संध्याराणी

शार्दूलपंत, मिपाचे 'बालकवि' असे आपणास म्हणावेसे वाटू लागले आहे.
ठोमर्‍यांची प्रतिभा २०१७ मध्येही जिवंत आहे म्हणा की

सुंदर लिहिलीय कविता!

छान कविता !
ते 'हर्षाचे सजती पताके' थोडं अडकत आहे ! ते दुरुस्त करता आलं तर ब्येष्ट होईल बघा !

तरल, भावविभोर ' संध्याराणी ' ! कवीराज तूमच्या काव्यप्रतिभेला मानाचा मूजरा !! कविता खूप काही सांगून जाते अन् शेवटच्या दोन ओळी विचार करायला अक्षरशः भाग पाडतात ...!!!

अतिशय सुरेख.

>>>पानांची सळसळ नाही थिजलेली अवघी सृष्टी
अन् उनाड वेडा वारा निमिषातच झाला कष्टी

थरथरल्या दुःखी फांद्या भ्रमरांची खंडीत गाणी
संध्येच्या ह्रदयामधली अगतिकता पानोपानी

अनिवार बुडाल्या शोके लतिकाही लेकुरवाळ्या
कोमेजुन झुकल्या खाली सुंदरशा उंच डहाळ्या>>>

ग्रेस इफेक्ट?? मला तर तोच जाणवतो आहे नक्की!(वै.म.) वाचता-वाचताच 'पाऊस कधीचा पडतो,झाडांची हलती पाने' आठवलं!आणि ऐकतंच प्रतिसाद लिहितो आहे!

कविता पुढेही वाचत गेलो,पण सांज-रात्रीच्या त्या अगम्य-रम्य गूढतेतच जीव गुंतुन पडला आहे!पुढचा प्रकाशाचा शोध म्हणजे उद्विग्न मनाची समजूत फक्त!
कविता इथेच थांबली असती तर ती रम्य गूढता कायम ठेवून कमालीच्या ताकदीची आणि कितीतरी 'मोहक' राहिली असती!बरोबर! एखाद्या पडद्याआड थांबलेल्या सुंदरीप्रमाणे!(ये जो चिल्मन है,आठवतंय!)
पुढच्या भागासही (जरा कमी-अधिक करुन) अश्याच एखाद्या रम्य कवितेत ढाळणेही आपणांस सहज वाटते!
अर्थातच,ही सगळी माझी वैयक्तीक मतं आहेत!
(पण केवळ कवितेबद्दल कविता म्हणून नाही!)
अभिनंदन!पुलेशु!

शार्दूल, अभिनंदन !

@शोधुन नव्यात स्मृतींना ही दुनिया चालत राही
ही रीत खरी सावरते गहिवरल्या संध्येलाही ››› सलाम घ्या हो मालक!

@ही ऐसी करुण कहाणी कित्येक नशीबी असते
रुसवुन मनांना साऱ्या ती नियती पुन्हा हसते ››› __/\__

फारच सुरेख, अतिशय आवडली कविता.
पैजारबुवा,

अप्रतिम.. मनाला भिडणारी कविता...

प्रसंग अगदी जिवंत उभा केलात..

मी मागे विनंती केल्याप्रमाणे आपली पुढील कविता महाराष्ट्रावर असेल अशी अपेक्षा करतो.

सुंदर लिहीलीये कविता.

किती सुरेख! पुन्हा पुन्हा वाचावी अशी कविता.

खूप छान, मस्त जमून आलीये!

खूपच सुरेख !!!
२०१७ मध्येहि बालकवींची प्रतिभा जिवंत आहे , सहमत आहे मी या मताशी .

मावळत्या सूर्यप्रकाशी कोंबाचीच कलिका झाली
फुलवित पुन्हा पुष्पांना क्षितिजावर संध्या आली

संध्येच्या नयनांमधली कलिका ती लोभसवाणी
दिसल्यावर पानांमध्ये मग हसली संध्याराणी

शोधुन नव्यात स्मृतींना ही दुनिया चालत राही
ही रीत खरी सावरते गहिवरल्या संध्येलाही

खरच कविता भिडतय थेट मनाला _/\_

मावळत्या सूर्यप्रकाशी कोंबाचीच कलिका झाली
फुलवित पुन्हा पुष्पांना क्षितिजावर संध्या आली

संध्येच्या नयनांमधली कलिका ती लोभसवाणी
दिसल्यावर पानांमध्ये मग हसली संध्याराणी

शोधुन नव्यात स्मृतींना ही दुनिया चालत राही
ही रीत खरी सावरते गहिवरल्या संध्येलाही

खरच कविता भिडतीय थेट मनाला _/\_

कविता खूप आवडली! :-)