वावर

बंदुकीची गोळी कशी गोल गोल
गोल गोल
रक्ताचा रंग कसा लाल लाल
लाल लाल
सोनू, तू माझ्याशी नीट बोल
नीट बोल....

पैशाचा झोल कसा गोल गोल
गोल गोल
सत्तेचा माज कसा खोल खोल
खोल खोल
सोनू, तू माझ्याशी नीट बोल
नीट बोल..

सोनूची केस कशी वायलंट वायलंट
सोनूचा आवाज कसा सायलंट सायलंट
सोनू, बोलशील तर मरशील
मरशील.....

सोssssनूssss

शिवकन्या
#GauriLankesh etc....

मेंदुला दुखापत

माझं मन कायम ह्या साडेपाच इंची चौकटीत वावरणारं . . . .
आजूबाजूला काय चाललंय हे पाहूनही न पाहिल्यासारखं करणारं . . .

काही वेगळं दिसलंच तर डोळे असूनही ह्या स्मार्ट खेळण्यातूनच बघतो. . .
मग समोर खाद्यजत्रा असो की प्रेतयात्रा . . तोच निर्विकारपणा असतो !

कधीकधी मरणही टिपतो मी दुसऱ्याचं कारण असं चित्र वारंवार कुठे दिसतं ?
कासावीस होतो फक्त तेंव्हाच जेव्हा बॅटरी उतरते किंवा इंटरनेट नसतं !

जगात असूनही जगाशी परत जोडण्यासाठी जपतो मी पासवर्ड. . . . .
आपण आणि आपला अंडा "सेल", कोणी माणुसकी करता का फॉरवर्ड ?

काही करण्या उरले नसता । आपली पाटी कोरी असता ।
काही बकांची ध्यानस्थ स्तब्धता । मत्स्यमारीकारणे ।।

दिसता कोणीही नवखा । लबाड साधिती मोका ।
त्याची बुडवती नौका । लागलीच ।।

पाडावी भोके यथेच्छ । भाषा तरी वापरावी स्वच्छ ।
भासवावे तयाते तुच्छ । आत्मक्लेशे ।।

कवीचे उडवावे शिरस्त्राण । मागाहुनि करावे शिरकाण ।
मनसोक्त मारावे पादत्राण । कवितेवरी ।।

आपण गाडिले कुठे झेंडे । आपल्या कापसा किती बोंडे ।
सगळे विसरून फेकती अंडे । अशावेळी ।।

अशाने होते तरी काय । कवी हतोत्साही होऊन जाय ।
परि अंतरी लागते हाय । कायमची ।।

ते पुस्तकच आहे.
दूर तुझ्या घरात ठेवलेलं
काचेआड.

एकदा तू वाचलेलं.
तू तिथं नसताना
मी वाचलेलं.
तिसरं कुणीही ते वाचलेलं नाही.

एकदा तू, नंतर मी.
कथा तुझ्या डोळ्यांनी वाचली
मी तुझे डोळे वाचले.

ते पुस्तकच आहे? अजूनही?
दूर तुझ्या घरात ठेवलेलं
काचेआड...
-शिवकन्या

विटेवरून उतरून तो आभाळ भरून वाहतो,
माझा सावळा-सुंदर माझ्या एवढ्या जवळ राहतो

...

शब्द शब्द श्यामवर्ण, अर्थरंग ल्याला,
लिहिता काही अक्षर, विठू भेटी आला

....

आषाढीची भक्ती जग खाई दूध तुपाशी
रात्रभरला माझा विठू चांदण्याला उपाशी