मी नथुराम गोडसे बोलतोय .............

शिळ्या कढिला नव्याने उत :) चालू द्या

नथुराम गोडसे म्हटलं.. की आठवतात.. "शरद पोन्क्षे"!....माय फेव्हरेट अ‍ॅक्टर! :)

त्यान्चा "परशुराम किल्लेदार"पण लई भारी आहे! ;)

__________________

असो... लेट कम टू द पॉईन्ट...

"नथुराम गोडसे" ही अशी एक व्यक्तीरेखा आहे... ज्याला गान्धीजींन्च्या काही मूल्-तत्वांबद्दल आत्यंतिक आदर आहे..
पण गान्धींचे काही मिळमिळित तत्वे... उदाहरणार्थः नको इतका अहिन्सावाद.... वगैरे.... गोष्टी साहजिकच तरूण आणि उसळत्या रक्ताला चीड आणणार्या आहेत... आणि त्यातूनच गांधींची हत्या घडली असावी... हा माझा प्राथमिक अन्दाज आहे...

लेट सी... या लेखावर अजून काही प्रतिक्रिया आल्याच... तर त्या अनुषंगाने चित्र अजून स्पष्ट होईल! :)
________________

शरद पोंक्षेंबद्दल व्यक्तिगत : "नथुराम गोडसे" हे नाटक जेव्हा प्रथम रन्गभूमीवर आले..तेव्हा सगळ्या "कॉन्ग्रेस्-वाल्यां"नी त्याचा प्रचंड निषेध नोन्दवल... अर्थातच.. ते नाटक न बघता.... सभा वगैरे घेतल्या... नाटक बन्द पाडण्यासाठी हिन्सक मार्ग ही अवलम्बला... अशाच एका सभेला मुम्बईला त्यांनी नथुराम्'चा रोल प्ले करणार्या शरद पोंक्षेंनाही बोलावले... बरीच भाषणबाजी वगैरे झाली... सभेच्या मध्यभागी एका खुर्चीवर हार घातलेला गान्धीजीन्चा फोटोही होता... कॉन्ग्रेस्वाल्यांनी बरीच टीका करून नथुराम्'ला यथेच्छ लाखोली वाहिली... गान्धीजी त्यान्चे परमदैवत असल्याचे वगैरे सान्गून सेन्टीमेन्टल भाषणे ठोकली...
झालं... सभा सम्पली.... सगळे आपापल्या घरी गेले... तेव्हा पुन्हा शरद पोन्क्षे.. त्या रिकाम्या मैदानात गेले... कारण त्या दिवशी रात्री त्यांचा "शो" होता.. तेव्हा मैदानात एक रिकामी खुर्ची दिसली.. त्यांनी जवळ जाऊन पाहिले.. तर त्याच खुर्चीच्या खाली गांधीजींचा फोटो.. धुळीत पडलेला होता.... तासाभरापूर्वी... ज्यांन्च्या नावाने राजकारण करून कॉन्ग्रेसवाल्यांनी शरदजींना दम भरला होता.... त्याच गांन्धीजीन्चे आता कोणालाच काहीच सोयसुतक नव्हते....

शरदजींनी तो फोटो.. उचलला.. खिशातल्या रूमालाने पुसला ..आणि आपल्या रुमवरती नेला....व आपल्या पेटीमध्ये व्यवस्थित ठेवून दिला....

एकदा अशीच एकदा मुलाखत देताना ते म्हणाले, की "जरी मी नथुरामचा रोल करतोय तरी गान्धीजींबद्दल मला खूप आदर आहे.. पण तो आदर कॉन्ग्रेसवाल्यांसारखा बेगडी नक्कीच नाही...गांधीजींचा फोटो मी ज्या बॅगेत ठेवला होता... तीच बॅग मी नथुराम'चा प्रयोग करताना वापरायचो.. आजही गांधीजींचा फोटो नथुराम गोडसेंच्या पेटीमध्ये अत्यंत सुरक्षित आहे!" :)

पु. ले. शु.

- मेकुड्कर

>>विरोध करायचा तर वैचारिक दृष्ट्या करावा असे माझे मत आहे. नाटक बंद पडून की साध्य होणार आहे .

हॅ हॅ हॅ. रोचक वाक्य. :)

प्रत्येक को.ब्रा. नथुरामप्रेमी नसतो पण प्रत्येक नथुराम प्रेमी को.ब्रा. असतो.

विरोध करायचा तर वैचारिक दृष्ट्या करावा असे माझे मत आहे.

हे नथुराम ला ही करता आले असते.

मला हे नाटक अति ष्टाईलबाज आणि टाळ्याकाढू बटबटीत संवादांनी भरलेले वाटले..... साउथच्या सिनेमातला हीरो कसा असतो, तसे पेश केले आहे.... इन्स्पेक्टर तर त्याच्या इतका भजनी लागलेला मला पाहवला नाही.. नक्की तसेच होते का, खरे खोटे माहित नाही...
घरी आल्यावर प्रचंड भारावलेल्या चुलतकाकांशी तासभर वादविवाद केल्याचे आठवते.( माझा पवित्रा "तुमचे सगळे खरे असेल, पण या घटनेमुळे गांधीजी अधिक मोठे झाले" ..)

आसे वाटणे म्हणजे काविळ झालेल्या ला सगळे पिवळे दिसते त्यातलाच प्रकार.

बाकि गान्धि नावावर जगणारे आजुन आहेत.

