पावसाची चाहूल आली आणि जमीनीतल्या उधईला पंख फुटले. सोहळा झाला पण कळा अवकळा झाली. ..........
कोण चाहुली उलगडले गड
अंधारातिल वेणा अवघड
वारुळातले फुटले घट अन
प्रकाशात पडझडली झुंबड
क्षणभंगुर भिरभिर भर अंगण
उडे पाकळी पर तिज आंदण
नभईर्षेचे सोस सकस पण
जड झाले पंखांचे जोखड
बळ खळले गळले विरघळले
स्वप्नखळे वाटेतच विरले
सुटली जागा जाग जागली
विद्ध कलेवर पाठी उरले
........................अज्ञात
प्रतिक्रिया
12 Jun 2013 - 4:52 pm | प्रा.डॉ.दिलीप बिरुटे
अहाहा...! सुंदर..
(पण उधई म्हणजे वाळवी तिला पंख कसे फुटेल. पंख फुटणारे ते वेगळे मुंगळे)
-दिलीप बिरुटे
13 Jun 2013 - 5:21 pm | गणपा
डॉक वाळवीलाही पंख फुटतात.
(चित्र जालावरुन साभार)
14 Jun 2013 - 4:23 pm | प्रा.डॉ.दिलीप बिरुटे
माहितीपूर्ण चित्र डकवल्याबद्दल आभार. पण, लाकडं कुजवणारे पिवळे धमक असतात तीच जर उधई असेल तिला पंख फुटलेले मी पाहिलेले नाही.
पण आता उधई म्हणजे वाळवीच असते किंवा नसते याबद्दल जर कोणी माहिती सांगितली तर समजून घ्यायला आवडेल.
-दिलीप बिरुटे
14 Jun 2013 - 4:21 pm | वेल्लाभट
वाह! फारच छान.
14 Jun 2013 - 5:37 pm | स्पंदना
हं!
फारच छान.
बाकी प्राडॉ उठुन सत्यात का शिरले ब्वा? कविता वेंजॉय माडी सर!
15 Jun 2013 - 11:30 am | यशोधरा
सुरेख कविता.