मिसळ आणि भेळ

मिसळ बैठ्कीची लावणी आहे तर भेळ उभ्याउभ्याने करावयाचा डिस्को आहे.

२ वेगळे पदार्थ आहेत हे.

मातीच्या तालमीतला (-नाटकाच्या नव्हे) जयसिंग घोरपडे : किराणा दुकानातला (- घराण्यातला नव्हे) जिग्नेश शहा :: मिसळ : भेळ

(ह.घ्या. कोणत्याही व्यक्तीसमुहास दुखावण्याचे आमच्या मनात नाही.)

तात्या मिसळ आणि भेळ समोर असताना "उपमा" आठवावा.
अरे रे काय हे. :)
हलकेच घ्या बर. :)
मी दोन्हीचा भक्त आहे.
मिसळ मधे डोळ्यातुन आणि नाकातुन पाणी आणण्याची शक्ती आहे. भेळ मधे नाही.

मिसळीबरोबर पाव चांगला लागतो. भेळेबरोबर नाही.
--लिखाळ.

तिखट तर्री झेपत नसल्यानी जादा पाव आणि मिसळखाल्ल्यावर ताक आम्हाला पाहिजे असते. (अशीच माहितीची देवाणघेवाण हो!)

मिसळ हा फारच पोट भरणारा पदार्थ आणि भेळ हलकी फुलकी.....मिसळ तिखट आणि मसालेदार तर भेळ चटपटीत......

मिसळ म्हणजे राखी सावंत तर भेळ म्हणजे सुप्रिया सुळे ! ;)

प्रा.डॉ.दिलीप बिरुटे

हा तर मिसळी चा घोर अपमान........

मिसळ म्हणजे जाफरानी जर्दा घातलेल जास्त चुना घातलेल पान तर भेळ म्हणजे ज्यादा गुलकंद वाल मसाला पान :)
मला पानातील तशी जास्त माहिती नाही एखाद्या जाणकार तांबुलभक्षी ने अधिक चांगल्या प्रकारे लिहिता आल तर पहा. :)

मिसळ हा अस्स्ल मराठमोळा पदार्थ. भेळ हा का कुणास ठाऊक, पण मला उगिचंच तो गुजराथी पदार्थ आहे असं वाटत आलेलं आहे! :)

मिसळ खाताना कुणी सोबत नसलं तरी चालतं, कारण लालभडक रश्श्यात पाव बुडवून खाताना बराचसा वेळ घाम आणि नाकातोंडातलं पाणी पुसण्यातच जातो, भेळ खाताना मात्र एखादी छानशी मैत्रिण सोबत असेल तर फारच छान. एकूंणच भेळ हा हसीमजाक करत करत कुटुंबियांसोबत, मित्रमंडळींसोबत खाण्याचाही पदार्थ आहे. मस्त चटपटीत भेळ! कांदा, कैरी, झकासशी चिंचगुळखजुराची चटणी, हिरव्या मिरच्यांची चटणी घालून केलेली मस्त चटपटीत भेळ! वा वा..

गरमागरम मिसळ सक्काळच्या टायमाला खावी, तर भेळ संध्याकाळी!

छ्या..! आमच्या मिसळीला शृंगार वगैरे काही कळत नाही! :) ती सजते, फुलते ती एखाद्या यष्टीष्टँडवरील, किंवा पोलिस स्टेशनाजवळील किंवा एखाद्या मारुतीच्या देवळाजवळील टपरीत! :)

परंतु या जागा भेळेला मात्र शोभून दिसत नाहीत हो!

एखाद्या छानश्या समुद्र किनार्‍यावर, एखाद्या गोड मुलीसोबत मावळतीचे रंग पाहता पाहता खाल्लेल्या भेळेची चव काही औरच! आमच्या नशिबी असे काही भेळ खायचे प्रसंग आलेले आहेत त्या दिवसांची आठवण आजही आमच्या मनात त्या भेळेइतकीच रेंगाळते आहे. हल्ली त्या सर्व गोड मुली रस्त्यात भेटल्या की "अले शोनुल्या, तो बघ तात्यामामा! त्याला पापी दे पाहू!" असं आपल्या लेकाला म्हणतात..!