विनित

हे राम!!!

असाच कळवळा कसाब बद्दल दिसला असता तर मन शांत झाले असते.

गांधी / नथुराम
कर्ण दानवीर होता कि नव्हता ?
देव आहे कि नाही ? वगेरे वगेरे
हे प्रश्न एक दिवस सगळ्यांना पुरुन उरतील.

नथुरामचे कर्तृत्व काय तर एका म्हातार्‍या माणसाला त्याच्या पाया पडायच्या निमित्ताने गोळी झाडून खून करणे.
हे कृत्य अत्यंत भेक्कड होते. त्या कृत्याचा उदोदो कशासाठी करायचा.
गांधीनी मरताना हे राम म्हंटले काय किंवा नुसते एखादा अस्फूट उद्गार उच्चारला असेल याच्यावर वाद कशासाठी.
त्याने काय साध्य होनार आहे. गांधी हट्टी होते हे खरेच. पण त्यानी जे इतराना जमले नाही ते जमवून दाखवले.
त्यानी देशातील सर्वसामान्य माणसाला देशसेवे साठी प्रवृत्त केले . सर्वसामान्य माणसाला देशसेवेचा एक मध्यममार्ग दाखवला. इतरांची देशनिष्ठा तेवढीच सच्ची होती जेवढी गांधींची होती.
गांधींचे अनुकरण देशातील खेड्यापाड्यातील लोकानी देखील केले.
अहिंसा हे शस्त्र गांधीनी वापरले आणि व्यक्तीच्या नव्हे तर प्रवृत्तीच्या विरुद्ध लढा उभारला.
ब्रीटीश शासन गेले तरी भारताचे राजकारणात इंग्लंड सोबत संबन्ध चाम्गले राहिले. त्याचा फाय्दा भारताला जागतीक राजकारणात झाला. सत्ता सनदशीर मार्गाने सर्वसामान्यांच्या हातात आली आणि देशात अराजक माजले नाही.
याबात कोणाचेच दुमत नसावे.

शिवाय दुसरे कोणतेच काम उरले नाही असे दिसते.

विस्कळित स्वरूपात लिहिलेल्या धाग्याच्या विविध प्रकारच्या प्रतिक्रियांचा जमेल तसा घेतलेला परामर्ष :

१. प्रस्तुत धागा : शिळ्या कढीला नवा ऊत.
२. "नथूराम गोडसे बोलतोय" हे नाटक बटबटीत आहे. कंटाळवाणे बटबटीत. ज्यात नुसती बोंबाबोंब भाषणबाजी आहे. विचार करणार्‍या कुठल्याही माणसाला - अगदी हिंदुत्ववादी माणसालाही - यात काय हाती लागेल असा प्रश्न पडतो.
३. सर्व अमुक प्रकारचे लोक तमुक असतातच असे नाही पण तमुक मात्र अमुक असतात या प्रकारच्या विधानांमधे द्वेष स्मगल करून आणलेला असतो; आव मात्र संतुलित विधाने केल्याचा असतो.

थोडक्यांत असे की , गांधीविरोध, नथुरामप्रेम, हिंदुत्ववाद, काँग्रेसविरोध या प्रकारच्या कुठल्याही गोष्टी मांडायच्या असतील तर काही नीट विधाने करावीत, काय असतील ती आर्ग्युमेंट्स मांडावीत. आपल्या स्वतःच्याच अजेंड्याला थोडा तरी आदर हवा असेल तर विस्कळित, "इनोदी" , सनसनीखेज़ विधाने करायच्या ऐवजी आपल्या विचारांचा व्यूह मांडावा.

नथुराम चे कृत्य नक्कीच समर्थनीय नाही पण गांधींचा अति उदो उदो पण नकोसा वाटतो , वास्तविक कोन्ग्रेस फक्त गांधी या नावाचा उपयोजित ब्रांड म्हणून वापर करते ....

लोकशाहीत अभिव्यक्ती स्वातंत्र्यावर कोणत्याही प्रकारे घाला येता कामा नये. समोरील व्यक्तीचे मत (नाटक, चित्रपट, भाषण, लेख वा कलाकृती) पटत नसेल तर ते व्यक्त करण्याचे सनदशीर मार्गच चोखाळले पाहिजेत. झुंडशाही, हुल्लडबाजीला अजिबात स्थान असता कामा नये. कुणीही कायदा हाती घेणे योग्य नाही.

सदर नाटक बंद पाडण्यासाठी राष्ट्रवादी काँग्रेसने राडेबाजीचा केलेला उपयोग निषेधार्हच आहे.

अर्थातच, जे ह्या नाटकाला लागू होते तेच तस्लिमा नसरीन, सलमान रश्दी, जेम्स लेन आणि एम एफ हुसेन यांच्या बाबतही लागू होते. त्यांच्या विरोधात झालेली झुंडशाहीदेखिल तितकीच निषेधार्ह होती/आहे.

विरोध करायचा तर वैचारिक दृष्ट्या करावा असे माझे मत आहे. नाटक बंद पडून की साध्य होणार आहे

अगदी सहमत.
आणि ते चालू राहिले म्हणून तरी काय होणार आहे? मुळात ते नाटक अतिशय बटबटीत बोजड आहे. कंटाळवाणे कॄत्रिम संवाद आणि सुमार पटकथा. विरोधकांनी ते बंद पाडण्याची मोहीम उभारली तर तेवढीच पब्लिशिटी जास्त होईल.