मंद धुंद ही हवा...
सहवास तुझा हवा हवा..
नितळ कांतीवरील दवातून..
ओघळू दे गंध नवा!
पहाट वारा... सरसर काटा..
नयन पुष्पे अर्धोन्मलीत ती..
कोकीळ कंठी माळ अडकली;
युगुल कबुतरे मूक होती!
मोहक कटीवर घट्ट मिठी अन्..
कुंतलात त्या मन बहकले!
नव यौवना तू.. मोहक.. सुंदर..
सूर्य किरणांनाही मोह पडे!
शंका/समाधान.
*
या विशाल अवनी वर्ती,
प्रशांत सागर वसतो
त्यास भेटण्या सरिता का
धावते जणू अभीसारीका?
*
त्या लाल कमल पुष्पात
गोड मकरंदाची रेलचेल
आत भ्रमर कैद होतो
रात्री तिथेच का रमतो?
*
गगनात चंद्रमा हसतो
धवल प्रकाश पसरतो
ते मनोहर दृश्य बघुनि
का सागर उफाळतो?
*
ति फुले रंगी बेरंगी
मादक रस गंधाने फुलती.
त्या रान पुष्पा वरती..
का भ्रमर असा घुटमळतो?
*
त्याच्याच नाभी कमलांत
कस्तुरी गंध दरवळतो
तरीही तो कस्तुरी मृग
का शोध घेत फिरतो?
*
Foolपाखरा
प्रथम तुज पाहता क्षणी
काळजाचा ठोका चुकला
प्रीतीच्या रंगात रंगूनी
जीव माझा भुलला
न दिसता तू
जीव होई कासावीस
दिसता क्षणी तू
फिरे अंगावरी मोरपीस
टाकावा तू प्रेमळ कटाक्ष
लाभावा तुझा सहवास
रहावीस तू मजसमीप
हीच या मनीची आस
जवळी असता तुला
एकटक पहावस वाटत
डोळ्यात माझ्या तुला
साठवून घ्यावस वाटत
मोहक तुझ्या हास्यान
होई जगाचे विस्मरण
मधाळ त्या शब्दांनी
गळूनी पडे माझे मीपण
फुतूर दिमाग के
कभी खत्म नही होते
.
दुधिया कोहरे मे लिपटकर जब रात आये
तो उस कोहरे मे तुम्हारा चेहरा
बुझते हुए
टिमटिमाते बिजली के बल्ब कि तरह
नजर आने लगता है, धुंदलासा
दिमाग उस तस्विर को
आपही मुकम्मल कर लेता है
क्या ये फुतूर है,
या तुम भी मुझे याद कर रही हो?
.
फुतूर दिमाग के
कभी खत्म नही होते
.
वक्त की सुई
मुसलसल भागती रहती है
और ये दिमाग है के
तेरे दाये गाल के उस टिप्पेके भवरे में
अटका पडा है
जिसमे पुरी कायनात
घुमती रहती है
.
फुतूर दिमाग के
महासागराचे अथांग पाणी........
संकटे एकटी कधीच येत नाहीत
पाण्याइतक्याच खोल अशा नियतीची सदैव साथ घेऊन येतात
वरचे असीम आकाश.......मनातल्या साऱ्या आकांक्षा चुरडून टाकणारी निराशेची पोकळी
दूर राहिलेला किनारा.......कधीकाळी पाहिलेली स्वप्ने ........
आठवणीतच राहिलेले आप्तस्वकीय
तरीसुद्धा
तरीसुद्धा
प्रवास कुणी टाळत नाही
पाय थांबत नाहीत
हात थकत नाहीत
डोळे शिणत नाहीत
मन मात्र स्वप्नांचे पंख लावून दिशाहीन असीम आकाशात विहार करतच रहाते
"जलवंती"
एक अजस्र नौका
जी कधीही बुडणार नाही असा तिच्या निर्मात्याचा विश्वास होता
"Titanic, can never sink"
"Titanic"
केवळ नौका नव्हे, हे एक स्वप्न!
केवळ एका मानवाचे नव्हे
तर
नियतीला सतत आव्हान देणाऱ्या समस्त मानवजातीचे स्वप्न
हि तिची कथा
जलवंतीची
त्या कलाकाराची
त्या नौकेची
जी कधीच बुडू शकणार नव्हती
कधीच ! ! !
“जलवंती” च्या निमित्ताने
ती अनोळखी भावना कागदावर उतरत नाहीये
हा मनातला गुंता सूटता सूटत नाहीये
प्रश्न राहिले आहेत अनुत्तरित माझे
पण तो अस्पष्ट चेहरा पुसला जात नाहिये
शांत हृदयाचे तार छेडले गेले
की भरलेल्या जख्मा उघड्या पडल्या
प्रेमाचे का हे सुर जे हृदयी वाजतात
का वेदना पुन्हा माघारी वळल्या
परिवर्तन अनिवार्य आहे परंतु
क्षणभंगुर कसे काय होते
कोरडे दुष्काळी हृदय माझे
भरूनी लगेच रीते कसे होते
का वाटा पुन्हा पाउलाखाली याव्या
जिथे मी एकटाच घुटमळत उभा
का मग असावी जाणाऱ्याला
सोडूनी पुन्हा परतन्याची मुभा
आज पुन्हा
आज पुन्हा जगाच्या पायाशी पडलो
आणि दुःखाभोवती लोटांगण घातले
कोरडे ठणठणीत पडलेले डोळे
पुन्हा नकाराच्या पावसात न्हाले
त्या उगवत्या प्रेमाचे किरण
दुःखाची झोप मोडणारच होते
पण भ्रमनिरासेच्या थंडीत कडक
मन माझे पुन्हा घोरत पडले होते
या मोठेपणाच्या गदारोळात खोट्या
माझ्यातले बालक पुन्हा रुसले
कोरडे ठणठणीत पडलेले डोळे
पुन्हा नकाराच्या पावसात न्हाले
