा संबंध अनेकविध गोष्टींशी येत असावा : आर्थिक स्थैर्य, व्यावसायिक अंगाबद्दलची सुरक्षितता हे काही मूलभूत असे घटक. या प्रश्नांची उत्तरे अर्थातच शयनगृहाबाहेरची आहेत. नवरा /बायको स्वतः नीट खाऊ-पिऊ शकत असेल , नि दुसर्‍याचे पोषण करू शकत असेल (किंवा त्यांचे एकत्रित उत्पन्न पुरेसे असेल ) आणि नोकरी-धंद्यात किमान स्थैर्य आणि समाधान असेल , रहात्या घराबद्द्लची स्थिती समाधानकारक असेल तर बेडरूममधे काही एक निवांतपणा मिळणार.

वरचा "रोटी कपडा और मकान" हा मूलभूत प्रश्न बाजूला ठेवला तरी पुढच्या बाबतीत अनेक कारणे संभवतात. श्री. प्रभूंनी अनेक उपाय सुचवले आहेत ( आईस क्युब्स, मध , वगैरे वगैरे). हेदेखील उचित असे असतीलच. परंतु एकंदरीने पहाता , एक मूल होऊन गेलेल्यांच्या कामजीवनाला सोडवण्याकरतासाठीच्या उपाययोजनेत हे सर्व उपाय सर्वाधिक महत्त्वाचे नसावेत असे मला वाटून गेले.

तारुण्याची पहिली लाट ओसरता ओसरता , लहान मुलाच्या आगमनानंतरच्या महिन्या/वर्षांदरम्यानचा काळ हा एकंदरीने धकाधकीचा असू शकतो. नोकरी धंद्यातली उमेदवारीची वर्षे सरत असतात. व्यावसायिक क्षेत्रात तुमच्याबद्दलच्या लोकांच्या आणि तुमच्या स्वतःच्या अपेक्षाही उंचावलेल्या असतात. या अपेक्षांना पूर्ण करण्याचा ताण असतो. कदाचित या दरम्यानच आपण आपले पहिलेवहिले घर बांधायच्या भानगडीतही असू शकतो. नवरा बायको वर या गोष्टीचे टेन्शन असणे स्वाभाविक.

दुसरे आणि थोडे जास्त नाजूक कारण असू शकते मध्यमवयाच्या उंबरठ्यावर उभे असणार्‍या स्री/पुरुषाच्या आकर्षकतेबद्दलचा. बाळंतपणानंतरची पत्नी, विशेष आउटडोअर आयुष्य नसणारा नवरा , खाण्यापिण्याच्या सवयी, या सगळ्याचा परिणाम शरीरावर होतो. घडत असलेल्या गोष्टींच्या परिणामांमधे आणि त्यावरील उपाययोजनांमधे खूप अंतर पडले तर एकंदर कामजीवनावर परिणाम होऊ शकतो.

मी आधीच म्हण्टल्याप्रमाणे , प्रश्न गुंतागुंतीचा आहे.

डॉ. प्रभूंच्या लेखाशी सहमत!

संजय अभ्यंकर
http://smabhyan.blogspot.com/

प्रभूसाहेब सविस्तर लिखाणाबद्दल धन्यवाद.
याबाबत मी असे म्हणेन की स्त्रियांवर बंधने लादणारी पूर्वीची पिढी या बाबतीत मात्र जागरूक होती असे वाटते. कारण एकदम चावट असणारे आणि चावट विषयांवर द्वयर्थी विनोद(अगदी बायकांसमोर करणारे आमचे मामा आजोबा. आमची आजी मिळून एकूण सर्व १० भावंडे) आणि एकूणच मागच्या पिढीची कुटुंबाची सदस्यसंख्या.
२००१ साली माझ्या चुलत भावाचे लग्न झाल्यावर सत्यनारायणाच्या पुजेच्या वेळेला शरुमामांनी (आजोबांनी ) त्याला विचारले "य मग मन्या काय झाले काल तोंडओळख का चिरपरिचय?" माझ्या एका आतेभावाच्या वैवाहीक जीवनात थोडी कुरबूर चालू आहे अशी चर्चा होती. एका पूजेच्या वेळेत श्रावणात शरुमामानी त्याला गाठले आणि म्हटले 'नोकरीसाठी कायम बाहेर असतोस ठीक पण घरात असतोस तेव्हा तरी घरच्यासारखा वाग. आमच्या वेळेला बायकोला घराबाहेर पडायला बंदी होती पण आम्ही त्याची घरात काळजी घेत होतो. कारण घरी जेवायला नाही मिळाले तर खाणावळ शोधायला लागणारच..'
प्रभूसाहेबानी सांगितलेली गोष्ट विचार करून कृती(लग्न झालेल्यानी) सुध्दा करण्यासारखी आहे.
प्रभू साहेबानी स्पष्टीकरण केल्यामुळे त्यांचा लेख आमचासाठी सुगम झाला. त्याबद्दल त्यांचे आभार मानावे तितके कमीच.

