' जनसेवा दुग्ध मंदिर '

तिथं जिलब्या मिळायच्या काय?

पुण्यात फारसा गेलो नसल्याने सदर दुकानाबद्दल ठाऊक नाही. परंतु एक रुचकर, चांगले पदार्थ देणारे हॉटेल बंद झाले, असे लेख वाचून वाटते. चालायचच.

उडप्याच्या हॉटेलातील मुले कानडे नव्हे तर तुळू भाषी असतात. शिवाय आता त्यांना त्यांच्याच भागात नोकरीच्या अनेक संधी उपलब्ध झाल्यामुळे त्यांची आवक मंदावली आहे, असे एका शेट्टी मित्राकडून कळले आहे.

@' जनसेवा दुग्ध मंदिर ' , लक्ष्मी रोड पुणे हे बंद झाले अशी वार्ता कानावर चेपू माध्यमातून आहे. >>> आश्चर्य आहे... अधुन मधून जायचो..पण असं काही देखिल भासलं नव्हतं... उद्या जाऊन बघतोच आता.
आपली इथली मटार करंजी,पियुष,खरवस फेवरिट होतं...

मायला..मंडई जवळचं पुणेरीपण असच बंद पडलं. :-( तिथलं उप्पीटसांबार,सामोसासांबार काय अल्टि लागायचं...

ही बातमी खरी असेल तर फार हळहळ वाटते.

उपाध्ये यांचे 'जनसेवा दुग्ध मंदिर' म्हणजे हार्डकोअर मराठी माणसाचे (पुणेकरांचे) विरंगुळ्याचे स्थान होते.
मऊसूत पिवळाधमक सांजा, लुसलुशीत साबूदाणा खिचडी आणि दही, किंचित वेगळ्या चवीचा बटाटेवडा, पुदिन्याचा स्वाद तोंडात रेंगाळत ठेवणारी हिरवी चटणी, ब्रेड आणि मटार उसळ सगळे पदार्थ आठवणीत राहणारे. (मिसळ मात्र कायम गंडलेली)

जनसेवाचे एक वैशिष्ट्य म्हणजे फक्त पुण्यातच मिळणारे 'पियूष' हे स्वादिष्ट पेय केवळ इथेच मिळायचे. कुचेष्टेखोर म्हणत, की पियूष म्हणजे निव्वळ श्रीखंडाचे पाणी. पण हे पियूष चवीला फार मस्त. जनसेवाचे दुसरे एक वैशिष्ट्य म्हणजे पुण्यात अगदी रात्रीच्या वेळी गेलात तरी मधुर ताक देणारी दोनच ठिकाणे १) सरपोतदारांचे पूना गेस्ट हाऊस २) जनसेवा दुग्ध मंदिर. रात्री नऊला जरी ताकाचा ग्लास मागवला तरी सकाळी घुसळल्याइतके ताजे आणि दाट ताक. मी कायम त्यांना टेस्ट केले, पण ताक कधीच आंबट, शिळे किंवा कडवट वासाचे नसे.

खाद्यपदार्थांबरोबरच जनसेवाच्या काऊंटरवरुन कुरकुरीत कडबोळी, मुगाचे लाडू, नाचणीचे लाडू, पातळ पोह्यांचा चिवडा अशा वस्तूंची हमखास खरेदी व्हायची. पुढचे दोन दिवस आनंदात जायचे.

बाकी पदार्थ सगळीकडे मिळतात, पण सांजा आणि पियूष मात्र आपल्या आस्वादातून नक्कीच अस्तंगत झाले. अरेरे!

फक्त पुण्यातच मिळणारे 'पियूष' हे स्वादिष्ट पेय केवळ इथेच मिळायचे.

गैरसमज आहे. माझ्या लहानपणापासून (१९६०) मुंबईत दादरला पणशीकरांकडे पियुष अनेकदा प्यायलो आहे.

पुण्यात प्रसिद्ध 'मस्तानी', ती मुंबईत नाही मिळायची.

जनसेवा गेले, असे कसे झाले हो अविनाशजी , अरेरे , जो जन्मला आला तो एक ना एक दिवस जाणारच ना ? आर्यन गेले, मिनर्वा गेले, अभिनव कलाला ही घरघर लागलीय ! आता फक्त
......आसवे अजुनी नयनात....अशा , अवस्थेत जगायचे..
एक सांस्कृतिक पुणेकर ..

बदल हा आयुष्याचा अविभाज्य हिस्सा आहे

जनसेवाचा खरवस लाजवाब असतो. लक्ष्मी रोडवर गेले की हमखास खर्वस खाण्याचा कार्यक्रम असायचा. पुरवठा मर्यादित असल्याने बर्‍याच वेळा "खरवस संपला" अशी पाटी अंगावर धाउन आल्यासारखी वाटायची.
पण असेल तर स्वतः तिथेच खाउन घरच्यांसाठी नेणे अटळ असायचे.
पण बर्‍याच वेळा ती पाटीच पहावी लागायची.

