कविता

'ब्लड आहे..... फास्ट सोडून नाही चालत!'
मऊ शीर, तीक्ष्ण सुई
लक्क काळीज, डोळ्यात पाणी
थंड एसी, मंद दिवे
पांढऱ्या भिंती, एकट रात्री!
तासाला थेंबभर या गतीने
ठि ब क ते रक्त रात्रभर....
जखडलेल्या शरीराने
श्रमलेल्या डोळ्यांनी
हुं कि चू न करता
बघत राहतो आपण
रक्ताची journey........
.
.
.
दुसरं काय असतो
एकांत म्हणजे तरी!

-- शिवकन्या

*|| फक्त तू खचू नकोस ||*

     कोपर्डी - आणखी एक 'निर्भया'...

टीव्हीवरील बातमी बघून सगळं सुन्न झालं..
त्या ह्रदयद्रावक घटनेने माझ्यातल्या 'स्त्रीत्वावर' जो आघात झाला त्याचे पडसाद मनात उमटले..
त्यातूनच "ती" माझ्या मनातून लेखणीत झिरपत गेली..पण हे झालं गद्य... 
हे लिहिताना माझ्यातली कवयित्री मला स्वस्थ बसू देईना... 
अशा रितीने अवतरलेली ही तिची कविता...........

  ----  पाऊस ----
असा वेडा हा पाऊस,
करी उगाच वर्षाव..
मन गेलं हे सुकून,
होतो खळखळाट फार...

जगात साऱ्या ओळख पक्की झाली
या देशाची खूप तरक्की झाली

हाती मोठे घबाड आल्यावरती
नियत आपली चोरउचक्की झाली

दोन दिशांनी आलो होतो आपण
वाट वेगळी तिथेच नक्की झाली

दाणादाणा जमवीत आली जनता:
पीठ तयाचे,ज्याची चक्की झाली

पाउल माझे तेव्हा चुकले आहे
नजर तुझी जेव्हाही शक्की झाली

डॉ. सुनील अहिरराव

आयुष्यात सुख दुःख , जणू किनाऱ्याची लाट
गुलाबाच्या छोट्या छोट्या , झाडांची ती वाट
कधी दुःखाची ती ओहोटी , कधी सुखाची भरती
कधी वास त्या फुलाचा , कधी पाय काट्यावरती
आता दुःख म्हणून रडायचं , कि सुखी होऊन हसायचं
फुल ठेवून बाजूला , नुसतं काट्यातच पडायचं
निर्णय आपलाच , कसं आयुष्याकडे बघायचं
सारं आपल्या हाती , कसं आयुष्य जगायचं

- अभिषेक पांचाळ

आले कोण गेले कोण
कवतुक आता वाटत नाही ,
कुणी थांबले हसून बोलले
मनात किणकिण वाजत नाही ,
पानाफुलापक्ष्यांसाठीही
दार सुखाचे उघडत नाही
.
.
.
इतके माणूस छिलून निघते
एकांताच्या सुखासनावर!

-शिवकन्या

रोज थोडे उत्खनन होते
ऱोज नात्याचे पतन होते

आळ हा गंभीरही नाही
पण चरित्राचे हनन होते

दोष वणव्याला कसा द्यावा
जर इथे गाफील वन होते

कोणत्या दुनियेत मी आलो
कोणते माझे वतन होते

कोठल्या मातीतुनी येते
जिंदगी कोठे दफन होते

डॉ.सुनील अहिरराव

समुद्र आणि मी
एक अतूट नातं
शब्दांच्या अलिकडचं....
भावनांच्या पलीकडचं...
समुद्र आणि मी
एक अतूट नातं

भरतीच्या लाटांचं
ते उचंबळून येणं
नात्यातली गुंतवणूक
वाढवून जाणं
समुद्र आणि मी
एक अतूट नातं

खिन्न मनाने
आकाशात टक लावणं
तेव्हाच नेमकं ओहोटीचं
मन स्पर्शून जाणं
समुद्र आणि मी
एक अतूट नातं

अनेक आयुष्य
त्याने सामावलीत स्वतःत
अनेक नात्यांची आंबट-गोड चव
.....माझ्या मनात

नमस्कार मिपाकर,

माझा हा पहिलाच प्रयत्न आहे, तेव्हा सांभाळून घ्या
३ वर्षांपूर्वी लिहिलेली कविता जेव्हा चेपुवर दुसऱ्याच्या नावाने लिहिलेली भेटते तेव्हा खूप वाईट वाटत. माझी ही कविता थोडे शब्द बदलून मला चेपुवर वाचायला भेटली होती.
याआधी लिहिलेली कविता तुम्ही वाचलात, तुम्हाला आवडली म्हणून म्हटलं आपली जुनी डायरी काढून त्यातून उरलेल्या कविता पण इथे टंकाव्यात.

नमस्कार मिपाकर,

माझा हा पहिलाच प्रयत्न आहे, तेव्हा सांभाळून घ्या
३ वर्षांपूर्वी लिहिलेली कविता जेव्हा चेपुवर दुसऱ्याच्या नावाने लिहिलेली भेटते तेव्हा खूप वाईट वाटत. माझी ही कविता थोडे शब्द बदलून मला चेपुवर वाचायला भेटली होती.
याआधी लिहिलेली कविता तुम्ही वाचलात, तुम्हाला आवडली म्हणून म्हटलं आपली जुनी डायरी काढून त्यातून उरलेल्या कविता पण इथे टंकाव्यात.