राष्ट्रीय स्वयंसेवक संघ

>>> संघाला कायमच हिटलर सारख्यांचे आकर्षण होते/आहे हे ही छुपे रहस्य नाही. माधव गोळवलकरांचे त्यावरील विवेचन प्रसिद्ध आहेच. शिवाय अनेक लेखकांनी नाझीझम/फॅसीझमशी संघाच्या विचारसरणीशी केलेली तुलना बिनबुडाची म्हणून उडवुन लावण्याइतकी पोकळ नाही. (संघनिष्ठांना मात्र ती तशीच जाणवणार कारण त्यांचा उघड बायस)

संघाइतकी दुसरी निरूपद्रवी संघटना नाही. ना ते कधी बंद जाहीर करून नागरिकांना वेठीला धरतात ना ते कधी पुतळे हलवा, नामांतर करा, आरक्षण द्या, स्मारक करा इ. मागण्या करून धुडगुस घालतात. रस्त्यावर मांडव घालून रस्ते अडविणे, गाणी लावून घागडधिंगा घालणे इ. संघ क्वचितच करतो. गणवेष घालून नियमित १ तास शाखेवर जाउन पद्यांचे सामूहिक गायन करणे, प्रार्थना म्हणणे, दसरा/पाडवा इ. दिवशी संचलन करणे ही संघाची मुख्य दैनंदिन कामे. या संघटनेत कधीही जातीयता पाळली जात नाही. असल्या अराजकीय संघटनेवर फॅसिस्ट्/नाझी असा शिक्का मारणे यासारखा दुसरा विनोद नाही.

>>> अर्थात त्यामुळे संघाने केलेले समाजकार्य (विशेषतः नैसर्गिक आपत्ती प्रसंगी) आणि त्यांचे चांगले गुण नाहिसे होत नाहीत जे मी ही माझ्या प्रतिसादात नाकारलेले नाहीत.

१९६२ चे चीन आक्रमण, १९८० मधील मोरवी येथील धरणफुटी, १९९३ मधील लातूरचा भूकंप, २००० मधील भूजचा भूकंप, २००४ मधील त्सुनामी या व अशा अनेक नैसर्गिक व मानवनिर्मित प्रकोपांच्या वेळी संघस्वयंसेवकांनी जिवापाड मदत केली आहे.

संघाचा राजकारणात सहभाग नाही. पण हिंदूसंघटन हे संघाचे मुख्य कार्य आहे. ज्या देशात "हिंदू" हा शब्द उच्चारणारा देखील जातीयवादी समजला जातो, हिंदूंवरील अन्यायाविरूद्ध किंवा हिंदूंच्या बाजूने बोलणारा व इतर धर्मातील वाईट गोष्टींवर टीका करणारा जातीयवादी समजला जातो व इतर धर्मियांच्या वाईट गोष्टींना पाठिंबा देणारा निधर्मी समजला जातो त्या देशात संघासारखी संघटना अत्यावश्यक आहे.

देशात व परदेशात हिंदूवर अन्याय होत असेल तर संघ आवाज उठवितो. पाकिस्तान, बांगलादेश इ. देशात हिंदूंवर होत असलेले अत्याचार, श्रीलंकेतील तामिळांवरील अत्याचार इ. गोष्टींविरूद्ध संघ आवाज ऊठवितो.

हे आहे संघाचे तत्वज्ञान -

Antidote To Self-Oblivion

The idea of founding the Rashtriya Swayamsevak Sangh was conceived at a time when self-oblivion had overtaken the society. The struggle for political independence occupied the minds of people; this was but natural. However, what was askew was the tacit assumption that the advent of freedom would automatically usher in a revival of genuine nationalist values which had perforce receded during foreign rule. Looking to the West as the pinnacle of civilization, irrationally perpetuating the Britishers' self serving theories of the 'White Man's burden'; that the Hindus were 'a nation-in-the-making', that the Hindus had achieved nothing of significance in the past, that Westernisation was the only hope for 'the dying race' that were the Hindus; unquestioning acceptance of myths floated by Westerners even in the name of history (e.g., that the Aryans came from outside), that life in Bharat was and had always been at a near primitive state; - acceptance of such numerous myths had virtually become mandatory for anyone with the slightest pretensions to education or intellectuality.