पुण्याचे पेशवे

विषय कळला पण चर्चेतून नेमके काय अपेक्षित आहे ते कळले नाही.
आता पर्याय देते त्यातलं नक्की काय उद्दीष्ट आहे चर्चेचं ते तेवढं सांगा
१. आत्ता आणि पूर्वी. गेले ते दिन गेले इत्यादी
२. लग्न आणि एकूण लैंगिक व्यवहार यांच्याबद्दलचा अवेअरनेस
३. कामजीवन आणि स्टिरीओटाइप्स चा उहापोह
४. लैंगिक स्वातंत्र्य आणि चारित्र्य
५. लग्नाशिवाय संबंध, लग्नाबाहेरील संबंध इत्यादी

- नी
http://saaneedhapa.googlepages.com/home

सगळे प्रतिसाद वाचल्यानंतर एक गोष्ट नक्की कळली आहे की माझी लेखनाची शैली क्लिष्ट आणि काही जणांना अगम्य वाटली आहे.मनोरंजक नक्कीच वाटली असावी.
काका, सगळ्यात पहिले म्या "ढ" विद्यार्थ्याचाही विचार केल्याबद्दल वाढदिवसाच्या शुभेच्छा!
पण नेहेमीच असं सरळ, साधं आणि सोप्या भाषेत लिहिलंत तर तुमचा मुद्दा लगेचच समजेल आणि तुमच्या क्लिष्ट भाषेवर आणि पद्धतीवर चर्चा होण्याऐवजी मुख्य मुद्द्यालाच हात घालता येईल. :-)

अशा वेळी पत्नीने जर पुढाकार घेतला तर त्याला मानसीक धक्का बसतो
याला अपवादासाठी म्हणूनही अपवाद नसतो का? माझं मत वेगळं आहे.

औषधात कामजीवन नाही, मेंदूत आहे.म्हणजे मेंदू ठिक तर सगळंच ठिक.
अगदी!

बाकी आता "गाईड" असल्यामुळे समजलं का लेख समजला आणि पटला.

हम्म! मजेशीर चर्चा आहे! :)

आपल्याला तर या सगळ्याचा काहीच अनुभव नाय बा! :)

आपला,
(सरळमार्गी अविवाहीत सज्जन..) तात्या.

--

साला नाडी असो की वैवाहिक संबंध असो, संगणक असो की भुतंखेतं असोत, मिपावर सगळ्या चर्चा बाकी जोरदार चालतात याचा आपल्याला आनंद वाटतो..! :)

चांगली झाली आहे चर्चा.
आणि चक्क काम या विषयाशी संबंधित असुनही अजुन कोणी उडवली नाही याचा आनंद वाटला.
प्रभु साहेबांनी स्पष्ट लिहिले असते तर लेख उडवला गेला असता असे मात्र मला अजुनही वाटते.

असो. प्रभु साहेबांनी लिहिलेले सगळ्यांपर्यत पोहोचले आहेच. त्यामुळे मागे मी लेख ज्या कारणा करता लिहिला होता त्याचे सार्थक झाले असे वाटते. अर्थात ह्या सगळ्या गोष्टींचा मला काही उपयोग नाही किंवा होण्याचा संभव नाही.

