विज्ञान

===================================================================

===================================================================

वाचकहो घोस्टहंटरला झालेल्या अक्षम्य दिरंगाईबद्दल मी माफी मागतो. भ्रमणध्वनि वर टंकण करत असल्याने मालिकेस उशीर झाला. पुढील भाग लवकर येतील याची खात्री बाळगावी!

लिंडेन व त्याची पत्नी वैज्ञानिक प्रयोग करण्यात पटाईत होते. त्यांना एकेदिवशी Faraday आणि osterd ह्यांच्या प्रयोगविषयी कळाले. ते तारेचे वेटोळे बनवून विद्युत उर्जेचे चुंबकीय उर्जेत आणि नंतर चुंबकीय उर्जेचे रुपांतर विद्युत उर्जेत करत होते. त्यांचे हे अनोखे प्रयोग पूर्ण युरोपात जोमाने पसरत होते. त्यांच्या प्रयोगाची सखोल माहिती वाचल्या नंतर लिंडेनच्या तुलनात्मक मनाने काम चालू केले. जर Inductor हा चुंबकीय उर्जा साठवत असेल तर ह्या जगी असे काहीतरी असेल ज्यात विद्युत उर्जा साठवली जात असावी. हाच प्रश्न त्याचे आयुष्य बनले. खूप प्रयोग करूनही हाती काहीच लागले नाही.

विज्ञानानं फार प्रगती केली आहे आणि सगळे अवघड प्रश्न आता जवळजवळ सुटल्यात जमा आहेत आणि इतर प्रश्न निरर्थक आहेत असं आजकाल फार वाचनात येत आहे. खरच तशी परिस्थिती आहे का आणि ह्या संदर्भात खात्रीलायक माहिती कुठे मिळवायची ह्या प्रश्नांवर थोडा प्रकाश टाकण्यासाठी हा लेख.
डिस्क्लेमर :- इथं मराठी लेखमाला चालू करण्याचा उद्देश नाही. मिपा हे मराठी अंतरंग ..... तस्मात भावनांचा आदर आहे पण काही गोष्टी मराठीत आणि सोप्या करून लिहण्याची माझी कुवत नाही. शिवाय सर्व विषय समजण्याइतके प्रकांड पंडित अजून झालेलो नाही. त्यामुळे अमुक मराठीत लिहा असा आग्रह करू नये.

राम राम मंडळी,

धाग्याच्या शिर्षकाबद्दल थोडं सांगतो,
'द सिक्रेट' हे नुकतच वाचनात आलेलं Rhonda Byrne या लेखकाचं पुस्तक.
बरं आता इथे मिपावर असणार्यांपैकी काही जणांनी ते पुस्तक वाचलय,नाही वाचलय ते मला माहित नाही.

तर सुरूवात लेखक कशी करतात पहा-
"A year ago,my life had collapsed around me.I'd worked myself into exhaustion,....... bla bla bla....
......आणि मला(लेखकाला) एक रहस्य कळालं."
ज्याने माझे आयुष्य सुखमय झालं.

      बरेच दिवस मिपावर read only मोड मध्ये राहिल्यावर आज काही तरी टाइपायचा योग आला. तर आजचा विषय "घरच्या घरी कचरा व्यवस्थापन". या विषयावर ढीगभर माहीती जालावर उपलब्ध आहे. पण मराठीतून तशी कमीच. पुस्तकेही बरीच उपलब्ध असतील पण त्यामधे सर्वसाधारण पणे हे असं करा, तसं करू नका अशा स्वरुपाचे लिखाण पहायला मला मिळालं. पण काय करायचं? आम्ही पडलो संशयी! लोकांच्या कपाळावर जसं गंध असतो तसा आमच्या डोक्यावर कायमचं प्रश्नचिन्ह असतं! आम्हाला कायम "का?" हा प्रश्न पडलेला असतो. त्यामुळे सल्ल्यांनी भरलेलं पुस्तक सहसा माझ्या डोक्यात शिरतच नाही.

म्हाग्रु: नमस्कार प्रेक्षकहो. सर्वप्रथम आमच्या कॉफी विथ म्हाग्रु च्या गरगरत्या रंगमंचावर आपलं हार्दिक स्वागत आहे. (उजवा कान डाव्या हाताला आणि डावा कान उजव्या हाताला लावत) आजचा भाग तुमच्यासाठीचं काय तर माझ्या स्वतःसाठीसुद्धा फार म्हणजे फार महत्त्वाचा आहे. माझ्या म्हाग्रु बनण्यामधे ज्यांचा मोलाचा वाटा आहे असे माझे महागुरुवर्य श्री. वसंत काटकर आज आपल्या रंगमंचावर येणार आहेत. गुरुवर्यांची ओळख करायची योग्यता मी सोडुन दुसर्‍या कोणातचं नसल्याने आज ही "गोsssSSssड कामगिरी" मी माझ्या अंगावर घेतो आहे.

(५ सेकंद कॅमेर्‍याकडे निर्विकारपणे पाहुन झाल्यावर)

दिनांक- 27/02/2050
वार- रविवार!
वेळ- सकाळी चार!

मुंबईत अंधेरी येथे "के. के." हॉस्पीटलकडे जाणारा रस्ता सुना होता. वाहनांची वर्दळ नव्हती. पाऊस पडत होता!
"सी.एम. डब्ल्यू" कार ताशी 80 च्या वेगाने भन्नाट धावत होती. त्यात एकच व्यक्ती बसलेली होती. ड्रायव्हर सीटवर. गाडी चालवत!

त्या व्यक्तीचा मोबाईल हॅण्डसेट एका केबलद्वारे त्या कारमधल्या एका फ्रंट डिस्प्ले पॅनेल ला जोडलेला होता. त्यातून डॅनियल नावचा व्यक्ती त्या कारमधल्या व्यक्तीशी इंग्लीशमधून बोलत होता, "विक्रम, कुठे आहेस? पोहोचला नाहीस का अजून?"