अरेरे

आजचे भविष्य : संध्याकाळी दु:खातिरेकाने जनसेवा बार मधे एखादा पेग जास्त होण्याची शक्यता वाटते

पीयुष आज ही दौन्द म्ध्ये जोगलेकर यान्चे कडे मिळते

पंजाब्यांच्या नायतर उडप्यांच्या हाटिलात गर्दी कोण करतात? मराठी लोकच ना? तं मं मराठी हाटिल बंद पडलं म्हणून टिपं कशाला गाळताय?

जनसेवा एवढ्या उशिरा बंद पडले याचे खरे म्हणजे आश्चर्यच वाटते आहे.

वर्षानुवर्षे ते हॉटेल केवळ तिखटामिठाचा सांजा आणि खरवसावर जिवंत होते. कोणे एके काळी लोक चिवडा, चकली आणि दही कडबोळी खाण्यासाठी हॉटेलात जायची. अजुनही लोकांची आवडनिवड तशीच राहिली आहे अश्या भ्रमात राहुन जर कोणी हॉटेल चालवत असेल तर अजुन काय होणार? काळाबरोबर हे हॉटेल कधीच बदलले नाही. जरा १०-५ उडपी पदार्थ, बटाटेवडे. छोले भटुरे असले तत्सम पदार्थ अ‍ॅडवले असते तर हॉटेल चाललेही असते. पण आम्हाला फक्त शुद्ध महाराष्ट्रीयन पदार्थ विकण्याचा वृथा अभिमान दाखवायचा होता. बर महाराष्ट्रीयन पदार्थ तरी भरपुर ठेवायचे ना? तर तसे पण नाही.

एकदा संध्याकाळी ७.१५ ला हॉटेलात गेलो होतो. खरवस संपला होता. सांजा संपला होता. ढोकळा संपला होता. रत्ताळ्या आहे काय मग? असे विचारल्यावर "चिवडा " असे उत्तर आले. चिवडा? मी काय लाडु चिवडा खायला होटेलात जातो का? त्यानंतर मी परत हॉटेलात पाऊल टाकले नाही ही गोष्ट वेगळी. हा काउंटर वर जाउन त्यानंतर कैक वेळा खरवस आहे का म्हणुन विचारले आणि नाही हे उत्तर ऐकुन परतलो. थोडक्यात काय तर पदार्थ संपले म्हणुन सांगण्यात धन्यता वाटते. तिखटामिठाचा सांजा कुठल्याही दुकानातला संपु कसा शकतो? संपला असेल तर तयार करायला असा कितीक वेळ लागतो? संध्याकाळी ७.१५ ला सांजा संपला असेल तर आणी हाटेल ९ वाजेपर्यंत उघडे राहणार असेल तर सांजा नव्याने करायला काय हरकत आहे? (योगप्रभू म्हणतात त्याप्रमाणे ९ वाजता त्यांना मधुर ताक मिळाले असेल तर त्या अर्थी ९ वाजेपर्यंत हॉटेल उघडे राहत असणार. पण खरे सांगायचे तर मला ते ९ वाजेपर्यंत फारसे कधी उघडे दिसले नाही. ) अगदी रवा संपला असेल तर बाजारात जाउन (लक्ष्मी रोड पासुन बाजार असा कुठे म्हणा फतरा लांब आहे?) रवा आणून देखील सांजा करायला काय हरकत आहे?

वास्तविक लक्ष्मी रोड वर फारशी हॉटेलं नाहीत. लक्ष्मी रोडच्या समांतर असलेले बेडेकर (जे अगदी वर्षभरापुर्वीपर्यंत दुपारी २.३० / ३ ला मिसळा संपुन बंद व्हायचे). लक्ष्मी रोडच्या पार एका टोकाला असलेले द्वारिका, पार तुळशीबागेत असलेले अगत्य आणि अगदी आत्ताआत्ता सुरु झालेले भगत ताराचंद (आणि आधी त्याच जागेत असलेले मौर्य). याहुन फारशी हॉटेल्स नाहीत. मग एवढ्या गर्दीच्या ठिकाणी. भर रस्त्यावर, गजबजलेल्या बाजारात एक हॉटेल चालु शकत नाही? एखाद्याने एवढ्या मोक्याच्या जागी हॉटेल असले असते तर करोडो कमावले असते.

गणपतीच्या दिवसात लक्ष्मी रोडवर खच्चुन गर्दी असते/असायची. हॉटेल जरा जास्त वेळ उघडे ठेवले आणि जरा ४ पदार्थ विकायला ठेवले तर केवळ गणपतीच्या दिवसात ४-५ लाख कमावता येतील. पण परत तेच. पुणेरी बाणा. ठरलेल्या वेळेत शटर डाउन म्हणके डाउन. कधीही हे हॉटेल जास्त वेळ उघडे ठेवले गेले नाही. अश्या परिस्थितीत इतरांनी त्याचा फायदा घेउन आपले धंदे वाढवले तर मग विशेष ते काय आणि मग अश्या परिस्थितीत कमी नफ्यात हॉटेल चालवण्यापेक्षा जागा विकुन आधिक पैसा कमावण्याचे आमिष नक्कीच आकर्षक वाटेल.