मग आम्ही मनात म्हणतो, "अगं गधडे, त्या संध्याकाळी, समुद्रकिनारी इतकी रंगात आली होतीस तेव्हा आम्ही तुझ्याकडे....."

जाऊ द्या....:)

आपला,
तात्यामामा शिरवळकर!

मिसळ म्हणजे वन डे क्रिकेट मॅच...भेळ म्हणजे ट्वेंन्टी - ट्वेंन्टी
(ज्यांना ट्वेंन्टी - ट्वेंन्टी जास्त आवडते त्यांनी आलटापलट करुन म्हणावे:)
-- लिखाळ.

तिखट तर्री झेपत नसल्यानी जादा पाव आणि मिसळखाल्ल्यावर ताक आम्हाला पाहिजे असते. (अशीच माहितीची देवाणघेवाण हो!)

भेळ म्हणजे मुंबईसारखी. अठरापगड पदार्थांच्या मिश्रणातून स्वतःची निराळीच चव घेऊन येणारी. झटपट, वेळ न दवडता कामचलाऊ पोट भरायला उपयुक्त. शिवाय ती खरी रंगते ती बाहेर -- खासकरून गिरगाव किंवा जुहू चौपाटीवर. घरी कुरमुरे आणून, चटण्या बनवून केलेली भेळ ही टोफू तंदुरी चिकनसारखीच दयनीय वाटते.

मिसळ म्हणाल तर कोल्हापूरसारखी. अस्सल मर्‍हाटमोळी. तिखटजाळ, ठसकेदार पण तितकीच चवीवरुन जीव ओवाळून टाकावा अशी. पण भेळेसारखी सार्‍यांच्याच पचनी पडेल अशी नाही. 'मी आहे ही अशी आहे. आवडले तर ठीक, नाहीतर राम राम' असा रोखठोक 'तेगार' मिरवणारी.

नंदन
(मराठी साहित्यविषयक अनुदिनी
http://marathisahitya.blogspot.com/)

भेळ ही बायको खायचा पदार्थ आहे
मिसळ ही मित्रांबरोबर हाणायची असते
बायको आणि मित्र यांच्यात आहे तेवढाच फरक भेळ आणि मिसळ यात आहे..
( हवे तर यासाठी तात्यांकडुन तज्ञांचे मत घ्या)

असे कोणाला विचारत बसू नका....खाउन बघा....

दादर मध्ये माने मिसळिचा पत्ता काय?(मिसळीतला रस्सा भूरकणारा)

ऐकतोय. पण ब्रून मिसळ हेहि पहिल्यांदाच ऐकतोय.

तात्यांची व सर्किटरावांची प्रतिक्रिया आवडल्या. लाजबाब.

धन्यवाद सृलाताई
अर्धवटराव आचरटाचार्य,
सुधीर कांदळकर.

बादवे,

मिपावर ओळख झालेल्या एका मित्रवर्याने नाशकात भेळेचे दुकान थाटलयं, पुणे रोडवर आंबेडकर नगरला.. आम्ही चकरा मारतोय हल्ली.....

या तुम्ही पण

बादवे,

मिपावर ओळख झालेल्या एका मित्रवर्याने नाशकात भेळेचे दुकान थाटलयं, पुणे रोडवर आंबेडकर नगरला.. आम्ही चकरा मारतोय हल्ली.....

या तुम्ही पण

मस्त. असे जुने धागे जुन्याजाणत्या लोकांनी बाहेर काढावेत. आमच्यासारख्या नव्या लोकांना फायदा होईल.

सर्व महानुभावांनी आपले मत नोंदवावे ही नम्र विनंती

इतर धर्म चालतील का

ब-याच जणांनी भेळ म्हणजे गोड असे वर्णन केले आहे. मराठवाड्यातली भेळ जबरा तिखट असते. काही ठिकाणची साधी भेळ डोक्याला घाम व चेह-याला मुंग्या येतील इतकी तिखट असते. तितकीच हवी हवीशी वाटणारी. दर १२ मैलावर भाषा बदलते म्हणतात तशी भेळही बदलते. प्रत्येकाला आपल्या गावचीच भेळ भारी वाटण स्वाभाविक आहे. पण फक्त पुण्यातली भेळ ज्यांनी खाल्ली त्यांना "हाय कंबख्त तू ने भेळ खाई ही नही" असे म्हणावे लागेल.