पेरणा :- तेच तेच पुन्हा पुन्हा http://misalpav.com/node/50115
शशक २०२२ मधली ही गोष्ट वाचली आणि पुन्हा एकदा विचार करू लागलो. या चक्रव्यूहातून बाहेर पडण्याचा मार्ग आपल्याला ठाऊक असूनही त्या मार्गाकडे पावले का बरे वळत नाहीत? पुन्हा पुन्हा फिरून याच पिंजर्यात अडकावेसे का बरे वाटते? असा विचार करत असतानाच कानावर अरुण दातेंचा आवाज आला आणि मग जे सुचले ते पटकन लिहून काढले
चक्रव्युह
भोग हे भोगून संपवायचे
नाहीतर चक्रात अडकायचे
खरे सांग आता तुझ्या बंद ओठी कितीदा नाव माझे उमटायचे
किती यायच्या सरी या उरी अन किती अश्रू पाण्यात सिमटायचे
तुझी नक्षत्रे बिलगली घराला पुढे चांदण्यांना कसे रेटायचे
मळभ ढगांचे पुन्हा पांघरोनी माझ्या नभाने किती दाटायचे
उरे प्राक्तनाचे असे काय देणे तुजभोवती पिसारे फूलवायचे
भेटीतही तू भेटसी मुक्याने उत्तराला किती काळ झुलवायचे
गज-यात अजूनी गंध मोग-याला राहिले तुला तरी हसवायचे
कितीदा करावे रफू मी मनाला कितीदा पुन्हा तूच उसवायचे
*कातरवेळा*
सांजरंग केशराचे पसरले आकाशात
पाखरांची लगबग परतण्या घरट्यात !
चिवचिवाट त्यांचा मधुर, सुखवि कानाला,
संधिकाल चा धुंद गारवा, मोहवि मनाला !!
मावळतीला रविबिंब, क्षितीजावरती झुकले,
लाल केशरी रंग नभाचे, लाटांवरी उमटले!
सागरा पल्याड बुडता, सुर्याचा तांबूस तो गोळा,
नीशा हळूच दाटताना, हुरहुर लावती कातरवेळा !!
हळुहळू अंधारताना, लाटाही मग होती धूसर,
निरवता तीरावरली, मनात झिरपे खोलवर !
तुझे भास दाटून येता, दिशा भोवती अंधारल्या,
कातरवेळी झाडांच्याही सावल्या बघ थरथरल्या !!
- वृंदा मोघे
हळव्या झाल्या काळजातल्या ओल्या खुणा
हृदयातला रेशमी घाव दाखवू कुणा
फुले शोधता लागला जिव्हारी काटा
डोळ्यातल्या दर्यात उसळती अश्रूंच्या लाटा
नभाच्या वेशीवर उदास रंग उतरे
उरी लागलेला बाण घेऊन रावा फिरे
हरवून दूर गेली ओळखीची वाट
मोरपीशी स्वप्नांचा कोसळू लागे तट
मावळतीच्या वणव्यात सूर्यबिंब जळून गेले
प्राणाच्या शेजेवर निखारे उधळून गेले
वैशाखाची ऊन्हं जेव्हा नको नको झाली,
वळीवाची आठवण उमलून आली.
बहाव्याने केली रिती फुलांची पखाल,
पंगा-याच्या अंगावर खुळावली लाली..
सावरीच्या म्हातारीला पंख पंख फुटे,
वयासंगे उडुनिया गेले तिचे काटे.
चाफ्याचा बहर जणू बैराग्याची झोळी,
धरू धरू म्हणताना काहीतरी सुटे.
सुकलेले पात्र, मधे खोल खोल डोह,
सुटता सुटेना कसा जीवनाचा मोह.
काठावर कुणी वेडा सूर तोलणारा,
कंठी त्याच्या मल्हाराचा ओला अवरोह.
तू चालते अशी झाडावरची वेल ग
अंगावरती पानं फुलं ल्यायते ग
तू हसते अशी झरा वाहतो ग
खळखळाटानं हासणं पिकतं ग
तुझ्या येण्यानं वारा वाहतो ग
येता येता सुगंघ आणतो ग
तू बघते तेव्हा अंगावर रोमांच येतो ग
बघून तुला मीच लाजल्यागत होतो ग
तू चंचला सुरेखा चतूरा रेखीव सरिता ग
तुझ्या ठाई प्रगती हर्ष आनंद वसतो ग
- पाषाणभेद
२९/०४/२०२२
आठवतो आज पुन्हा
माझा गाव माझी माती
सारं काही सोडले मी
वितभर पोटासाठी.
बरसून येती मेघ
भिजूनिया जावे चिंब
ओंजळीत पावसाचे
झेलूनिया घ्यावे थेंब
घेवूनिया हाती काठी
जात होतो पोरं पोरं
माळावरी चरावया
घेऊनिया गुरं ढोरं.
रानपाखरांच्या जैसे
रानिवणी हिंडण्यात
किती आठवू ते दिस
मौज होती जगण्यात.
मग सरले ते दिस
हरवले बालपण
शहरात पोटासाठी
सुरू झाली वणवण.
उलटले दिस मास
किती काळ गेला पुढं
तरी मना अजूनही
आहे गवाचीच ओढ.
-
*वसंत ऋतु*
टपो-या कळीचे होई फुल,
दरवळे सुंगध मोग-याचा,
जाई, जुई, चाफा ही फुलतो,
शिडकावा होई प्रसन्नतेचा !!
अत्तराच्या कुप्या जणू का
फुलांमधी लपल्या असती,
सुगंध तयांचा वा-यासवे ,
वाहत राहे सभोवती !!
पळस,पांगारे, निलमोहर,
झुंबर पिवळे बहाव्याचे,
लाल,निळ्या या रंगछटांनी
सौंदर्य बहरते सृष्टीचे !!
भुसावळात बारागाड्या ओढताना भीषण दुर्घटना; एक भाविकाचा मृत्यू, चौघे जखमी
https://maharashtratimes.com/maharashtra/jalgaon-news/one-devotee-was-lo...
मरीआईची यात्रा बारा गाड्या
भाविक मेला मोडून बरगड्या
भगताला झाल्या म्हणे गाड्या अनियंत्र
अडाण्यांनो, यासाठीच इंजिन ब्रेक यंत्र
कळले मला न काही हा रुसवा कशास सजणी
डोळ्यात दाटले का हे आता तुझ्या ग पाणी.
कसला म्हणू अबोला तू गुमसुम कशास असशी
सांगून टाक आता जे सलते मनात राणी.
येता धुके असे हे बघ दाटून प्राक्तनाचे
जवळी असून सारे ते अपुले असे न कोणी.
ही रात चांदण्याची बघ भिजली दवात सारी
या चांदण्या क्षणात कुणी गाते उदास गाणी.
