ओरिसाच्या खेड्यातील एक दिवस...

काही दिवसांपुर्वी ओरिसा कृषी मंत्रालयासाठी एक छोटासा सर्व्हे प्रोजेक्ट करण्यासाठी म्हणुन भुवनेश्वरला गेलो होतो. भुवनेश्वरपासुन साधारण १०-१५ किमी अंतरावर असलेल्या बलियंता नामक छोट्याशा गावातील एका शेतात आम्ही कॅडस्ट्रल मॅपिंगसाठी हा सर्व्हे केला. आमची कंपनी ग्लोबल पोझिशनिंग सिस्टीम्स (GPS) विकते. GPS वापरुन शेती किंवा शेतांचा सर्व्हे हा प्रकार युरोपात सर्रास वापरला जातो. पण भारतात अजुनही हे तंत्रज्ञान वापरले जात नाही. इथे अजुनही सॅटेलाईट इमेजरीच्या साह्याने काही गणिते बांधुन कॅडस्ट्रल मॅपिंग केले जाते. त्यामुळे आम्ही ही संधी घ्यायचे ठरवले.

गावात शिरतानाच लक्षात आले की सगळा गाव एका छोट्याशा कालव्याने वेढलेला आहे. महानदीचे पाणी वळवून त्याचा शेतीसाठी वापर करण्याच्या उद्देश्याने हा कालवा खोदण्यात आला आहे.

कालवा ओलांडुन आम्ही गावात प्रवेश केला. गावात शिरणारा रस्ताच मोहात पाडणारा होता.

जिथे आम्हाला आमचा सर्व्हे करायचा होतो, त्या शेतापाशी पोहोचलो तिथे आमच्या स्वागतासाठी ही हसरी फुले आणि मुलेही हजर होती.

सुरूवातीला आम्हाला देण्यात आलेला शेताचा तुकडाच सापडेना. तेव्हा तिथल्याच एका शेतकर्‍याने आम्हाला रस्ता दाखवून आपल्या कामाची वाट धरली. नारळाच्या झावळ्यांपासुन बनवलेली छत्री वापरून त्या तसल्या उन्हात आपली गुरे राखणारा हा शेतकरी ओरिसातल्या सामान्य शेतकर्‍याचे मुर्तिमंत प्रतिक होता.

तिथेच एका झाडाच्या सावलीत या चार बहिणी विसावल्या होत्या. (त्या बहिणी आहेत हे त्या शेतकर्‍याकडुनच कळले....!)

" वो चचेरी बहने है साहब !" दुसर्‍या एका शेतकर्‍याने पुस्ती जोडली.

आमच्या GPS system सहीत मी आणि एक सहकारी....

संध्याकाळ झाली आणि सुर्याजीरावांनी निरोप घ्यायला सुरूवात केली.

तसे आम्हीही आमचा पसारा आवरायला सुरूवात केली.

विशाल