आश्चर्य वाटलं.. खरतरं नुकतच नूतनिकरण केलं होतं जनसेवाचं..
त्याआधी बंद पडलं असतं तर एवढं आश्चर्य वाटलं नसतं.. :-)

जनसेवाची आठवण म्हणजे..
मेनुकार्ड वरील पदार्थ आणि ते मिळण्याचे वार आणि वेळ यातून आत्ता कुठला नेमका पदार्थ मिळेल हे ओळखणे .. :-)
आणि (नूतनिकरणानंतर बहुतेक).. ऑर्डर दिल्यावर टेबलावर एक मोठा ठोकळ्यासरखा बोर्ड ठेवायचे.. त्यावरील नंबर बघून वेटर बरोबर ऑर्डरप्रमाणे पदार्थ आणून ठेवत .. चितळ्यांच्या टोकनसारखच काहीसं..

मी कालच कोल्हापुरला जाऊन आलो. मिपा वर वाचल्या प्रमाणे राजाभाऊंकडे भेळ हादडायला गेलो होतो. पण बाजुच्या दुकानातुन समजले की कामगार नसल्यामुळे दुकान बंद आहे. ते कायमचे बंद आहे की १-२ दिवसा पुरते बंद आहे ते समजले नाही. तसेच गणपतीपुळ्याला घनवटकरांकडे देखील याच करणामुळे जेवण मिळाले नाहि.

या हाटेलात कधीही गेलेलो नाही. त्यामुळे व्यक्त होतेय ती बोच फारशी जाणवत नाहिये

"जनसेवा दुग्ध मंदिर" बंद पडले?
अरेरे

उपहारगृहाच्या व्यवसायात प्रकर्षाने जाणवते ते असे की 'पुढची पिढी' वडिलोपार्जित व्यवसायात (उपहारगृहाच्या) रस घेत नाहीत. त्यांचेही बरोबर असते. त्यांनी उच्चशिक्षण प्राप्त केलेले असते त्यामुळे उपहारगृह व्यवसायात त्यांना कमीपणा वाटतो. त्यापेक्षा, वरच्या हुद्यावरील एखादे पद पदरात पाडून किंवा अमेरिकेसारख्या (किंवा तत्सम परदेशात) प्रगत आणि प्रतिष्ठेच्या देशात नोकरी करणे तौलनिक दृष्ट्या अधिक समाधानकारक असते.

मागच्या ज्या पिढीने स्वकष्टाने व्यवसाय उभा केलेला असतो त्यांच्या समोर निवृत्तीचे दोन पर्याय उपलब्ध असतात. एक तर व्यवसाय कोणाला तरी चालवायला देऊन आपण नफ्यात भागिदारी घ्यायची. किंवा व्यवसाय विकून एक रकमी 'प्रॉव्हिडेंट फंड' मिळवायचा.
पहिल्या प्रकारात (व्यवसाय चालवायला देणे) समोरची पार्टी विश्वासू, प्रामाणिक पाहिजे. ती आपला व्यवसाय 'घशात' घालणार नाही ह्यासाठी सतत जागरूक राहणे हे उतारवयात जमत नाही. तसेच पूर्ण निवृत्तीचा आनंद मिळत नाही. त्यापेक्षा व्यवसाय विकून एकरकमी नफा कमवून तो एखाद्या सुरक्षित गुंतवणूकीत ठेवला तर ठराविक आणि आश्वस्त रक्कम नियमितपणे मिळत राहते आणि संपूर्ण निवृत्ती उपभोगता येते.
उपहारगृहाचा व्यवसाय शारीरिक आणि मानसिक बळाची मागणी करणारा आहे. साठीच्या पुढे दोन्ही आघाड्यांवर माणूस हतबल होतो आणि नाईलाजाने त्याला वरील निर्णय घ्यावा लागतो.

बदलत्या काळाबरोबर नवनविन पदार्थ सादर करणं, गिर्‍हाईकांच्या आवडिनिवडीनुसार आपली धोरणे बदलणं वगैरे मुद्यांशी सहमत आहे.

सर्व ठाणेकरांचे फेवरेट गोखले उपाहार गृह मात्र मस्त चालू आहे.

खिशात नाही आणा तरी बाजीराव म्हणा हे दळभद्री धंदे पुण्यातच चालतात.

आता वामन हरी पेठे अँड सन्स असतं ईथे...

आता एक न्युज,
मिपाची सदस्य पण फारशी अ‍ॅक्टिव्ह नसलेल्या एका सदस्येने सिंहगड रोडवर "साहिल्स" नावाने व्हेज्/नॉनव्हेज रेस्टॉरेंट उघडले आहे नवीनच १ मे पासुन. कृपया लाभ घ्यावा.
पत्ता असा आहे.
साहिल्स व्हेज नॉनव्हेज,
शॉप ६-७ आदित्यराज, राजयराजयोग, लगड माळा,
वडगाव खुर्द, सिंहगड रोड पुणे ४११०४१