सेना भाजप युती तुटावी का ?

आता पाहूया

आज नरेंद्र मोदींचा उदो उदो करण्यात सेना पुढे असते पण
गुजरातेत त्यांच्याविरुद्ध उमेदवारही उभे करते

आज नाही म्हटलं तरी

अनेक हेवीवेट गेल्याने शिवसेना दुबळी झालेली आहे

पण तिने स्वतःला मोठे करण्याऐवजी भाजपला कुरतडण्यात धन्यता मानली आहे

पण सेना+भाजपा ही बेरीज की वजाबाकी

निवडून आल्यावरही एकमेकाच्या झिंज्या उपटणारच

२००९ साली एक उद्गार ऐकू आले. आता मराठी माणसानेच आमच्या पाठीत खंजीर खुपसला आणि मग हे विचार माझ्या मनात आले. ते मी लिहून ठेवले. इथे धागा २०११ ला टाकला असला तरी २००९ च्या निवडणूकीनंतरचे हे चिंतन होते. २०१४ मधे युती तुटल्यावर अनेक भाजपेयींनी भेटून किंवा फोनवर या लेखाची आठवण झाल्याचे किंवा सहमत असल्याचे सांगितले.

तो लेखही इथे टाकत आहे

ही श्रींची इच्छा

अशी कल्पना करा आपलं घर चोरानं लुटुन नेलय तर आपण काय कराल. शेजार्याकडून ते नुकसान भरून घ्याल ?
आपल्या मित्राकडून नुकसान भरपाई घ्याल ? नक्कीच नाही.
शिवसेनेच्या बाबतीत असे काही प्रश्न मनात येतात.

मागील काही घटनांवर नजर टाका म्हणजे लक्षात येइल. छगन भुजबळ यांनी शिवसेना सोडली. ते शिवसेनेला खच्ची झाली. नारायण राणेंनी शिवसेना सोडली. ते बरोबर १० आमदार घेऊन गेले. सेना पुन्हा खच्ची झाली.
गणेश नाईक यांनी शिवसेना सोडली. सेना आणखी खचली. अडचणीच्या काळात विखे पाटील शिवसेनेच्या आसर्याला आले, केंद्रात मंत्री झाले. सोयीची वेळ पाहून त्यांनी शिवसेनेला रामराम केला.
असेच सुरेश जैन शिवसेनेत आले. सोयीची वेळ पाहून बाहेर पडले.
विनायक मेटे यांनी शिवसेना सोडली, ते आज राष्ट्रवादीचे उपाध्यक्ष आहेत, आमदार आहेत.
छगन भुजबळ आज मंत्री आहेत. त्यांचा मुलगा आमदार आणि पुतण्या खासदार आहे.
नारायण राणे मंत्री आहेत. मुलगा खासदार आहे. त्याने सुरेश प्रभू या माजी केंद्रीय मंत्र्याला पराभूत केले.
नवी मुंबई आज गणेश नाईकांच्या ताब्यात आहे, ते आज मंत्री आहेत. त्यांचाही मुलगा खासदार आहे.
संजय निरुपम यांनी शिवसेना सोडली, ते खासदार आहेत.

म्हणजे सेनेला खच्ची केलं राणे, भुजबळ, नाईक, संजय निरुपम, विखे पाटील, राज ठाकरे यांनी.
पण झालेल्या नुकसानीची भरपाई मात्र शिवसेना आपला मित्रपक्ष भाजप कडून करू इच्छिते.

गुहागरची जागा भाजपकडे वर्षानुवर्षे होती. परंतु नाराज रामदास कदमांसाठी भाजपची गुहागरची जागा सेनेने विनय नातूंकडून हिसकावून घेतली. कदम पडले.
परिणाम काय झाला गुहागरची जागा आज राष्ट्रवादीकडे आहे.
पुर्वी पुण्यातला शिवाजीनगर विधानसभा मतदारसंघ भाजपकडे होता, तोही स्वत:कडे ओढून घेतला.
तिथे आधी सुतार नंतर विनायक निम्हण आमदार झाले. निम्हण शिवसेना सोडून कॊंग्रेसमधे गेले.
त्यामुळे ती जागा आज कॊंग्रेसकडे आहे.
भाजपकडून सेनेने हिसकावून घेतलेल्या शिवाजीनगर आणि गुहागर या दोन्ही जागा सेनेला टिकवता आल्या नाहीत. दोष कोणाचा ?
आपलं घर लुटलं कुणी आणि आपण नुकसान भरपाई कोणाकडून घेत आहोत. आपल्याच मित्राकडून भाजपकडून.

