आपटा - गुळसुंदा - कर्नाळा (+फोटो)

दिप्सचा कर्नाळा भटकंती लेख वाचून तिकडे पुन्हा जावेसे वाटू लागले. विचार केला कोकण रेल्वेने जाताना रसायनी,आपटा स्टेशनच्या पश्र्चिमेस कर्नाळ्याचा सुळका दिसतो तर तिकडून जावे.
१)ठाकरवाडीतला जैतू आणि कर्नाळा

२)

३)पाताळगंगा नदी

४)नदीकाठचे सिध्देश्वर,गुळसुंदा

५)लाल सावरीचे फुल

६)पांढरी सावर कमी आढळते

७)रानफुले

सकाळच्या दिवा सावंतवाडी रेल्वेला फार गर्दी असते म्हणून ९.१०च्या दिवा रोहाने जायचे ठरवले. डोँबिवलीहून लोकलने दिवा स्टेशनला उतरण्यापेक्षा विशाळगडाची खिंड लढवणे सोपे असावे. पुढचा प्रवास छान झाला. बरेच प्रवासी नावड्याला उतरून गेले. चहा, भेळ जागेवरच मिळते त्याचा आस्वाद घेत खिडकीतून गम्मत पाहताना पनवेल कधी ओलांडले ते कळलेच नाही. सोमाटणे स्टेशन आणि जवळची कमळांची तळी पाहून वाटलं इथेच उतरावं आणि बसावं तळ्याकाठी. परंतू अचानक डावीकडे तीस मजली दहा इमारतींचे बांधकाम पाहून छाती दडपून गेली. आणि विचार रहीत केला. रुळाकडची लालचुटुक गणेशवेलींची फुलंमात्र रेल्वेहद्दीत असल्यामुळे सेफ होती. पुढच्या प्रचंड कंटेनर डेपोकडे आणि रसायनीची धुरांडी यांकडे पार दुर्लक्ष केलं. उजवीकडचा लिंगुबाचा डोंगर (कर्नाळा )खुणावत होता.

८)भुताचे झाड याचे नाव मी विसरलो

९)

१०)ओढा

११)राखणदार वनदेवता ?

१२)किल्ला

१३)

१४)दरवाजा

साडेदहाला आपटा स्टेशनला उतरलो.

डावीकडे बाहेर कर्जत-पेण रस्ता आहे. इथून कर्नाळा दिसेचना कारण मध्ये एक डोंगररांग पसरली आहे. प्रथम पुढे आपटा गावाच्या (अडीच किमी) दिशेने चालायला सुरुवात केली कडेने दाट झाडी आहे. पंधराएक मिनिटांनी एक ऑरेंज जाकिटवाला गाववाला भेटला. त्याला विचारले त्याने माहिती दिली. "परत फिरा. गुळसुंदा गावाच्या रेल्वेपलीकडे अकलुडवाडी आहे तिथून वाट आहे हा माझा फोन नंबर घ्या.पटरीतून गेलात तरी चालेल."

परत फिरलो. स्टेशनला जवळचे गाव आहे लाडीवली. नंतर गुळसुंदा .दीड किमी असेल. गावात सुरेख सिध्देश्वराचे देऊळ आहे. तिथे पाताळगंगा नदी आहे. भिरा विद्युतकेंद्राचे पाणी बारा महीने वाहते पण मासे नाहीत. पाण्यात कारखान्यांचे विषारी सांडपाणी आहे. नाहीतर औंदुबर(सांगलीजवळचे दत्ताचे) यापुढे फिके पडले असते. आत भक्तनिवास २०१२ला बांधला आहे .पूर्वी पलीकडच्या कऱ्हाडे गावातली मुलं होडीने गुळसुंद्याच्या शाळेत यायची त्यांच्याबरोबर आम्हीही गेल्याचं आठवलं. देऊळ पाहून रुळापलिकडच्या अकलुडवाडीत आलो तेव्हा बारा वाजले होते. ही दोन्ही गावं टापटिप आणि स्वच्छ आहेत.

अकलुडवाडीतला वळणावळणाचा डांरी रस्ता आणि सुरेख घरं लक्षवेधक आहेत. आता इथून पायवाट आहे. गावात वाटेची चौकशी केलीँ "इकडून किल्याकडे वाट आहे का ?" "हो आहे हा समोरचा टेप आहे तिथे सरळ जा वर ठाकरांची पाचेक घरं आहेत त्यापैकी कोणालातरी बरोबर घ्या कारण इकडून कोणी जात नाही ती ठाकरं जातात फाटीसाठी."

वरच्या ठाकरवाडीत पोहोचलोँ एकाला विचारले "ही बघ वाट याने सरळ किल्याकडे जायचे डावीकडे उजवीकडे फिरू नको मग सापडायचं न्हाय दोनपर्यँत जाशील वर. थांब चा पिऊन जा. मी जाणार आहे फाटीला पण अजून वेळ आहे"
मी चा होईपर्यँत गप्पा मारत बसलो. कोरा चा कपभर आला. बोलताबोलता तोही तयार झाला. "चल मीपण आज लवकर येतो तुझ्याबरोबर." दोन वाजता निघालो. प्रथम एक ओढा लागला. "इथूनच नेतो आम्ही पाणी." फारच स्वच्छ आणि चवदार होते. एका ठिकाणी जैतू(नाव)थांबला. "इथे येतो आम्ही फाटीला आता असाच चढत जा पोचशील." मी त्याला पन्नास रुपये दिले. प्रथम घेईना. "मी फाटीला येणारच होतो पैसं कशाला ?"मग आणखी बराच पुढे बरोबर आला आणि सोडले. तिथून अर्ध्या तासाने देवळापाशीच वर आलो. जैतूमुळे पटकन पोहोचलो.
१५)कोणते पक्षी दिसू शकतात

१६)माहिती केंद्र

१७)पुन्हा येणार ना ?

साडेतीन वाजलेले .किल्ला पाहून नेहमीच्या वाटेने उतरून पनवेलमार्गे बसने पाय न हलवता घरी परतलो.