मोकळ्या करा पखाली

काय बोलणार. भावनांशी सहमत.
दुसर्‍या लाटेत काय काय झाले हे वळून बघतांना देखील त्रास होतो, इतके ओळखीतले गेलेत. :-(

अवांतरः अर्थाला जेव्हा आपोआप शब्द स्फुरतात, तेव्हा जे लेखन होते ते नेहमीच खास असते. लिहिते रहा.

आपल्या काळजाचे आपणच माळी ,छान रुजलीय कविता!

"रूजवात करा फुटव्यांची" ऐवजी "रुजवणी करा फुटव्यांची" योग्य वाटते (रुजवात = समक्ष भेट/वार्तालाप घडवून आणणे)

सुरेख एकदम

त्या अर्थाने कविता आवडली,

पैजारबुवा,

भारी...
-------
दुःख नाही.. खंत नाही.. स्पुर्ती साठी प्रवास असतो
केंव्हा तरी मिटण्यासाठीच काळजामधील श्वास असतो..
- वि. वा.

कविता आवडली.

कविता आवडली.

रूजणाऱ्या अंकुरांना
घ्या मायेच्या हाताखाली

खूप छान!
कविता आवडली.

चांदणे ते चांदणे कविता त्यांच्या भारी

आम्हा सुचती केवळ विडंबने तरी

'विशिष्ट पार्श्वभूमि असलेली' कविता - ती पार्श्वभूमि नेमकी काय हे ठाऊक नसूनही भावली.