(संन्यासी) नाना

कोन्ला "ईषय"
कळतो
कोन्ला "ईषय"
गळतो
कोन्ला "ईषय"
फळतो
आता आमी पळतो
प्रकाश घाटपांडे

>>जर पती-पत्नी यांना बांधणारा मूळ धागा कमकुवत असेल
प्रभु साहेबांनी अशी लेखाची सुरवात केली आहे. हे मुळात सगळ्यात जास्त महत्वाचे आहे.
जर एकमेकांवर विश्वास असेल तर काहीही करणे अशक्य नाही. सुरवातीचे काही दिवस तरी एकमेकांचा विश्वास संपादन करणे महत्वाचे ठरते. लग्नाच्या आधी भेटताना आपापल्या भावना स्पष्ट शब्दांत सांगणे कधीही सांगणे चांगले, करीयर, नातेवाईकांशी सबंध या बद्दल माहीती देणे, काही अपेक्षा असतील तर सांगणे कधीही चांगले.
मन जर नात्याबद्द्ल निर्मळ, निस्वार्थी असेल तर विश्वास निर्माण व्हायला वेळ लागत नाही.
तसेच एकमेकांबद्दल आदर असणे, दुसर्‍यांच्या अडचणी समजुन त्या प्रमाणे मदत करणे ह्या गोष्टी विश्वास निर्माण करायला मदत करतात.
>>आपल्या पत्नीस लैंगीक जीवनात पूर्णपणे फुलण्याची संधी मिळवून देत नाही.
कामजीवनात लाजण्यात काही अर्थ नसतो, कारण आपण जे करतो ते सगळेच करतो, फक्त आपल्या भावना योग्य प्रकारे मांडता आल्या पाहीजेत.
मला असे वाटत नाही की स्त्रीया लैंगीक जीवनात पुढाकार घेत नाहीत. स्त्रीया पण पुढाकार घेतात पण त्यांची पुढाकार घेण्याची पद्दत वेगळी असते, पुरुषांच्या मानाने हळुवारपणा असतो, भावनात्मकता असते.
स्त्रीया पुढाकार घेताना, पायावर पाय घासणे, पाठीमागुन येउन गळ्यात पडणे/सौम्य मिठी मारणे,छातीवर डोके ठेवणे. असे काही करतात.

>>माझा मित्र तर म्हणतो की त्याची होणारी बायको ही कौमार्य भंग न झालेली असेल याची तो अपेक्षाच ठेवत नाही
मला तर वाटत नाही की इतकी परीस्थीती वाईट आहे म्हणुन, हे महत्वाचे आहे की तुझा मित्र कोणत्या समाजातील मुलींबद्दल बोलतो आहे. माझ्या अनुभवातुन सांगतो, लग्नाआधी संबध येण्यार्‍या मुलांचे प्रमाण हे मुलीपेक्षा जास्त आहे. पण दुर्देव हे आहे की पुरुषाच्या असल्या संबधाला मर्दानगी संबोधण्यात येते आणि स्त्रीयांच्या सबंधाला व्याभिचार म्हटले जाते. संशय घेणे हे चुकीचे असते पण योग्य त्या पुराव्याशिवाय संशयालाच वस्तुस्थीती समजणे म्हणजे मुर्खपणा आहे.
बरीचशी एकतर्फी प्रेम करणारी मुले, मुली बद्दल वाईट गोष्टी पसरवत असतात.
सर्वसामान्य घरातील मुलींबद्दल इतकी वाईट परीस्थीती नाही. आणि अशा मुली शोधणे फारसे अवघड नसते. फक्त तुम्ही कसे मुलीला विचारता यावर अवलंबुन असते. दुसर्‍या तिसर्‍या भेटीत असली गोष्ट विचारायला हरकत नाही, पण तिचा तुमच्यावर विश्वास हवा, आधी सुरवात तुमच्यापासुन करा, आधी तुमचे कोठे प्रेम-प्रकरण/संबध असेल तर तीला सांगा, नाहीतर तीला वाटेल की हा आपल्याला आपल्या पेक्षा कमी समजतो आणि ती कधीच सांगणार नाही.
ऑर्कुट, गुगल मधुन जास्तीची माहीती मिळु शकेल. आधी पुर्ण चौकशी करा, मगच लग्नाचा विचार करा. आणि लग्न केल्यानंतर हा विचार कधीच करु नका.

-----
आम्ही पुजेला सुपार्‍या, दुर्वा सगळे ठेवतो, त्यामुळे, दिव्यात तुप नसले तरी चालते.
:)

मल्टीपल चॉइस प्रश्नहोता. आताच्या सि.इ.टी प्रमाणे.

इथेही सीईटी! :-)

तीसबत्तीस वर्षात परिस्थिती बदलली असावी असे वाटते. (१९७५ साली कोणते गाणे वापरले होते?)
गेल्या १० वर्षांत विविध प्रांतांतील, सामाजिक स्तरांतील मैत्रिणींबरोबर लग्नपूर्व खरेदीच्या अनुभवातून म्हणते.