भाजपचे नेते रामभाऊ म्हाळगी ठाणे लोकसभा मतदारसंघातून निवडून येत असत. ते तिथून दोनदा निवडून आले.
त्यांचे निधन झाले तेव्हा ते ठाण्याचे खासदार होते.
पुढे राम कापसे तिथून निवडून येत असत. ती जागाही सेनेनी स्वत:कडे घेतली आहे.
आणखी एक झटका-

राज ठाकरे यांनी शिवसेना सोडली.
ते केवळ काही माणसे घेउन गेले नाहीत, तर सेनेतलं सारं मराठीपण घेउन गेले.
आज राजच्या मनसेनेचे १३ आमदार आहेत.

राज यांच्या मनसेनेनी युतीला जवळपास ४० ते ४५ विधानसभा मतदारसंघात झटका दिलाय.
म्हणजे यांच्या घरचं भांडण, त्रास मात्र भाजपला.
यांना आपल्या जागा टिकवता येत नाहीत, माणसं सोडून जातात. चूक कोणाची ?
राहता राहीले यांचे मराठीप्रेम. शिवसेनेच्या खासदारांवर एक नजर टाका.
प्रितीश नंदी, चंद्रीका केनिया, संजय निरुपम.
राज्यसभेसाठी शिवसेनेला एकही मराठी खासदार मिळू नये ?
बरं मनसेनेला विरोध म्हणून हे छटपूजाही करणार. याच्या मराठीपणावर भरवसा तरी कसा ठेवायचा ?
यांच्याबरोबर राहून फायदा काय, १७१ : ११७ चे सूत्र म्हणजे विधानसभेला १७१ जागा हे लढवणार आणि भाजपला मात्र ११७.
त्या जागाही शिवाजीनगर, गुहागर, ठाणे अशा फायद्याच्या. याचा आता विचार व्हायला हवा.
भाजपने मशागत केलेल्या जागा हे पळवणार. हे कुठवर चालणार.
मतदार भाजपचा उमेदवार मात्र सेनेचा. याचाही आता विचार व्हायला हवा.

राष्ट्रपतिपदासाठी भाजपचा प्रतिभाताईंना विरोध पण सेनेचा मात्र पाठिंबा.
पंतप्रधानपदासाठी भाजपचा पवार यांच्या नावाला विरोध, तर सेनेचा पवारांना पाठिंबा.
पुणे महानगरपलिकेमधे राष्ट्रवादीबरोबर सत्तेत भागीदारी.

हा केवढा मोठा अंतर्विरोध ! केवढी ही विसंगती !!

आधी औस्ट्रेलियन क्रिकेटर्सना हिंदुस्थानात पाय ठेवू देणार नाही अशी घोषणा केली.
पण पवार साहेबांच्या भेटीनंतर भाषा बदलली. औस्ट्रेलियन क्रिकेटर्सना असलेला विरोध मावळला.

रोज काहीतरी नवीन मुद्दा. कधी शाहरुकखानला विरोध, कधी राहुल गांधीला विरोध तर कधी सचिन तेंडूलकरवर टीका. यातले काय काय स्वीकरायचे.
२००९च्या विधानसभा निवडणुकीमधे मोठा पराभव झाला तेव्हा तर कहरच झाला. म्हणे मराठी माणसानेच आमच्या पाठीत खंजीर खुपसला.
बस्स झालं, आता नाही हे सहन होत. किती वागवायचं हे ओझं !

ही युती तुटावी ही श्रींची इच्छा.
आपला,
आशु जोग

आणखीही काही विचारांची भर यामधे घालावी लागेल. इतके सगळे आमच्यासारख्या सामान्य मतदारांना कळते तर ते स्वतः भाजपा मधल्या धुरीणांना कळत नसेल काय !

मुंडे महाजन यांचीच युतीमधे महत्त्वाची भूमिका असे. ११७-१७१ सकट अनेक अन्यायकारक गोष्टी ते खपवून घेत. पण पक्षाला कमीपणा घ्यायला लावणारे हे नेते स्वतः काही त्याग करत असत का ?

याचा अर्थ पक्ष छोटा ठेवून हे दोघे स्वतः मात्र मोठे होत. असं दिसतं.

आता मात्र पक्ष एकदम जोमात वाढताना दिसतो आहे !

भाजपाचे मतदार किंवा सहानुभूतीदार असतात

सेनेच्या बाबतीत मात्र प्रत्येक जण सैनिक किंवा पक्षाचा कार्यकर्ता असतो. अधे मधे काही नाही परिणामी अभिनिवेश जास्त असतो. सैनिकांची पक्षनिष्ठा पक्षावरच्या प्रेमातून दिसत नाही तर कुणाला भक्त म्हण, कमळी, कमळाबाई असे उल्लेख कर यातून दिसते. १९८९ मधे विद्याधर गोखले यांच्यासारखे शिवसेनेचे खासदार कोणत्या चिन्हावर निवडून आले होते असे विचारले की शिवसेनावल्यांना मिरच्या का झोंबतात !