पोपट....

हे म्हणजे, अनुप खलबत्ता यांच्या एका भेसूर गजलेची आठवण करुन देणारं आहे.
मरनेके बादभी मेरी आँखे खुली रही थी
क्यों कि, इंतजार करनेकी इन्हे आदतही हो गयी थी|

आवडली.

आवडली.

आवडली तरी कसं म्हणू? वाईट वाटलं

दिल दिया, ऐतबार की हद थी
जान दी, तेरे प्यार की हद थी
मर गए हम, खुली रहीं आँखें
ये तेरे इंतज़ार की हद थी,

हे आठवलं.

लैच जबर्‍या करुण विनोद आहे! आवडली!

आवडली!
वाचून वाइट वाटले .

असे कित्येक कावळे मी पाव वर असतील, ज्यांचे हृदय कोणी न कोणी तोडले असतील. शेवटी
काफिर के वादे पर एतबार कर रहा है कोई
बीते हैं दिन चार, जनाजा उठ रहा है कोई.

__/\__!!

दर्द भरी रचना भावली.

शीर्षक मात्र रुचले नाही.

कविता आवडली पैजारबुवा.
बर्‍याच काळानंतर वेगळ्या धर्तीची कविता वाचायला मिळाली.

कविता वेगळी वाटली आणि आवडली.
त्यातही कवितेतील भावना आणि कवितेचे शिर्षक विरुद्ध भासी असल्याने, खुद्द कवीने ही जी भावना कवितेत लिहिलेली आहे त्या भावनेस तो अलिप्त राहुन पाहताना विषाद न वाटता एक त्रयस्त काय म्हणत असेल हे मांडलेले आहे. आणि असा पोपट होउ नये म्हणुन या जगात असताना कुठल्याही नकाराने हे जग सोडुन न जाणे यातच शहानपणा आहे हे मान्य करुन जगत रहावे हे कवीच्या अलिप्त भावनेला तर वाटत नसेल ?

आवडली! कावळ्याची दया आली. पण दर्भाचा कावळा शिवायला लावून जेवायला बसणारे नातलग वाचून फार काही वेगळं वाटलं नाही. एकदा मातीआड गेलं की गेलं कावळा बिचारा फारच अपेक्षा ठेवून बसला होता.

__/\__!

छान कविता!

एकाच वेळी विनोदी एकाच वेळी करूण!

उम्र-ए-दराज़ माँगके लाए थे चार दिन
दो आरज़ू में कट गए, दो इन्तज़ार में

मला स्वतःला या कवितेतील नायका बद्दल अजिबात सहानुभूति वाटत नाही.>>>+11111
मला तरी कवितेचं शीर्षक योग्य वाटतंय . आई वडिलांचा विचार न करता क्षुल्लक कारणासाठी प्राण देवूनही त्याचा पोपट झाला . :-)
पण तोच कसा काय त्याच्या पिंडाला शिवणार ?

माझ्या माहिती प्रमाणे कावळे पिंड खायला येतात पण मेलेल्याचा आत्मा पिंडाला लपेटून बसल्यामुळे ते पिंडाजवळ जावू शकत नाहीत .
मेलेला माणूस कावळा होवून पिंड शिवायला येत नाही :-)