दुवा

तुमचा पाकीट का काय म्हणतात ते हरवला काय हो... :(

स्साला!!!! वाईट.

बिपिन कार्यकर्ते

आनंदयात्री,
खुपच हळवे करणारे लिखाण आणि

राहती माझ्यासवे ही आसवे गीतांपरी;
हे कशाचे दुःख ज्याला लागला माझा लळा !

कोणत्या काळी कळेना मी जगाया लागलो
अन्‌ कुठे आयुष्य गेले कापुनी माझा गळा !

ह्या ओळी तर अप्रतिम.
बरेच दिवसांनी तुझी लेखणी चालली :)

हम्म....

--अवलिया

हळवे लेखन, हळव्या आठवणी !

छान स्फुट.. शेवटचा सुरेश भटांचा शेर जबर्‍या...
-- लिखाळ.

हे असलं काही लिहिण्याआधी डिसक्लेमर का काय म्हणतात ते टाकत जा बॉ...जीवाला लय त्रास होतो असं वाचल्यावर!

प्रकाटाआ

आंद्या,

नेहमी सारखंच झकास लिहीलंस रे. खुप दिवसांनी तुझं लेखन वाचलंय. चटका लावायचं काही सोडणार नाहीस तू.

नीलकांत

छान!!!

वाळलेल्या फुलाची दांडी, तु अन मी एकत्र लावलेल्या पणतीतली अर्धवट जळालेली वात, कुठल्याश्या चॉकलेटची चमकी, टिचभर कागदाच्या चिठोर्‍यावर खरडुन लिहलेलं ३ ओळींच पहिलं पत्र,

क्या बात है! यात्रीचं नेहमीप्रमाणे छोटेखानी परंतु अप्रतीम स्फूट! जियो..

तात्या.

बाय द वे यात्री, ही असली भावविभोर स्फूटं खरडत असतोस, लग्नाचं बघ बुवा आता! :)

आपला,
नाथा कामत! :)

(खुद के साथ बातां : रंगा, ह्या यात्रीने स.त.कुडचेडकरांचे 'केतकी पिवळी पडली' वाचलेले दिसते! :? )

चतुरंग

मोबाइल बदलताना जपून ठेवलेले सगळे क्रमांक दिसतात, आणि मनाची चलबिचल होते. (कधीकधी नाव बघून वाटते "हा कोण बरे होता?")

कुण्या खास व्यक्तीबद्दलचा हा शेवटचा दुवा तुटताना किती भावना मनात येतात त्याचे प्रकटन सुरेख केले आहे आनंदयात्री यांनी.

फार सेन्टी लिहिले आहे. जख्म् फार खोलवर दिसते तुमचि.

-- वजीर

तोडलस रे भौ!
अतिशय हळवं लिखाण...

अनामिक

आंद्या यार, हज़ारों ख्वाहिशें ऐसी ..., आकाश से गिरी मैं, इक बार कट के ऐसे .., अंकुर, कॅनव्हास आणी हा दुवा. एक दर्जेदार संग्रह बनत चालला आहे. खरच ते कॉपीराईटचे काय ते बघ. सॅड साँग्जचे जसे चाहते असतात तसे अश्या लेखनाचे देखील असतील.

मुक्तसुनित अश्याप्रकारच्या लेखनाला काय म्हणतात हो?

व्हलेंटाईनच्या मुहुर्तावर हे देखील छान!

आंद्या अरे किती ते हळवं लिखाण रे......... छ्या... या अश्या विषयांवरच्या लेखांना प्रतिक्रिया पण काय द्यावी ते सुचत नाही...... खुप दिवसांनी एवढं चांगलं काहितरी वाचलं यार...... असो. तात्यांनी वर म्हणल्याप्रमाणे आता लग्नाचं काहितरी बघ बाबा..... ;)

असंच छान छान कायम लिहित रहा....... :)

सुंदर!!! अप्रतिम..

कुणाच्या वेदना कुणाचा विनोद असु शकतो. संवेदनक्षम काळात त्या हळव्या असतात नंतर त्याचा ईनोद होतो आन आपनच त्यावर हसतो. कारण रडक्या मुलाकडे सुरवातीला लक्ष देतात पण सारखाच रडायला लागला तर लोक दुर्लक्ष करायला लागतात.

राहती माझ्यासवे ही आसवे गीतांपरी;
हे कशाचे दुःख ज्याला लागला माझा लळा !

कोणत्या काळी कळेना मी जगाया लागलो
अन्‌ कुठे आयुष्य गेले कापुनी माझा गळा !

सुंदर कविता चला दोस्त हो आयुष्यावर बोलु काही
प्रकाश घाटपांडे

मित्रा! तोडलंस रं ...
एकदम हळवं केलसं बघ !!!

एकदम सेन्टी लेख!

Doing what you like is freedom. Liking what you do is happiness.

झक्कास !!!!
पारिजातकाच आयुष्य लाभल तरी चालेल पण लयलूट करायची ती सुगंधाचीच !!!