तो अनुभव...

भटक्या कुत्र्यांच्या बाबतीत मला स्वतः पर्यावरण आणि प्राणिप्रेमी असूनही यत्किंचितही सहानुभूती वाटत नाही. त्यांच्या वाढत्या संख्येला आळा घातलाच पाहिजे मग तो उपाय कितीही कठोर का असेना.

हा लेख प्रतिसादासाठी 30 वर्षानेही लक्षात राहिल.

(होराभुषण)जेपी

मुक्तपीठीय लेख.
(कुणाच्या प्रेरणेवरुन लिहिताय?)

आ विडंबनकार घे प्रेरणा ! (आ बैल मुझे मार)

कुत्र्यांचा असा अनुभव मलाही अलेला आहे. कॉलेजात असतानाची गोष्ट. रात्री भूक लागली म्हणून नाईट कँटीनमध्ये जायला निघालो. कँटीनच्या वाटेवर नेहमीप्रमाणे फुल अंधार. तिथेच एक काळं कुत्रं बसलं होतं ते कै दिसलं नै. मग ते भुंकायला लागलं माझ्यावर, त्याल हाड केलं तर ते तेवढ्यापुरतं मागं झालं पण मागून लगेच रीइन्फोर्समेंट आलीच की त्याची. क्षणार्धात ५-६ कुत्र्यांनी मला वेढाच घातला आणि टिपेच्या आवाजात सर्वजण माझ्यावर भुंकू लागली. मला काय करावे सुधरेचना, तिथे एक खांब होता त्यावर चढलो तरी कै होईना. सुदैवाने तोपर्यंत सिक्युरिटीवाले लोक्स तिथे आले आणि कुत्र्यांना हाकलले म्हणून बरे, नैतर कै खरं नव्हतं माझं तेव्हा.

हेच लहानपणी मात्र भीती वाटली नव्हती. तेव्हा ६वी-७वीत असेन. क्रिकेट खेळून घरी जात असताना वाटेत अचानक खूप कुत्री जमलेली दिसली. जराही न घाबरता एक दगड त्यांच्यामध्ये भिरकावला. कुत्र्यांची पांगापांग झाली आणि काही झालेच नाही अशा थाटात मी निवांत घरी आलो.

'तो अनुभव...' असे शिर्षक वाचून वाटले, आला आणखिन एक चावट्ट धागा!

अनुभव आवड्ला.

अनुभव लई झकास,
औरोकि गलीमें शेरभी कुत्ता

दगड मारणे हा बेस्ट उपाय. जवळपास दगड नसतील तर कमरेचा बेल्ट काढून हातात घ्यावा, कुत्रा लांबूनच भुंकतो.

बेल्टही नसेल तर हरीनाम घ्यावे...!!

दगड मारणे हा बेस्ट उपाय. जवळपास दगड नसतील तर कमरेचा बेल्ट काढून हातात घ्यावा, कुत्रा लांबूनच भुंकतो.

बेल्टही नसेल तर हरीनाम घ्यावे...!!

घरी जेव्हा कॉलेज मधे होतो तेव्हा रोज रनिंगचा परिपाठ होता आमचा एकदा उमेदवारी करून आमचा सरदारजी मित्र सुद्धा सोबत येतो म्हणाला तो साडेपाच फुट उंच अन एकदम थुलथुलीत जाडू होता, आमचा रनिंग चा रस्ता गावातील एका प्रसिद्ध वकिलांच्या बंगल्यासमोरुन जात असे अन सरदारजी यायला लागला तेव्हा पासुन ते गुबगुबित पगड़ीधारी प्रकरण सोबत धावताना पाहुन रोज अन्हिके आटपायला बाहेर येणारे ते कुत्रे बावचळून आमच्या मागे लागायला लागले तसे पोरे बोंबलायला लागली , त्याला म्हणेल "यार वीरे ये ता प्रॉब्लम हो गयास्सी" तर सरदार मिश्किल म्हणाला उद्या मीच सोलुशन काढतो प्रॉब्लम ला दूसरे दिवशी पहाटेच्या धुक्यात आम्ही आपले सावध धावतोय अन आमच्या थोडा पुढे सरदार धावतोय ते आले थोराघरले श्वान वसवस करीत पुढे तसे सरदारजी अजुन स्पीड मधे पुढे अन अचानक सरदार वळला अन त्याच द्रुतगती ने त्या खवळलल्या कुत्र्यावरच धावून गेला ते कुत्रे एकदम बिचारे गर्भगळीत का काय म्हणतात तसेच झाले अन भयानक जोरात केकाटत आपल्या घरात शिरले ते कायमचेच! परत कधी कोणाच्या वाटेला गेले नाही बेटे

कुठल्याही प्रकारची कुत्री वाईटच.