Vision and Mission

There could be only one explanation for the continuing march of the Sangh from strength to strength: the emotive response of the millions to the vision of Bharat's national glory, based on the noblest values constituting the cultural and spiritual legacy of the land and collectively called 'Dharma', comprising faith in the oneness of the human race, the underlying unity of all religious traditions, the basic divinity of the human being, complementarity and inter-relatedness of all forms of creation both animate and inanimate, and the primacy of spiritual experience. That the mission of the Sangh is in tune with a millennia old heritage itself carries an irresistible appeal.

इतरधर्मियांची एकगठ्ठा मते मिळविण्यासाठी संघासारख्या निरूपद्रवी व देशभक्त संघटनेचा बागुलबुवा उभा केलेला आहे.

साठ खासदार, अटलजींनी सांगितलय इ. गोष्टी
कलमाडींच्या समर्थनासाठी पुण्यातील स्थानिक लोकांनी पिकवल्या होत्या.

थापांना वस्तुस्थिती मानण्याची चूक करू नये. व्यक्ती नव्हे विचारधारा म्हत्त्वाची.

एकाच वेळी संघाचा फॅसिझम इ. शी संबंध जोडायचा
आणि नैसर्गिक आपत्तीत त्यांच्या कार्यकर्त्यांनी केलेल्या मदतीने अचंबितही
व्हायचे

हे विसंगत नाही का वाटत !

देशाची फाळणी, पाकिस्तानची निर्मिती, काश्मीरातील हिंदूंची हकालपट्टी,
ओवेसीची भाषणे, देशभरात काही संघटनांनी धर्माच्या नावाने चालवलेला आतंक
या सगळ्या गोष्टी होवूनही संघाने मदतकार्यात धर्मावर आधारीत भेदभाव केलेला
नाही. हे उल्लेखनीय आहे.

संघाने चालवलेल्या कोणत्याही रुग्णालयात धर्म पंथ न पाहता रुग्णाला मदतकार्य
केले जाते.

ज्यांना फार शंका आहेत. त्यांच्या शंका नुसत्या शब्दांनी दूर होणे शक्य नाही.
एकच सांगेन, या गोष्टींची प्रत्यक्षच पाहणी करावी.
जमल्यास त्या कार्यात सामील व्हावे.

बा द वे
संघाचे कार्य उघड ओपन खुलेपणाने चालते.
कुणीही पाहू शकते, सामील होऊ शकते

चला संघद्वेषाच्या काविळीने ग्रस्त सदस्य एकमेकाना टाळी देत टिपर्या खेळा आता

जे वर संघात मुस्लिम द्वेत, जातीयवाद वगैरे असल्याचा मुद्दा सतत काढत आहेत त्यांच्यासाठी-
आमच्या घरात लहानपणापासून मी अनेक संघ कार्यकर्ते,प्रचारक यांना बघत आलेय. सगळ्या जातींचे, सगळ्या प्रांतातले लोक माझ्या घरात मोकळेपणाने वावरतात. इतकच नव्हे तर आमच्याकडे एक संघप्रचारक यायचे जे मुसलमान होते.

मला बरीच मोठी होईपर्यंत जात हा प्रकारच माहीत नव्हता. शाळेत गेल्यानंतर लोकांकडून ऐकून कळला. पण अजूनही फारसा समजत नाही. संघ शिक्षा वर्ग, कौटुंबिक मेळावे इ. ठिकाणी तर कधीही समजत नाही. प्रत्येकाला समान नियम असतो.

वर जे म्हटलेच आहे ते परत म्हणते. चार-पाच तथाकथित विचारवंतांची मते वाचून संघ कळला म्हणणार्‍यांची कीव येते. संदर्भ मागत बसण्यापेक्षा स्वतः जाऊन बघा.